Άρθρο

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της επιλογής έργου...

Αυτό που πάντα με αφόπλιζε στην Κάλλας, ήταν η φυσική της συστολή, παρά την καταξίωση. Διαφαίνεται ακόμη και σε ρόλους επιθετικούς, διεκδικητικούς, όπως η Κάρμεν.

Ιστορίες αγένειας εν ώρα παράστασης...

Ένα αστείο ποίημα της Ξένιας Καλογεροπούλου για τον αγαπημένο της Κωστή Σκαλιόρα, ενέπνευσε το σημερινό άρθρο μου στην Real news.

Το Υπ. Πολιτισμού δεν έστειλε στεφάνι. Μα τόσα έξοδα, είναι δυνατόν να πετάμε λεφτά σε κηδείες; Ξέρεις πόσο ρεύμα κάψαμε για την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης; (Πρώτη δημοσίευση 25/9/2015)

"Κοιτάζω πίσω και θυμώνω". Η οργή κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Είναι παρακαταθήκη της προηγούμενης, φέρνει τα αποτελέσματά της στο σήμερα και διαμορφώνει την επόμενη.

Το κοινό του Δελφινάριου και το κοινό του Θεάτρου Πειραιά κονταροχτυπιούνται στο ποιο θα κατακτήσει την πόλη.

Έζησε πολλά στην άλλη άκρη του κόσμου, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και τα γράφει.

Παράδοξα πλάσματα οι ηθοποιοί. Υπάρχουν φορές που σκέφτονται πολύ και δεν καταφέρνουν τίποτε κι άλλες που δεν σκέφτονται καθόλου και φτιάχνουν θαύματα!

"Κι όμως… περισσότερο από ποτέ το θέατρο σήμερα είναι ζωντανό… Περισσότερο από ποτέ κερδίζει τις καρδιές μας… κι ακονίζει την αισθητική και το πνεύμα μας."