Η Ρένη Πιττακή και ο Κώστας Βασαρδάνης δομούν με στέρεα κι αποφασιστικά βήματα τη χορογραφία μιας αληθινής ανθρώπινης επαφής.

           Ένα σύγχρονο έργο, που πατάει στις εύθραστες ανθρώπινες σχέσεις εξερευνώντας τις ζωές δύο κρατουμένων και την αλληλεπίδρασή τους κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος υποκριτικής.

          Η παράσταση είναι ένα σχόλιο για τις εμμονές, τις σκοτεινές επιθυμίες, την εξουσία και την ανάγκη  για δημιουργία.

          Ο Π. Δαδακαρίδης πήρε το ρίσκο να σκηνοθετήσει και να κρατήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έστησε μία ανθρώπινη «φέτα ζωής», ζυμωμένη με ενσυναίσθηση, ευαισθησία και χιούμορ.

          Μια παράσταση κλασικότροπη που δεν καταβυθίστηκε στον οργιώδη κόσμο του Άλμπι και δεν προσέφερε κάτι σπουδαίο, εντέλει.

          Ο Τσουρής σκιαγραφεί αδρά τις ζωές που στριμώχνονται στα νεοελληνικά διαμερίσματα και τις πυροδοτεί στην πιο βίαιη εκδοχή τους.

          Ένα ζωντανό παραμύθι που ζεσταίνει την ψυχή μικρών και μεγάλων με τη χαρά, την ελπίδα και την αισιοδοξία του.

          Η αγάπη πληγώνει -κυριολεκτικά- στο έργο του Σαμ Σέπαρντ, το οποίο δεν βρήκε πραγματικά τον εαυτό του, αφήνοντας ανοιχτή την πληγή.

          Το έργο αφηγείται την προσπάθεια ενός γιου να σώσει τη μητέρα του από μια κακοποιητική σχέση και να τη βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της.

          Ένα λεπτοφυές ψυχολογικό θρίλερ, κρυπτογραφικό, με πιντερικές αποχρώσεις που εστιάζει στα ανθρώπινα υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα.