Κριτική Onlytheater

Ο Δημήτρης Κομνηνός σκηνοθετεί την παράσταση σε μια απόλυτα ρεαλιστική βάση, τη φέρνει στο τώρα κι επιχειρεί να προσαρμόσει τη διαχρονικότητα των νοημάτων του Ιονέσκο, σε ενεστώτα χρόνο και να αναδείξει σύγχρονα προβλήματα και δυσλειτουργίες.

Οι ηθοποιοί υποστήριξαν με τις ερμηνείες τους το ακραίο των αδυναμιών και του εσωτερικού χάους των χαρακτήρων που υποδύθηκαν, καταθέτοντας ψυχή και ενέργεια στη σκηνή.

Η ουσία του έργου και οι προβληματισμοί του, διατηρούνται στην ολότητά τους και υποστηρίζεται με εμφατικό τρόπο η διαχρονικότητα του έργου και η ύπαρξή του στο σήμερα, χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς.  

Μια παράσταση ενός έργου σύγχρονου κι επίκαιρου, που μιλάει για τη σχέση των δύο φύλων, τη δυναμική, τον μετέπειτα εκφυλισμό της και το πως μέσα της, μπορεί να επωάζεται η βία.

Η ερμηνευτική ομάδα κατέθεσε απλόχερα το ταλέντο της, δημιούργησε έναν καλοκουρδισμένο βιβλικό χορό, με τη μουσική και την κίνηση να συμπληρώνουν δημιουργικά τη σκηνοθετική οπτική.

Η σκηνοθετική οπτική της παράστασης, είχε αισθητική, μια δημιουργικά ερευνητική διάθεση, αλλά και μια εσωτερική ευαισθησία στον χειρισμό των "ηρώων" της.

Οι ερμηνείες ανισοβαρείς, καθώς είδα κάποιες που κυμάνθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο, ενώ άλλες δεν απέφυγαν τη μετριότητα.

Σύντομα, χαριτωμένα σκετσάκια, βασισμένα σε κείμενα ενός -σχετικά άγνωστου- Αθηναίου ευθυμογράφου των αρχών του 20ού αιώνα, από έναν θίασο με μπρίο, κέφι και καλή διάθεση.

Η σκηνοθετική οπτική είχε μέτρο και ισορροπία, αποφεύγοντας τις υπερβολές και κλιμάκωσε σωστά τη σύγκρουση των δύο πρωταγωνιστικών ηρώων.

Μια χαριτωμένη εκδοχή του κλασσικού βουκολικού δράματος της ελληνικής μυθιστοριογραφίας, που διατήρησε σε σημαντικό βαθμό τους χυμούς και τη ραχοκοκκαλιά του μύθου.