«ΑΠΟΡΡΗΤΟ» (NEW CONSTRUCTIVE ETHICS) | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 26/02/2025 22:18
Το έργο «Απόρρητο» (New Constructive Ethics), του Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Βιριπάγιεφ, που βασίστηκε σε ένα πραγματικό ανθρώπινο πείραμα που πραγματοποιήθηκε το 2019, και γράφτηκε το 2021, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στη χώρα του, ανεβαίνει στο Θέατρο Τζένη Καρέζη με τη σκηνοθετική υπογραφή της Ταμίλα Κουλίεβα.
Το 2019, διεξήχθη από τη Διεθνή Ερευνητική Οργάνωση «Global Construction» για λογαριασμό του Κέντρου Διεθνών Βιολογικών Ερευνών, μια έρευνα με τον τίτλο «Νew Constructive Ethics», όπου συμμετείχαν 150 άτομα διαφορετικής ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, ιθαγένειας. Επιστήμονες, γιατροί, ψυχολόγοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες κλήθηκαν να απαντήσουν σε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Οι απαντήσεις τους, εκ πρώτης όψης, φαίνονται σωστές, πολιτικά ορθές. Όμως, τα φαινόμενα «απατούν» και όχι μόνο…
Ένα σύγχρονο έργο για τη μοναξιά, τη βαρβαρότητα, την κοινωνική υποκρισία, την έλλειψη τρυφερότητας και την «παράλληλη πραγματικότητα» πίσω από τη δημόσια εικόνα μας. Ένα έργο για τη μοναδική, ίσως, πραγματικότητα πίσω από τα ποσταρίσματα κοινωνικής δικτύωσης. Στη μορφή είναι ένας διάλογος, αλλά στην ουσία είναι μια ιστορία για το γεγονός ότι ακόμη και τα «μεγάλα μυαλά» συμφωνούν ότι η ανθρωπότητα έχει ελάχιστες πιθανότητες σωτηρίας και ότι γι' αυτό, φταίει ο εγκέφαλος και η έλλειψη κατανόησης.
Μεταφερόμαστε στο 2028, εντός ενός ερευνητικού κέντρου, όπου εκτυλίσσεται μία επιστημονική έρευνα μέσω κρυπτογραφημένων ερωταπαντήσεων ποικίλης ύλης. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑI - One), που εμφανίζεται ψηφιακά με ανδρική μορφή (Παύλος Τσίμας) και με γυναικεία (Έλλη Στάη), παίρνει συνέντευξη ή μάλλον καλύτερα, ανακρίνει τρεις λαμπρούς επιστήμονες, που υποτίθεται ότι έχουν στο τσεπάκι τους καίριες απαντήσεις σε φλέγοντα ζητήματα. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο αυταπάτη, καθώς η ψυχοθεραπεύτρια (Ταμίλα Κουλίεβα), η βιολόγος (Μαριάννα Κιμούλη) και ο νευροεπιστήμοντας (Χρήστος Στέργιογλου) φτάνουν στα όριά τους, μην μπορώντας όχι μόνο να διαχειριστούν δικά τους προσωπικά θέματα, αλλά πέφτοντας συχνά σε αντιφάσεις. Διστάζουν να πουν την αλήθεια και πλανώνται πλάνην οικτράν. Το κοινό παρακολουθεί τις συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις τους ανάμεσα σε όσα πιστεύουν και σε όσα τελικά ισχύουν…το απόρρητο σπάει κατά κάποιο τρόπο.
Γοητευτικά απλή αλλά ουσιαστική αποδεικνύεται η θεατρική συνθήκη της Ταμίλα Κουλίεβα σε μετάφραση Βεατρίκης Ψυχάρη. Σε ένα φουτουριστικό τοπίο γεμάτο καθρέφτες και με μία καρέκλα στη μέση (σκηνικό Γιώργου Γαβαλά), όπου το μέλλον γίνεται ο καθρέφτης του εδώ και τώρα, οι τρεις συμμετέχοντες αποκαλύπτονται, εκτίθενται, διαφωνούν βγάζοντας γνώριμες συμπεριφορές και νευρώσεις. Και οι τρεις συνδέονται μεταξύ τους εν αγνοία τους, βέβαια. Και οι τρεις κρύβουν αλήθειες, που αν τολμούσαν να τις κοιτάξουν κατάματα, θα ήταν πραγματικά ελεύθεροι και όχι δέσμιοι της εικόνας τους.
Πέντε ρόλοι σμιλεμένοι στην κόψη του ξυραφιού. Οι δημοσιογράφοι Έλλη Στάη και Παύλος Τσίμας ανταποκρίνονται σωστά σε αυτό που γνωρίζουν να κάνουν τόσα χρόνια. Η Ταμίλα Κουλίεβα σκιτσάρει πειστικά την στυλάτη ψυχοθεραπεύτρια, η Μαριάννα Κιμούλη πιάνει τους παλμούς-δονήσεις της νεαρής βιολόγου και ο Χρήστος Στέργιογλου ζωγραφίζει γλαφυρά τον νευροεπιστήμονα.
Τα κοστούμια του Νίκου Τσουκνίδα και Λένας Μινά, η μουσική του Dof Twogee και οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ είναι οργανικά στοιχεία της παράστασης.
Τίποτα, τελικά, δεν είναι όπως φαίνεται. Και η διεισδυτική πένα του Βιριπάγιεφ γίνεται ολοένα και πιο αγαπημένη.