ΕΙΔΑ ΤΟ 'FRAGMENTS, LISTS AND LACUNAE
- Ημερομηνία: Τρίτη, 25/02/2020 19:27
Είδα το «Fragments, Lists & Lacunae»
Της Alexandra Chasin
Σε σκηνοθεσία Zishan Ugurlu
New York Live Arts
H Judith Butler, Αμερικανίδα φιλόσοφος με τεράστια συμβολή στα πεδία του φεμινισμού, της θεωρίας Queer και της πολιτικής φιλοσοφίας, και ίσως η μόνη γυναίκα ακαδημαϊκή διασημότητα, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Fragments, Lists & Lacunae», της επίσης ακαδημαϊκού Alexandra Chasin, που παρουσιάζεται στο New York Live Arts, σε σκηνοθεσία Zishan Ugurlu.
Η Judith παίζει τον ρόλο της καθηγήτριας συγκριτικής λογοτεχνίας. Επί σκηνής βρίσκονται 3 μαθήτριες της, και υπάρχουν ακόμα κάποιοι μαθητές που κάθονται στο κοινό. Η διάλεξη με θέμα Fragments, Lists & Lacunae (Θραύσματα, Λίστες και Κενό), διακόπτεται από στιγμές της ζωής των μαθητών εκτός της τάξης. Το υλικό του μαθήματος προβάλλεται σε μια οθόνη και περιλαμβάνει παραδείγματα από ποιήματα της Σαπφούς, το κενό στις κασέτες του Νίξον, ένα απόσπασμα από το περιμένοντας το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το περιθώριο σε ένα τετράδιο και την τρύπα στα ντόνατς. Κι όλα αυτά, για να μας αποδείξει ότι το κενό, η απουσία και η σιωπή δεν κρύβουν απλά κάποιο νόημα, αλλά συνήθως κυβερνούν τη σημασία του αντικειμένου που περιβάλλουν.
Αντίστοιχα, σε οθόνες πάνω από την κάθε μαθήτρια προβάλλονται οι προσωπικές τους σημειώσεις. Οι αποσπασματικές σημειώσεις, οι μουντζούρες, τα ραβασάκια και οι πρόχειρες ζωγραφιές, δημιουργούν μια απόσταση (ένα κενό) με το μάθημα που παρακολουθούν. Αυτό το χάσμα μεγαλώνει από τις σκηνές της προσωπικής ζωής των μαθητών, που διακόπτουν την παράδοση του μαθήματος. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ένα πάρτι, μια δηλητηρίαση από αλκοόλ και άλλες μικρές στιγμές -όχι ιδιαίτερα αυθεντικές- από τις οποίες δεν μαθαίνουμε πολλά για τους χαρακτήρες του έργου.
Η παράσταση είναι ένα διανοητικό δωράκι για το κοινό. Η ομορφιά της βρίσκεται στο ότι δεν είναι εντελώς θέατρο. Θα έλεγα ότι είναι μια διάλεξη με μικρές θεατρικές παρεκκλίσεις. Και το πιο απολαυστικό μέρος της παράστασης είναι ότι η Judith Butler δεν είναι ηθοποιός. Ως αποτέλεσμα, η ερμηνεία της είναι απαλλαγμένη από υποκριτικές τακτικές και γεμάτη άτεχνες λεπτομέρειες, όπως όταν διαβάζει τις σημειώσεις της γιατί δεν θυμάται τι πρέπει να πει ή όταν μουρμουρίζει μάλλον αυτοσχεδιαστικά αστεία που το κοινό δεν καταλαβαίνει.
Στο τέλος του εξαμήνου -και της παράστασης- οι μαθητές αποχαιρετούν τυπικά την καθηγήτρια. Εκείνη μένει μόνη στην σκηνή. Ήταν το μάθημα της τελικά ο κενός χρόνος ανάμεσα στην ζωή τους