Κριτική Onlytheater

Το ΟΦΣΑΪΝΤ, ακολούθησε την προβληματική του συγγραφέα, αλλά δεν την ανέπτυξε, ούτε την εξέλιξε, αφήνοντας έντονες επικαλύψεις και δραματουργικά κενά.

Η σκηνοθετική οπτική των Χειλάκη - Δούνια ξεφεύγει από την κλασσική και "ασφαλή" γραμμή σκηνοθεσίας. Κίνηση, σκηνικά και κοστούμια, έχουν σημειολογία και λόγο ύπαρξης.

Παράσταση σύγχρονη, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του σήμερα. Κάποιες παραφωνίες στις ερμηνείες, δεν αλλοιώνουν την τελική αισθητική και καλλιτεχνική αξία της.

Ένταση και πάθος, έκαναν κάποιες στιγμές "κοιλιά", ενώ οι κωμικές πινελιές ξένισαν, αφού δε φάνηκε να έχουν λόγο ύπαρξης στην παράσταση.

Στο ζεστό και ιδιαίτερα φιλόξενο χώρο του Θεάτρου Ιλίσια - Βολανάκης, ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, σκηνοθετεί το Θανάση Τσαλταμπάση, στον βιβλικό ΙΩΒ.

Μια ακραία αντίδραση σε ένα ψέμα, σημαδεύει δύο ζωές και την κοινή τους πορεία στο χρόνο. Μια τιμωρία, καταντά να γίνεται κόλαση για δύο.

Η Ματίνα Καλτάκη πιστεύει ότι αξίζει να δείτε την ΜΙΡΑΝΤΑ κι ας μην επιτρέπει η διασκευή, παρά μόνο σχηματικά τη σύνδεση με το σαιξπηρικό πρωτότυπο.

Ο  Γιώργος Χριστοδούλου, πρέπει ν' αποβάλλει τους σκηνικούς του ακκισμούς. Κουράζουν τους θεατές και στερούν από τη δραματικότητα του ρόλου.

Ίσως από τις πιο αδύναμες δουλειές της ομάδας Bijoux De Kant, αλλά σαν σκηνική και αισθητική εμπειρία, αξίζει ο θεατής να τη δει και να μορφώσει προσωπική άποψη.

Η παράσταση, με τον τρόπο που είναι δομημένη, δεν κατάφερε να δώσει κάτι ολοκληρωμένο, αλλά μόνο ψήγματα αυτών που ήθελε να περάσει.