Κριτική Onlytheater

Κείμενο που -παρά την κάπως χαλαρή δομή του- θέλησε να ξεφύγει από μια απλή αναπαραγωγή παλαιότερων στερεοτύπων.

Η βαρύτητα των εννοιών παρουσιάζει μια ανισοκατανομή, ειδικά στο δεύτερο μέρος, οι ιδέες του συγγραφέα μένουν μετέωρες και δεν επικοινωνούν με το κοινό.

Μια κλειστού χώρου αναπαράσταση της σοφόκλειας τραγωδίας, με μοντέρνα οπτική, η οποία όμως δεν αλλοιώνει το πνεύμα και τα νοήματα του αρχαίου λόγου.

Ένα άγνωστο κείμενο, βαθιά εξομολογητικό, απολογιστικό, συναισθηματικά φορτισμένο, που θίγει ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.

Ένα συγγραφικό και σκηνοθετικό ταλέντο, που κάποιες στιγμές όμως, διοχετεύεται σε λάθος ατραπούς.

Σύγχρονη παράσταση, με χιούμορ και με ερμηνεία που είχε δύναμη, ένταση, συναίσθημα και αμεσότητα.

Μια παράσταση φρέσκια και σύγχρονη, που έχει ιδέες, νεανικό σφρίγος και γρήγορο ρυθμό.

Γρήγορος ρυθμός, σημασία στην αλληγορία του λόγου που δένει αρμονικά με το σκηνικό χώρο και προσεγμένες ερμηνείες.

Στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά, είδα μια μοντέρνα παραγωγή του γνωστού μιούζικαλ που σεβάστηκε το θεατή. Είχε θέαμα, ατμόσφαιρα, ρυθμό και την αστερόσκονη του κόσμου της Εύας Περόν 

Σκηνοθετική οπτική που κράτησε την ουσία του λόγου, την εμπλούτισε με λυρισμό, εικόνες και συμβολισμούς και θέλησε να ρίξει φως στις σκοτεινές και ταραγμένες πτυχές του μυαλού του ανθρώπου και σχεδόν υποδειγματικές ερμηνείες.