Κριτική Onlytheater

Η παράσταση, σεβάστηκε απόλυτα το αρχαίο κείμενο και τα μηνύματά του και κρατήθηκε σε ίσως λίγο συντηρητικά, αλλά σαφή και ευανάγνωστα πλαίσια.

Mια παράσταση η οποία έμεινε γενικά πιστή στο αριστοφανικό πνεύμα και τα μηνύματα του ποιητή. Καλές κωμικές στιγμές υπήρξαν, αλλά το γέλιο δεν έβγαινε πάντα αβίαστο.

Υπήρξαν καλές στιγμές και εκλάμψεις που είχαν ενδιαφέρον, αλλά σε γενικές γραμμές η παράσταση λίμνασε.

Ο Θέμης Μουμουλίδης σκηνοθέτησε μια παράσταση, στην οποία συχνά ο λόγος ακουγόταν άδειος περιεχομένου και επιφανειακός, ενώ η εικόνα ακολουθούσε ασθμαίνοντας και χωρίς συντονισμό.

Μια παράσταση με αρκετές καλές στιγμές που ενώ είχε το δυναμικό να απογειωθεί, υπονόμευσε συχνά η ίδια τις προθέσεις της.

Παράσταση, που εγκλωβίστηκε σε μέτριες, προφανείς και ρηχές σκηνοθετικές επιλογές και μια ερμηνευτική φόρμα, που δεν έδωσε στο λόγο παλμό και βάθος.

Η εικόνα υπερίσχυσε του λόγου, ο οποίος δεν είχε αντίστοιχη δυναμική και συχνά λειτούργησε σε βάρος του.

Η σκηνοθετική προσέγγιση είχε κάποιες αρρυθμίες που οδήγησαν σε κοιλιές στη ροή και την εξέλιξη της ιστορίας και ανισοβαρείς ερμηνείες, άλλοτε με φωτεινές στιγμές κι άλλοτε χωρίς ισορροπία και μέτρο.

Η προσπάθεια είχε τόλμη, προσανατολισμό και υπηρέτησε με συνέπεια και μέτρο το στόχο της, αποτελώντας ένα καλλιτεχνικό στοίχημα που κερδήθηκε.

Μια προσπάθεια σύγχρονης σκηνικής αναπαράστασης αρχαίας κωμωδίας, που είχε ως έμπνευση τον Αριστοφάνη, αλλά αλλοίωσε, σε σημαντικό βαθμό, την ουσία του.