Κριτική Onlytheater

Μια παράσταση φρέσκια και σύγχρονη, που έχει ιδέες, νεανικό σφρίγος και γρήγορο ρυθμό.

Γρήγορος ρυθμός, σημασία στην αλληγορία του λόγου που δένει αρμονικά με το σκηνικό χώρο και προσεγμένες ερμηνείες.

Στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά, είδα μια μοντέρνα παραγωγή του γνωστού μιούζικαλ που σεβάστηκε το θεατή. Είχε θέαμα, ατμόσφαιρα, ρυθμό και την αστερόσκονη του κόσμου της Εύας Περόν 

Σκηνοθετική οπτική που κράτησε την ουσία του λόγου, την εμπλούτισε με λυρισμό, εικόνες και συμβολισμούς και θέλησε να ρίξει φως στις σκοτεινές και ταραγμένες πτυχές του μυαλού του ανθρώπου και σχεδόν υποδειγματικές ερμηνείες.

Κείμενο χωρίς πρωτοτυπία και καμία αιχμηρότητα στο χιούμορ του. Ανακυκλώνει απλώς στερεοτυπικά αστεία. Η σκηνοθεσία προσπάθησε, αλλά δεν... Οι ερμηνείες σε διαφορετικά επίπεδα, χωρίς συντονισμό και σκηνική εξάρτηση.

Παράσταση που βασίστηκε σε πολύ δυνατό κείμενο και μια σκηνοθεσία που το διάβασε έξυπνα και ευρηματικά. Απέδωσε την ιστορική αλήθεια και τις ανθρώπινες αξίες, χωρίς διδακτισμό, αλλά με συναίσθημα και κριτικό πνεύμα.

Οι ηθοποιοί απόλυτα υποστηρικτικοί του όλου εγχειρήματος, έπλασαν ήρωες αυθεντικούς, μπερδεμένους, με αδυναμίες και ανασφάλειες, ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Ένα σύγχρονο ελληνικό έργο, για την υλική και ηθική κακοδαιμονία της εποχής. Οι ερμηνείες σε υψηλό επίπεδο και με εξαιρετική χημεία.

Η έντονα αφηγηματική φόρμα δεν είχε τη ζωντάνια και τη δυναμική που χρειαζόταν για να γίνει ένα αυθεντικό ψηφιδωτό της εποχής που διαδραματίζεται και των ηρώων που θέλει να σκιαγραφήσει.

Η σκηνοθεσία θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο τολμηρή και ακραία, ενώ δεν κατάφερε να απογειώσει τα νοήματα του έργου.  Οι ερμηνείες χρειάζονται συντονισμό και ο λόγος να δέσει πιο αρμονικά με την κίνηση και το πάθος.