Άρθρο

Όταν οι μύθοι της Ελευσίνας, δένουν με προσφυγική επικαιρότητα και οικουμενικό υπαρξιακό προβληματισμό, διεγείρουν και τρομάζουν ταυτόχρονα.

Θυμήθηκα το βιβλίο του Χάρη Σακελλαρίου, αφού το αυγό του φιδιού έχει πια σκάσει, η Αριστερά δαιμονοποιηθεί και ο πολιτισμός απαξιωθεί.

Γνωρίστε κάποιους κακούς και επικίνδυνους παραγωγούς, στο ελληνικό θέατρο. Σιωπή και ανοχή, τους αποθρασύνει και τους πολλαπλασιάζει;

Το Καλοκαίρι, απροκάλυπτα και εγωιστικά, έλεγα πάντα πως είναι η εποχή μου και κανενός αλλού. Ο Αύγουστος ειδικότερα.

''Πλήττω και θέλω να μελαγχολήσω ποιητικά, όμως δεν έχω γράψει όχι το Ασπρονήσι, αλλά ούτε καν την Ιθάκη, εγώ που κάποτε ήμουνα του κεφιού, του ποτού και της αποθέωσης''.

Μια στιγμή, καλοκαίρι.

Μουγκρίζει ενάντια στην μετριότητα των αθλίων μετρίων ο ποιητής, ο πότης, ο ιππότης της απελπισίας, ο Καρούζος.

Εκεί στο θρυλικό Dada, ανάμεσα σε συναρπαστικές φιλοσοφίες της μπάρας και των γερών ποτηριών, γνώρισα τον Ν. Καρούζο.

Ανοιχτή επιστολή γνωστού ηθοποιού, προς παραγωγό της συμφοράς.

Καλοκαίρι θα ήταν σίγουρα-σίγουρα, αν δεν αναβάλαμε κι αυτό το καλοκαίρι για του χρόνου.