Κριτική Onlytheater

Η Νατάσα Χανιώτη γράφει την άποψή της

Παίζοντας με τον Ρήσο...

Διάλεξα την περασμένη Τετάρτη επίτηδες. Είχαμε μάθημα αρχαίων με ένα κορίτσι της α' λυκείου.Της προτείνω το θέατρο "Σφενδόνη" και την Άννα Κοκκίνου. "Μέσα" μου απαντάει. Χωρίς μετάφραση-σκονάκι η Ξ., χωρίς να θυμώνω εγώ, χωρίς να μένουμε "αιώνες πάνω από τις λέξεις" του Θουκυδίδη.

Έφτασα στο «Σημείο» βράδυ της 25ης Μαρτίου για να δω το «Cleansed», έχοντας στο νου μου το πρώτο ανέβασμά του στη χώρα μας απ’τον Λευτέρη Βογιατζή.

Η Σάρα Κέην δε μ' αρέσει πάντα. Αρέσει στους φίλους μου. Άλλες φορές φτάνει σε μένα η τελική της λάμψη, άλλες ο θόρυβος του στέρνου της.

Μια από τις πληρέστερες και σημαντικότερες δουλειές του επιτυγχάνει ο Νίκος Μαστοράκης στον συναρπαστικό «Μεφίστο»

Αυτή τραγούδαγε τα βράδια στα σκυλάδικα. Η Ραμόνα. Από μικρό παιδί το έσκασε από το χωριό της και με το που έβγαινε στην πίστα «βίδωναν τα τραπέζια για να μην φύγουν». «Έκαιγα τα χιόνια ρε!».

Ταξίδεψα στην Θεσσαλονίκη για να δω δύο από τις φετινές παραγωγές του ΚΘΒΕ και ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα κι από το καλλιτεχνικό τους αποτέλεσμα κι από το ότι παίζονταν σε γεμάτες αίθουσες.