Buzz

Ο δημοφιλής ηθοποιός μιλάει για τον ρόλο του στην παράσταση «Ξυπόλυτοι στο Πάρκο», του Ν. Σάιμον, στον Νέο Ακάδημο, την τηλεόραση και το τοπίο στο θέατρο σήμερα.

Τι έχει κερδίσει, τελικά, ο κόσμος από τότε που ο ντε Σαντ έγραψε το βιβλίο «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ» και τι έχει χάσει;

Με πλοηγό τον σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη, γράφω για μια Θεατρίνα, με θήτα κεφαλαίο, που εκμεταλλευόταν τα πάντα στη σκηνή, έσωζε καταστάσεις, αυτοσχεδίαζε και δημιουργούσε μαγεία από το τυχαίο και το αναπάντεχο.

Στον «Νέο Ακάδημο», στην «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι, ο Αστυνόμος Trotter γίνεται Αστυνόμος Νίκος Πουρσανίδης.

          Όπως σε όλες μας τις συναλλαγές, σε όλες μας τις υποχρεώσεις καταθέτουμε τον οβολό μας, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και στο θέατρο. 

          Πολλά μπορούν να συμβούν ανάμεσα σε δυο σώματα, μια φωνή και ένα μικρόφωνο. Και όσα συνέβησαν, μιλούσαν με ακρίβεια για τα συμπτώματα και τις συνθήκες της ανθρώπινης συνύπαρξης.

Για άλλη μια φορά, στο σομόν βασίλειό της. Χωρίς την πίεση μιας συνέντευξης ή ενός γυρίσματος. Έτσι, χωρίς λόγο. 

Με αφορμή το ανέβασμα της νέας παραγωγής του ΚΘΒΕ, «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» του Δ.Κ. Βυζάντιου, τέλη Οκτωβρίου στη Μονή Λαζαριστών, ο Τάκης Χρυσικάκος και η Σεμίνα Διγενή συζητούν για τη διαχρονική εθνική μας ασυνεννοησία.

«Η ουρά σε μια θεατρική παράσταση δεν είναι απλώς ένας αριθμός καταναλωτών, που περιμένει στωικά στην ουρά ενός πολυκαταστήματος, στις εκπτώσεις»

Όταν ο Αισχύλος έγραψε τους «Πέρσες» μιλούσε μόνο η καρδιά – και το φρόνημα. 
Ο ποιητής, πολεμιστής κι ο ίδιος, θέλησε να υμνήσει τη γενναιότητα και την αυτοθυσία των Ελλήνων. Να υμνήσει το μεγαλείο της ψυχής με ταπεινότητα - με περηφάνια απαλλαγμένη από καυχησιά και ματαιοδοξία.