Άρθρο

Ο Χατζιδάκις είπε: «Η μουσική μ’ έκανε νόμιμο. Μου έδωσε την άνεση να ζω με τους άλλους ανθρώπους. Αλλιώς θα ήμουν φυλακή».

Το έργο που παίζω, μιλάει για την συγχώρεση, την αποδοχή, την επικοινωνία και την ειλικρίνεια, στην Ελλάδα του σήμερα.

Με πέντε ηθοποιούς ηλικίας 11-15 χρονών, ο σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Milo Rau επιλέγει να διερευνήσει την ιστορία του διάσημου Βέλγου παιδόφιλου και κατά συρροή δολοφόνου, Marc Dutroux.

Ψάχνοντας για το ρόλο μου, είδα μια φωτογραφία του Tosiro Mifune, από τον «Μεθυσμένο Άγγελο» του Kurosawa. Είπα: "Αυτός είναι ο Γιανκ Σουν!"

Από το 1821 μέχρι το 2019, μια απόφαση δρόμος!

Ο Αλκίνοος παίζει και τραγουδάει τα τραγούδια του, καταργώντας αποστάσεις, διευρύνοντας χρόνους, μετατρέποντας το μοναχικό σε συλλογικό.

Οι ηθοποιοί ασκούσαν πάντα μια παράξενη γοητεία επάνω μου. Μου φαίνονταν -και κάποιοι μου φαίνονται ακόμη- απόκοσμα όντα.

"Η Κυρά της Ρω είναι η ιστορία των ανθρώπων που έμαθαν να αγαπούν ό,τι τους απέμεινε."

Μια μοναδική βραδιά, στην οποία, υπογραμμίστηκε το σημαντικό έργο της «Καρδιάς του Παιδιού», που στηρίζει παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες.

Στις 17 Μαρτίου ανοίγει την πόρτα του για το κοινό ένα μικρό Ανάκτορο! «Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» του Παναγιώτη Μέντη.  Και ιδού τα μυστικά της ιστορία του…