«ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ ΤΑΙΝΙΩΝ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 03/03/2025 19:31
Αγαπώ τις χειροποίητες παραστάσεις, που φτιάχνονται με τα πιο απλά, αλλά ωραία, υλικά του θεάτρου: μεράκι και φαντασία. Ο Νικόλας Λαμπάκης σκηνοθετεί τη νουβέλα «Αφηγήτρια Ταινιών», του Ερνάρ Ριβέρα Λετελιέρ, στην πολύ ωραία μετάφραση της Λένας Φραγκοπούλου, με τα υλικά των ταινιών, και η Νοεμή Βασιλειάδου αφηγείται γλαφυρά τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, που έχει το σπάνιο χάρισμα να λέει ή μάλλον να ζωντανεύει τις ιστορίες των ταινιών.
«Εγώ λέω πως η ζωή μπορεί κάλλιστα να είναι φτιαγμένη από τα υλικά των ταινιών. Όταν αφηγείσαι μια ταινία είναι σαν να αφηγείσαι ένα όνειρο. Όταν αφηγείσαι μια ζωή είναι σαν να αφηγείσαι ένα όνειρο ή μια ταινία».
Χιλή, έρημος Ατακάμα, δεκαετία του '60. Σε έναν σχεδόν ερειπωμένο οικισμό κοντά στα ορυχεία νίτρου, ζει ένα κορίτσι με τους τέσσερις αδερφούς της και τον ανάπηρο πατέρα της. Μοναδική διαφυγή για την σκληρά εργαζόμενη εργατική τάξη του οικισμού αποτελεί ο κινηματογράφος. Πολλοί, ωστόσο, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθούν τις προβολές. Η Μαρία-Μαργαρίτα αναλαμβάνει να τις βλέπει κι έπειτα να τους τις αφηγείται με κάθε λεπτομέρεια. Κι έτσι οι αυτοσχέδιες παραστάσεις της είναι το εισιτήριο στο όνειρο, μία διέξοδος σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, που κάνει όμως υποφερτή τη σκληρή καθημερινότητά τους. Μέχρι που καταφθάνει η πρώτη τηλεόραση στο χωριό και οι ταινίες σιωπούν. Και μαζί κάθε είδους κοινωνική επαφή και επικοινωνία…
Μέσα από τις αφηγήσεις της μικρής «Σινεράιδα», αντανακλάται όχι μόνο η ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της, αλλά και η ιστορία μιας ολόκληρης κοινωνίας ανθρώπων του μόχθου, που επιβιώνουν χωρίς μερίδιο στο όνειρο. Εγκλωβισμένοι σε έναν κρανίου τόπο, έρμαιοι των επιχειρηματικών συμφερόντων και υποχείρια των τοκογλύφων, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Η Μαρία-Μαργαρίτα πίστεψε ότι το όνειρο μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά και προσπάθησε να γίνει «κάτι διαφορετικό». Η τύχη για λίγο της χαμογέλασε, αλλά οι διαψεύσεις δεν άργησαν και η ζωή συνέχισε τον δύσκολο δρόμο της.
Ο Νικόλας Λαμπάκης σκηνοθετεί με έμπνευση, ευαισθησία, χιούμορ και τρυφερότητα. Στο λειτουργικά σχεδιασμένο ξύλινο παράπηγμα, φωτοσκιασμένο από τους Σάκη Μπιρμπίλη και Χάρη Βασιλόπουλο, το οποίο μεταμορφώνεται πότε στο φτωχικό της οικογένειας και πότε σε κινηματογραφική οθόνη, παρασυρόμαστε στη δίνη μιας αφτιασίδωτης αφήγησης, η οποία ρέει απρόσκοπτα με φόντο την έρημο. Και κάθε φορά που η ρόδα-μπομπίνα γυρίζει, μεμιάς η ζωή στο άνυδρο τοπίο της πάμπα γίνεται πιο μαγική!
Η ταλαντούχα Νοεμή Βασιλειάδου είναι η λαϊκή αρτίστα, «φτιαγμένη» από τα υλικά των ονείρων. Πηγαία, εκφραστική, ευέλικτη, ντυμένη σαν αρλεκίνος (κοστούμι Ουρανίας Φραγγέα), ζωντανεύει πληθωρικά έναν ολόκληρο κόσμο μπροστά στα μάτια μας.
Στα συν και τα μουσικά μοτίβα του Παντελή Πρωτοπαπά.
«ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ ΤΑΙΝΙΩΝ», μια ευρηματική δουλειά με απλότητα και ουσία από τα υλικά των ονείρων και των ταινιών. Άλλωστε, αυτή δεν είναι και η μαγεία της τέχνης; Να σε παρασύρει...