Άρθρο

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια. Το καλοκαίρι του Ελύτη, που εσύ αφελώς περιγράφεις, δεν υπάρχει πια. Εμείς ανήκουμε στη γενιά του καλοκαιριού του Ρακιτζή.

Ο Γρηγόρης Βαλτινός περιγράφει τον τρόπο που τον επηρέασαν μεγάλες προσωπικότητες του θεάτρου όπως ο Ζυλ Ντασέν, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Ανδρέας Βουτσινάς.

"Έφτασα να κλαίω και να γελάω με το έργο,με την αμεσότητα των ηθοποιών και στο τέλος να χειροκροτάω όρθια μαζί με τους υπόλοιπους θεατές."

Μια βόλτα στο θρυλικό «σπίτι» των δημοφιλέστερων κινηματογραφικών υπερπαραγωγών, την CINECITTA, που είναι πλέον ένα ψυχαγωγικό πάρκο, (κόστους 250 εκατ. ευρώ), στα νότια της Ρώμης. Ένα άρθρο, για το παντοτινό αγαπημένο σκηνικό των εφηβικών ονείρων.

Ο Σταμάτης Φασουλής περιγράφει στην Αγγελική Καρυστινού την Πρώτη του Σκηνική Εμπειρία.

Στο σύγχρονο πόλεμο, απλά ψοφάς άδικα για την εξουσιομανία αρρώστων εγκεφάλων.

H ανθρωποθυσία στο Μάντσεστερ, ακυρώνει τον πολιτισμό ακαριαία. Κάθε εστία αντίστασης στην ανθρωποφαγία, είναι πλέον ζωτικής σημασίας.

Η Γλυκερία Μπασδέκη περιγράφει την επεισοδιακή πορεία της από τη Μαντώ Μαυρογένους, στο μπουλβάρ κι από εκεί στη Μάνα κουράγιο.

Ο Δημήτρης Κομνηνός εξηγεί το πώς στο θέατρο μαθαίνεις να διαβάζεις τη ζωή, ενώ συμβαίνει.

«Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» και τα πολλά δικά μας.