Κριτική Onlytheater

Παράσταση χαμένη στη δυσκολία του εγχειρήματός της, χωρίς φρέσκια ματιά ή μια ανανεωτική οπτική. Το τέλος ήρθε λυτρωτικά, μετά από ένα δίωρο κουραστικής θέασης.

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος στον ΑΜΥΝΤΑ του, μας απέδειξε, ότι διατηρεί το κέφι, τη διάθεση και το μεράκι να σκηνοθετεί έργα, που ταιριάζουν στο ταμπεραμέντο του.

Το φετινό ανέβασμα του ΠΛΟΥΤΟΥ, δια χειρός Γ. Κιμούλη, έδειξε να έχει προθέσεις για κάτι διαφορετικό. Κάτι όμως, σαν να μην πήγε καλά...

Δεν είδα τίποτε το ανατρεπτικό ή το καινοτόμο στην παράσταση. Μεγάλη η δόση της πρόκλησης και της σεξουαλικής φλυαρίας.

Ο Γιάννης Βούρος στον κεντρικό ρόλο του Κουτρούλη, με ιδιότροπα κωμικό βάδισμα και εντυπωσιακή ζωτικότητα, δίνει μια κεφάτη και ώριμη ερμηνεία.

Οι αδυναμίες επισκίασαν τα θετικά στοιχεία. Οι ομοιότητες του κειμένου δε, με το γνωστό κινηματογραφικό σενάριο, στέρησαν την πρωτοτυπία.

Έργο ανθρωποκεντρικό και βαθιά τραγικό, αναζητά σε βάθος τις αιτίες της ανεξέλεγκτης έξαρσης των ανθρώπινων συναισθημάτων και τις συνέπειές της.

H ατμόσφαιρα ήταν γραμμική και δεν αντιπροσώπευσε επαρκώς τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του ήρωα, στην πορεία από τη ματαιότητα προς τη διαύγεια.

Η παράσταση, πραγματεύτηκε μια πολυπαιγμένη θεατρική πρόταση του Ιονέσκο, χωρίς να φέρει κάτι ρηξικέλευθο. Στάθηκε όμως, πιστή στο πνεύμα του.

Πέντε ηθοποιοί, απεικόνισαν σκηνικά το χαρακτήρα τους, δημιουργώντας ένα ισορροπημένο, τρυφερό και ανθρώπινο σύνολο.