Άρθρο

«Όλος ο κόσμος πασχίζει να σταματήσει την τρομοκρατία.  Υπάρχει ένας πραγματικά εύκολος τρόπος να το πετύχει κανείς. Σταματά να εμπλέκεται και απέχει.»

Η ενός λεπτού σιγή και τα κροκοδείλια δάκρυα κυβερνήσεων και κρατών, που συναλλάσσονται στα κρυφά, με τους τρομοκράτες, προκαλούν μόνο θυμηδία.

Μια παράσταση για το επείγον κι αναπάντητο ερώτημα της παγκόσμιας κρίσης: Πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε για μια θέση εργασίας;

Τρέμω στην ιδέα, πως αυτό που θα μεταφερθεί ως πληροφορία για μας, στις επόμενες γενιές, είναι ότι υπήρξαμε μια χαζοχαρούμενη και υποκριτική κοινωνία, με απενεργοποιημένη λογική.

Πήγαμε στο HAPPY ΝΤΕΘ DAY του Στράτου Λύκου και προσπαθήσαμε να βρούμε τη λύση της μυστηριώδους υπόθεσης, που στοιχειώνει φέτος το Altera Pars.

Ο Γιώργος Παπανικολάου, κάθε Δευτέρα, από Θεσσαλονίκη, σε ένα δεκάλογο περί Τέχνης και ζωής...

Σκιώδεις παρουσίες με φτερά, επανεμφανίσεις (;) πεθαμένων ηθοποιών με το κοστούμι του ρόλου κι ανατριχιαστικά αερικά… 

Ο Γιώργος Αρμένης γράφει για τον Κάρολο Κουν, που του άλλαξε την οπτική, την αισθητική και του δίδαξε το σεβασμό  στο θέατρο και το σκηνικό ήθος.

Μπαίνοντας στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου​,​ πέντε άντρες υποδέχονται το κοινό. Στη σκηνή​,​ κομμάτια και θραύσματα χώρων: ένα κρεβάτι, ένα κουζινάκι, ένα τραπέζι, κρεμάστρες με ρούχα, πολλά ρούχα που η ΓΚΑΜΠΥ λάτρευε. Θραύσματα μιας ζωής. Συναρπαστικής και αντισυμβατικής.

Ο Γιώργος Παπανικολάου, κάθε Δευτέρα, σε ένα δεκάλογο, περί Τέχνης και ζωής....