ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ. ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Κ*
- Ημερομηνία: Τρίτη, 11/07/2017 10:41
Καλοκαίρι θα ήταν, αν μ' έπαιρνες τηλεφωνο ντάλα μεσημέρι, την ώρα που δεν κοιμάμαι, και μου διάβαζες πρόστυχα τους Μυστικούς Εφτά κι από μέσα ακουγόταν πλυντήριο. Αν με μπουγέλωνες κάθε που σου κάνω τη σοβαρή και τη μεγάλη, αν σου 'ριχνα με το ψαροντούφεκο, όταν στέκεσαι στην απέναντι αποβάθρα κι αν ερχόσουν στο πάρκο από κάτω να παίξουμε θέρος ή αλήθεια (κι αν σ' άφηνα να κερδίσεις - που σιγά μη δε σ' άφηνα, καλοκαίρι θα' ταν).
Καλοκαίρι θα ήταν, αν μου 'κανες πατητές στο συντριβάνι της Μαβίλη για κάθε λογοπαίγνιο με το θέρος (τουλάχιστον μεχρι να πιάσει ευθυνόπωρο). Καλοκαίρι θα' ταν βασικά, αν τωρα δε μ' άφηνες να γραφω μαλακίες και με φώναζες στο δωμάτιό σου να δούμε καμιά ωραία ταινία μονωτική - θα ερχόμουν. Αν δε μ' άφηνες να πάω "δυο μερούλες" στην Τήνο, αν πήγαινα τελικά στην Τήνο κι αν σ' έπνιγα στον πάτο της Δεξαμενής πλάι στη Ρόμι Σνάιντερ για να' χω σοβαρή δικαιολογία να μην πάω πουθενά.
Από κει και πέρα, καλοκαίρι θα ήταν, αν κατάφερνα να σώσω μ' ενα μακροβούτι όλα τα ροδάκινα που ξέφυγαν απ' τη σακούλα στη Λιά του '07, αν με πλάκωνε εντελώς η μηχανή του '06, αν έτριζαν τα κόκκαλα του θείου Γώγου στην αποθήκη του '02, αν η φωτιά έφτανε επιτέλους στην κατασκήνωση του '96, αν γύριζε πίσω το λούνα παρκ του '91, αν τα μπάνια μου ηταν περισσότερα απ' τα παγωτά του '89, αν κατάφερνα επιτέλους να αδειάσω τη θάλασσα με το κουβαδάκι του '87.
Καλοκαίρι θα ήταν σίγουρα-σίγουρα, αν δεν αναβάλαμε κι αυτό το καλοκαίρι για του χρόνου.