ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 08/12/2016 12:59
Μετά το συγκλονιστικό «Μπετόν» του Τόμας Μπέρνχαρντ, που είχε ερμηνεύσει πριν από δυο χρόνια, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Πέρης Μιχαηλίδης επανέρχεται με έναν μονόλογο στο Beton 7.
Στο πλαίσιο των Θεατρικών Συνθέσεων, που ο ίδιος έχει εμπνευστεί και αποτελούν σημείο αναφοράς πρωτοποριακών προτάσεων κάθε χρονιά, αυτή τη φορά επιλέγει να ασχοληθεί με ένα εμβληματικό κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το «Υπόγειο» του Φ. Ντοστογιέφσκι.
Με την εξαίρετη μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου, ο Πέρης Μιχαηλίδης για μια ώρα παραδίδεται στις συγκρούσεις του κεντρικού ήρωα και μας ξεναγεί στο ντοστογιεφσκικό σύμπαν. Μόνος, με ένα πικάπ επί σκηνής, από όπου ακούγονται κομμάτια των Joy Division και του Μπετόβεν, εστιάζει στις αντιφάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης και αναδεικνύει την θεατρικότητα του μεγάλου συγγραφέα.
Γραμμένο το 1864, το «Υπόγειο» είναι το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, μετά από την απελευθέρωσή του από το κάτεργο, όπου για 4 χρόνια τον είχε εξορίσει η τσαρική αστυνομία.
Σε πρώτο πρόσωπο και με βαθιά εξομολογητικό ύφος, ο πατέρας της ρώσικης λογοτεχνίας καταθέτει ένα από τα πλέον αυτοβιογραφικά του κείμενα. Αδυσώπητος, και κυνικός, επιχειρεί μια χειρουργική τομή στην ανθρώπινη ψυχή, περιγράφοντας την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, την απέλπιδα προσπάθεια του ατόμου να ξεφύγει από ένα σύστημα που τελικά έχει ανάγκη και τελικά αναρωτιέται για το αν μπορούμε να είμαστε και να παραμένουμε άνθρωποι.
Ο Πέρης Μιχαηλίδης με βαθυστόχαστο χιούμορ μάς παραδίδει έναν ήρωα που αγαπά μισώντας, που αναγνωρίζει τα πάθη του και τις αδυναμίες, ενώ την ίδια στιγμή κατρακυλά ανενδοίαστα σε όλα αυτά που κατηγορεί, για να μείνει ουσιαστικά μόνος, μέσα στο υπόγειο της ψυχής του. Από σκηνής θέτει το ερώτημα, «αν αξίζει περισσότερο μια φτηνή ευτυχία ή ένας λυτρωτικός πόνος» και οι θεατές τριπάρουν μαζί του σε ένα ανελέητο κυνήγι μιας απάντησης, που ίσως δεν υπάρχει.
Το «Υπόγειο» συνεχίζεται για λίγες ακόμα παραστάσεις Αν δεν το έχετε δει, μην το χάσετε, γιατί πρόκειται για την κατάθεση ενός ανθρώπου που έχει μάθει τον κόσμο του Ντοστογιέφσκι , όχι μόνο διαβάζοντας, αλλά περνώντας ουσιαστικά στο «υπόγειο», εκεί όπου λίγοι τολμούν να κατέβουν και να αναλογιστούν.