«NEW ORDER» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 03/03/2025 18:45
Μια απαγωγή. «Θύμα», η πρώην υπουργός εργασίας και διευθύντρια της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, η οποία είναι υπεύθυνη για απολύσεις, εξώσεις, κατασχέσεις. «Θύτες», τρεις απεγνωσμένοι πολίτες χωρίς σπίτι, δουλειά, χρήματα, αξιοπρέπεια. Είναι εγκλωβισμένοι σε ένα ζοφερό παρόν και καταδικασμένοι σε ένα δυσοίωνο μέλλον. Δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν έχουν τίποτα να χάσουν πια. Πίστεψαν στο σύστημα και εκείνο τους «πρόδωσε» με τον χειρότερο τρόπο. Γι' αυτό, αποφασίζουν να πάρουν στα χέρια τον νόμο, αν και κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στις πεποιθήσεις τους. Τους πνίγει, όμως, η κατάφωρη αδικία και απαιτούν απονομή δικαιοσύνης και αποκατάσταση της τάξης άμεσα. Απαιτούν από τη «σιδηρά κυρία» να μεσολαβήσει στο μετοχικό συμβούλιο, ώστε να σταματήσουν τόσο οι κατασχέσεις όσο και οι εξώσεις και να επιστραφούν τα χρήματα στους αδαείς συνταξιούχους, οι οποίοι υπέγραφαν συμβόλαια, χωρίς γνώση του περιεχομένου τους. Για να πετύχουν την πολυπόθητη συμφωνία, εκβιάζουν ότι θα σκοτώσουν την δεκατετράχρονη κόρη της…
Το «New Order», του Σέρτζι Πομπερμάγιερ, γραμμένο το 2014, στην περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης, είναι ένα σύγχρονο έργο με ένταση και κυνισμό, καθρέφτης της κοινωνικής αδικίας. «Παίζει» στην κόψη του ξυραφιού μεταξύ δικαιοσύνης και τιμωρίας, εξιλέωσης και εκδίκησης, ηθικής και κοινωνικής ευθύνης. Είναι, ουσιαστικά, μία ιστορία αυτοδικίας τριών μικρομεσαίων, οι οποίοι, όντας εκτεθειμένοι στη δίνη της φτωχοποίησης, καταφεύγουν οργισμένοι σε αθέμιτες πράξεις, προκειμένου να αποδοθεί κοινωνική δικαιοσύνη.
Η παράσταση, σε μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, μοιάζει με εκκρεμές του τρόμου, σμιλεμένη από τέσσερις ισοδύναμους χαρακτήρες, οι οποίοι ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς, αφού «διάβασε» σωστά τις δονήσεις-εκρήξεις του έργου, έδωσε μια σφιχτοδεμένη σύγχρονη τραγωδία με εναλλαγές κωμικοτραγικών συναισθημάτων, ροής, πλοκής, κορύφωσης. Με τα σημαίνοντα σκηνικά του Μιχάλη Παπαδόπουλου, τα λειτουργικά κοστούμια των Αλεξάνδρα Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, τα «ομιλούντα» φώτα του Βαγγέλη Μούντριχα, τους ήχους του Μάνου Αντωνιάδη, την φροντισμένη κίνηση της Ναταλίας Βαγενά.
Ραχοκοκαλιά της συνθήκης, οι καλοζυγισμένες αποδόσεις των ηθοποιών, μια κατάθεση ραγισμένων ψυχών με αυθεντικότητα και σκηνική ευθυκρισία. Συναρπαστική η παλλόμενη συναισθηματικά Ράνια Σχίζα, ως ο ιθύνων νους του σχεδίου, ήρεμη δύναμη ο ιδεαλιστής επαναστάτης Σήφης Πολυζωίδης, ευθύβολος ο Φώτης Λαζάρου λειτουργεί ως μοχλός αποσυμπίεσης, στιβαρή η Ελένα Τυρέα είναι η προσωποποίηση της εξουσίας.
«NEW ORDER», μια παράσταση στέρεα, υπαινικτική, κοφτερή, σπιντάτη, που βρήκε στόχο.