Κριτική Onlytheater

          Ο Γιώργος Γλάστρας είναι καίριος στον διττό του ρόλο ως «Ροντέν» και «Τζιοβάνι».  Η Χριστίνα Μαξούρη, άμεση, ως «Φραντζέσκα», με συναίσθημα μετρημένο στον πόντο.

          Κείμενο προφητικό, που  σκιαγραφεί τη μεθοδευμένη πορεία της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας,  που πεζοπορεί παροξυσμικά σε έναν διάδρομο γυμναστηρίου στα όρια της εξόντωσης.

          Οι ηθοποιοί είναι  υπέροχοι στους ρόλους τους, αλλά αυτό το σκληρό θέμα, ήθελε σκάψιμο και περισσότερη δουλειά, στον σωστό χώρο και με τη σωστή δοσολογία.

Μία παράσταση, τίμια στις προθέσεις της, για σεξ, αγάπη, για ανθρώπινες σχέσεις με πολύ χιούμορ και ευαισθησία.

          Η Σοφία Βογιατζάκη και η Νίκη Λάμη έχουν άψογη σκηνική χημεία, φυσικότητα και ειλικρίνεια, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα γλυκιάς μελαγχολίας.

          Ο Γιάννης Μπέζος ψυχογράφησε τον «Αρνόλφο» με σκηνική προσήνεια, συνθέτοντας ένα υπέροχο κωμικοτραγικό κράμα.

          O Θανάσης Κουρλαμπάς συμπυκνώνει όλο τον πυρήνα του έργου, σε ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ εσωτερικών-εξωτερικών κραδασμών.

          Ο μονόλογος της Λένας Κιτσοπούλου, ενώ ξεκινά δυναμικά και με αυτοσαρκαστική διάθεση, στην πορεία ξεφτίζει με αχρείαστα συγγραφικά κόλπα.

          Κείμενο πρωτόπαιχτο, ζωντανό, μοντέρνο, υπαινικτικό με ρυθμούς ανθρώπινης ανάσας. Ένα θέμα βαρύ, αλλά δοσμένο με μαύρο χιούμορ. Ένα σουρεάλ παραμύθι που λειτουργεί υπογείως.

          Κάτι καλό γίνεται στο «Studio Μαυρομιχάλη» από νέα ταλαντούχα παιδιά, που έκαναν τον λόγο του Τριαρίδη πράξη, και είναι ανέλπιστα καλοί!