Κριτική Onlytheater

Μια δυνατή ιστορία, με κέντρο τον άνθρωπο και τα όρια της ηθικής εξαθλίωσης, στην οποία μπορεί να φτάσει.

Θεατρική μεταφορά ενός κειμένου, με έντονη πολιτική χροιά, αλλά και ένα σύγχρονο δοκίμιο της επίδρασης της πολιτικής στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Κωμωδία, χωρίς κωμικό πυρήνα και δυναμική, που θα έβγαζε γνήσιο και ανεπιτήδευτο χιούμορ. Οι εξάρσεις της βασίστηκαν στο ταλέντο των ηθοποιών και στις εκφραστικές τους δυνατότητες.

Μια παράσταση για την πιο σκοτεινή περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, με έμφαση στον άνθρωπο και στους οικογενειακούς δεσμούς.

Δικαστικό δράμα, βασισμένο σε ένα δυνατό κείμενο, με προβληματική που δεν παύει ακόμα και σήμερα να είναι επίκαιρη.

Αξιοπρεπής και ειλικρινής προσπάθεια απεικόνισης της ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας τριών γυναικών, σε μια "συζήτηση" με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον τους.

Η σκηνοθετική οπτική παρόλο που δεν απέφυγε κάποια μικρή κοιλιά και μία φόρμα στις σκηνικές της εικόνες, ευτύχησε να συνεπικουρείται από μερικές υποδειγματικές ερμηνείες.

Στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης είδα μια παράσταση με κλασσική, αλλά επίκαιρη προβληματική, η οποία όμως έμεινε στην εποχή που πρωτογράφτηκε, παρά στο σήμερα.

Πολλές ιδέες, αλλά άναρχες και χωρίς να δένουν. Αποτέλεσμα μια γενικότερη σύγχυση, που δεν επέτρεψε να έχει το έργο ειδικό βάρος και ίχνος στο θεατρικό γίγνεσθαι.

Μια παράσταση που σεβάστηκε απόλυτα τον πολυσήμαντο και ανθρώπινο λόγο του Άλμπι κι έδωσε έμπνευση για δημιουργικό προβληματισμό.