Κριτική Onlytheater

H παράσταση έδειξε να μην έχει βρει τις ισορροπίες και τον προσανατολισμό της στη σκηνή. Ο υπερτονισμός στα κωμικά της στοιχεία την οδήγησε συχνά, στα όρια της παρωδίας και τους χαρακτήρες στην καρικατούρα, με αποτέλεσμα να λείπει η εσωτερικότητα.

Η θεατρική εκδοχή ενός σημαντικού (αν και όχι πολύ γνωστού στο πλατύ κοινό) κειμένου του Διαφωτισμού, αποτέλεσε ένα κερδισμένο στοίχημα.

Ο σκηνοθετικός προσανατολισμός ήταν σαφής, αλλά υπήρξαν σκηνές που δημιούργησαν σύγχυση στο θεατή.

Η Πατεράκη εξωτερικεύει με σαφήνεια, συνέπεια και πάθος τις απαιτούμενες κορυφώσεις και γίνεται το "όχημα" του Θωμά Μπέκετ, τόσο προς τη θυσία του , όσο και την αθανασία.

Υπέροχη μετάφραση, στοχευμένη, έξυπνη και με φαντασία σκηνοθεσία και κατάθεση ταλέντου και σκληρής δουλειάς από τους ηθοποιούς.

H θεατρικοποίηση αγαπημένων κινουμένων σχεδίων του Αρκά, έτυχε μιας μεταχείρισης με αγάπη, σεβασμό, μπρίο, κέφι, αλλά και με σκεπτόμενη και κριτική διάθεση.

Το κείμενο εμπνέεται από την επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016, στο gay bar Pulse του Orlando, όπου βρήκαν το θάνατο 49 άτομα.

Ευρηματική σκηνοθεσία και δύο ηθοποιοί, απόλυτα δοσμένοι στις απαιτήσεις των ρόλων τους.

Θεατροποίηση μιας μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας, χωρίς όμως την προσαρμογή ρυθμού και ατμόσφαιρας των περιγραφόμενων καταστάσεων στα θεατρικά προαπαιτούμενα. Σύντομες και άνευρες σκηνές, αποστειρωμένος και επίπεδος λόγος, συναισθήματα που υπονοούνται και ερμηνείες που δεν προσεγγίζουν πνευματικά και συναισθηματικά το θεατή.

Παράσταση σύγχρονη που αποδίδει επιτυχημένα τις λεπτές αποχρώσεις του χιούμορ και της μελαγχολίας τριών απόμαχων στρατιωτικών, που προσπαθούν να βρουν νόημα στη ζωή τους.