Buzz

          Η παράσταση δικαίωσε τον συγγραφέα «μιλώντας» για τα ηδονικά παιχνίδια εξουσίας και εξάρτησης, ανάμεσα σε ανθρώπινες πορσελάνες, έτοιμες να σπάσουν ανά πάσα στιγμή.

          Μια ενδιαφέρουσα, τίμια παράσταση για δύο κόσμους παγιδευμένους στο μίσος, που βρίσκουν ξαφνικά δρόμο βαθιάς επικοινωνίας.

          Ο Άρης Σερβετάλης λάμπει ως ο ιδανικός ερμηνευτής στον ρόλο του «πλάσματος», με σώμα σκύλου και ανθρώπου, με έκφραση και κίνηση εντυπωσιακές.  

          Μία γκροτέσκα μίμηση μοιχείας, που καταλήγει σε ρομαντικό ειδύλλιο θανάτου, με καρφωμένο το μαχαίρι της ποίησης του Λόρκα στην καρδιά του κάθε «Περλιμπλίν».

          Το έργο φέρνει τα μέσα έξω, αποθεώνοντας το παιχνίδι, το παράλογο, το απίθανο, το τυχαίο. Μία παράλογη υπαρξιακή κωμωδία που καταλήγει σε ένα μεγάλο ταξίδι ενηλικίωσης.

          Ένα ανάποδο τραγούδι για όλα εκείνα τα παιδιά που είχαν «άγνωστους γονείς». Παράσταση βασισμένη σε νουβέλα ενδοσκόπησης με θραύσματα από μνήμες.

          Μία παράσταση από την υφή του ονείρου κι ένας ποιητής που νιώθεις την ανάγκη να του σφίξεις το χέρι τρυφερά.

          Ο Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Sapiro δε μπόρεσε να δαμάσει το έργο. Η παράσταση ήταν άνευρη, αδύναμη χωρίς ενιαίο ύφος και ρυθμό.

          Το έργο της Rumena Bužarovska δίνει τροφή για σκέψη και στους άνδρες και τις γυναίκες. Γιατί λέει αλήθειες που διστάζουμε -ή φοβόμαστε;- να κοιτάξουμε κατάματα.

          Μια ωραία έκπληξη στο «BIOS» από νέους ανθρώπους που φωτογραφίζουν τη λούπα των προβλημάτων της σύγχρονης ζωής.