Κριτική Onlytheater

Μουσικοθεατρικό ταξίδι με άρωμα φύσης και προσωπικών αναμνήσεων. Συνδύασε λόγο,φωνή, εικόνα, μουσική, νοσταλγία και βαθιά ελληνικότητα. Άμεσο, με διάθεση κατάδυσης στην εσωτερική διαδρομή του καθενός από το χτες στο σήμερα.

Σύγχρονο έργο που μας φέρνει μπροστά σε κάποιους ιδιαίτερους φόβους μας για την τρομοκρατία. Η σκηνοθεσία αναδεικνύει λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις των ηρώων, δίνοντας αφορμή για προβληματισμό.

Σκηνοθεσία που ανέδειξε τις λεπτές ισορροπίες των χαρακτήρων, τις συγκρούσεις αλλά και τους κοινούς τους τόπους. Μία από τις καλύτερες θεατρικές προτάσεις του φετινού χειμώνα.

Η προβληματική της παράστασης και οι εύστοχοι παραλληλισμοί με το σήμερα, δείχνουν να εξαντλούνται μετά το πρώτο ημίωρο.

Ισορροπία δράματος και κωμωδίας, ρυθμός και ατμόσφαιρα, αλλά και προβολή της ουσίας του κειμένου του ντε Φιλίππο.

H παράσταση έδειξε να μην έχει βρει τις ισορροπίες και τον προσανατολισμό της στη σκηνή. Ο υπερτονισμός στα κωμικά της στοιχεία την οδήγησε συχνά, στα όρια της παρωδίας και τους χαρακτήρες στην καρικατούρα, με αποτέλεσμα να λείπει η εσωτερικότητα.

Η θεατρική εκδοχή ενός σημαντικού (αν και όχι πολύ γνωστού στο πλατύ κοινό) κειμένου του Διαφωτισμού, αποτέλεσε ένα κερδισμένο στοίχημα.

Ο σκηνοθετικός προσανατολισμός ήταν σαφής, αλλά υπήρξαν σκηνές που δημιούργησαν σύγχυση στο θεατή.

Η Πατεράκη εξωτερικεύει με σαφήνεια, συνέπεια και πάθος τις απαιτούμενες κορυφώσεις και γίνεται το "όχημα" του Θωμά Μπέκετ, τόσο προς τη θυσία του , όσο και την αθανασία.

Υπέροχη μετάφραση, στοχευμένη, έξυπνη και με φαντασία σκηνοθεσία και κατάθεση ταλέντου και σκληρής δουλειάς από τους ηθοποιούς.