ΚΟΛΧΑΑΣ
-
Σύνοψη
Μετά την ιδιαίτερα θερμή ανταπόκριση του κοινού, ο συγκλονιστικός μονόλογος του Νίκου Αλεξίου παρατείνεται για δεύτερη φορά.
Ο θεατρικός μονόλογος του Νίκου Αλεξίου αντλεί από το ιστορικό διήγημα του Kleist (τέλος του φεουδαρχισμού, γένεση του σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους και της αστικής τάξης, ρόλος της Μεταρρύθμισης) ένα ερώτημα για το σήμερα, εκείνο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καίριο ζήτημα, εάν αναλογιστεί κανείς την τωρινή έκρηξη των ανισοτήτων, την περιφρόνηση και τη διαφθορά των σημερινών ισχυρών.
Ο ηθοποιός, μόνος του στη σκηνή, αφηγείται την τραγική ιστορία του επαναστάτη Μίχαελ Κόλχαας ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της προφορικής αφήγησης (storytelling). Ξεδιπλώνει επί σκηνής το υλικό της ιστορίας και το επικοινωνεί με μοναδική σκευή τα εκφραστικά του μέσα. Με μια εξαιρετική οικονομία μέσων, καλείται να παραστήσει τόσο τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωα όσο και τους χώρους της δράσης, τον κρότο των όπλων, τα ποδοβολητά των ζώων, τις ιαχές της μάχης, υπενθυμίζοντας πως η προφορική αφήγηση γέννησε τόσο το θέατρο όσο και τη γραπτή λογοτεχνία.
Για τον συγγραφέα
Ο Kleist, από τους μεγαλύτερους δραματουργούς του 19ου αιώνα, άνοιξε με τον Michael Kohlhaas και τις υπόλοιπες νουβέλες του το δρόμο στο μοντέρνο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια στρατιωτικών και ποιητών, έζησε όμως παρεξηγημένος από το περιβάλλον του. Ήρθε αρκετές φορές αντιμέτωπος με την κοινωνία, τα ήθη και τη λογοκρισία του καιρού του.
Το σίγουρο είναι πως δεν ανήκε στην εποχή του. Και ίσως η απάντηση για το κατά πόσον ο ίδιος συνειδητοποιούσε πόσο ξένος ήταν για τους σύγχρονούς του να βρίσκεται στην όχθη της λίμνης του Wannsee. Εκεί όπου, παρέα με την αγαπημένη του, επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του. Η αυτοκτονία τους υπήρξε από τις πιο θρυλικές στην ιστορία των γραμμάτων.
Στην Ελλάδα, έργα του παρουσιάζονται συχνά στη θεατρική σκηνή (Σπασμένη Στάμνα, Το Κατερινάκι από το Χαϊλμπρόν, O πρίγκιπας του Χόμπουργκ, Πενθεσίλεια, Αμφιτρύων…)
Αγαπημένος του θεατρόφιλου κοινού, ο Kleist κατάφερε να νικήσει το χρόνο και να καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους λογοτέχνες. Απέδωσε με μοναδικό τρόπο χαρακτήρες αντιμέτωπους με οριακές ψυχικές καταστάσεις. Το έργο του αποτελεί ίσως τη πιο λαμπρή στιγμή και συνάμα, το τελευταίο φως του γερμανικού ρομαντισμού.
Διάρκεια: 70'Πότε
Πρεμιέρα: Τρίτη, 09 Φεβρουάριος 2016 21:00Τρίτη: 21:00Τελευταία παράσταση: Τρίτη, 19 Απρίλιος 2016Πού
Εισιτήρια
Τιμή εισιτηρίου: Φοιτητικό: 10€ | Άνω των 65 ετών:8 |Κάρτα ανεργίας - κάρτα ΣΕΗ: 5€Κριτική Κοινού
-
Γραμμένη το 1808, η νουβέλα Michael Kohlhaas του Heinrich von Kleist βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που διαδραματίστηκε τον 16ο αιώνα, κατά την περίοδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη Γερμανία.
Υπόδειγμα του καλού, έντιμου πολίτη, o έμπορος αλόγων Michael Kohlhaas ζει στο Βραδεμβούργο, στις όχθες του ποταμού Χάβελ. Μια μέρα, δύο από τα ωραιότερά του άλογα κατάσχονται από το νεαρό βαρόνο Βέντσελ φον Τρόνκα. Λίγο αργότερα, οι φρουροί του βαρόνου δέρνουν με τον πιο βάναυσο τρόπο τον ιπποκόμο που φρόντιζε τα ζώα του εμπόρου.
Αντιμέτωπος με την αυθαιρεσία, τη βία και την αρπαγή, ο Κόλχαας προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Μπροστά στη διαπλοκή της εξουσίας και του δικαστικού σώματος, οι προσφυγές του παραμένουν άκαρπες.
Όταν η γυναίκα του, η αγαπημένη του Lisbeth, σκοτώνεται κατά την προσπάθειά της να προσεγγίσει τον πρίγκιπα του Βραδεμβούργου για να ζητήσει την παρέμβασή του, ο Κόλχαας πουλάει όλα του τα υπάρχοντα, γη, σπίτι, στάβλους, και αποφασίζει να πολεμήσει για να πάρει πίσω το δίκιο και το αίμα του. Επικεφαλής μιας μικρής ομάδας εξεγερμένων αγροτών, κτηνοτρόφων, μαστόρων και μισθοφόρων που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, παίρνει τα όπλα κατά των πυργοδεσποτών της περιοχής.Η ληστρική του συμμορία καταφέρνει να φέρει καίρια πλήγματα στο φεουδαρχικό Κράτος. Μετά από μια συνάντηση με τον Λούθηρο, ο Κόλχαας δέχεται ωστόσο να παραδώσει τα όπλα, με τον όρο ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί.
Ο θεατρικός μονόλογος του Νίκου Αλεξίου αντλεί από το ιστορικό διήγημα του Kleist (τέλος του φεουδαρχισμού, γένεση του σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους και της αστικής τάξης, ρόλος της Μεταρρύθμισης) ένα ερώτημα για το σήμερα, εκείνο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καίριο ζήτημα, εάν αναλογιστεί κανείς την τωρινή έκρηξη των ανισοτήτων, την περιφρόνηση και τη διαφθορά των σημερινών ισχυρών.
Ο ηθοποιός, μόνος του στη σκηνή, αφηγείται την τραγική ιστορία του επαναστάτη Μίχαελ Κόλχαας ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της προφορικής αφήγησης (storytelling). Ξεδιπλώνει επί σκηνής το υλικό της ιστορίας και το επικοινωνεί με μοναδική σκευή τα εκφραστικά του μέσα. Με μια εξαιρετική οικονομία μέσων, καλείται να παραστήσει τόσο τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωα όσο και τους χώρους της δράσης, τον κρότο των όπλων, τα ποδοβολητά των ζώων, τις ιαχές της μάχης, υπενθυμίζοντας πως η προφορική αφήγηση γέννησε τόσο το θέατρο όσο και τη γραπτή λογοτεχνία.
-
Συντελεστές
-
Φωτογραφίες
-
Κριτικές
« Η νουβέλα Κόλχαας είναι από τα λίγα κείμενα που με πείθουν για την καταφυγή του θεάτρου στην αφηγηματική λογοτεχνία. (...) ‘Ήταν ευτυχής η απόφαση του Νίκου Αλεξίου να μεταφράσει, να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει τον Κόλχαας χωρίς καμιά άλλη έννοια θεατρικότητας πλην του αυθεντικού λόγου. Καθισμένος σε μια καρέκλα, όπως κάποιος λαϊκός αφηγητής, στην πανήγυρη, στο καφενείο, στο εργοστάσιο, στο συνδικάτο, ο Αλεξίου με λόγο κρουστό, με χυμούς λαϊκού οίστρου, με έξοχους ρυθμούς, με τη γνήσια λαϊκή παραστατική χειρονομία, εκθέτει το θαυμάσιο κείμενο και αναδεικνύει και το αφηγηματικό τάλαντο του Kleist και τις διάχυτες έμμεσες αλλά σαφείς επαναστατικές του ιδέες (…).
Ο Αλεξίου προσφέρει υψηλή υποκριτική, μάθημα σαφήνειας και ευκαιρία για στοχασμό πάνω σε σύγχρονές μας καταστάσεις. »''ΤΑ ΝΕΑ'', Κώστας Γεωργουσόπουλος
« Ένας εξαιρετικός μονόλογος που παίζεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά! Μια παράσταση χωρίς σκηνοθετικά τερτίπια, που, όμως, σε καθηλώνει. Ο Ν.Αλεξίου, σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, μεταφέρει στη σκηνή ένα λογοτεχνικό κείμενο με μοναδικό τρόπο. Με την μεστή και ζεστή του φωνή και την απειροελάχιστη κίνηση σε κάνει να ονειρευτείς τον Κόλχαα και να αγωνιάς για την εξέλιξη της υπόθεσής του. Αν και σκηνικά και κουστούμια δεν υπάρχουν και αν και ο ηθοποιός δεν σηκώνεται ποτέ από την καρέκλα, καταφέρνει να μας μεταφέρει τόσο έντονες εικόνες, ώστε να νομίσουμε ότι περιπλανιόμαστε και εμείς μέσα στους λασπωμένους δρόμους και τα δάση, καβάλα σε άλογα, και να αγωνιούμε για την τύχη του Κόλχαα, που από φιλήσυχος οικογενειάρχης εξελίσσεται σε αντάρτη, ο οποίος με τον στρατό του αλωνίζει τη φεουδαρχική Γερμανία! Η διήγηση είναι τόσο φρενήρης μαζί και συναισθηματική και ο Αλεξίου τόσο γλαφυρός, αλλάζοντας ρόλους και κάνοντας καλπασμούς, ώστε η μια φορά που θα δεις την παράσταση δεν φτάνει! Ο ηθοποιός καταφέρνει να σε πάρει μαζί του, να καλπάσεις μαζί με τη συμμορία, να σε μαγέψει και να βγεις γεμάτος εικόνες από το θέατρο.
Εκτός από την ερμηνεία ο Νίκος Αλεξίου έχει κάνει και την μετάφραση, την δραματουργική προσαρμογή, αλλά και την σκηνοθεσία. Λιτή παράσταση, μυστήριο, μάχες, αγωνία. Ο Αλεξίου μεταμορφώνεται σε κάθε ρόλο, δίνοντάς μας συνολικά μια μεστή ερμηνεία, ανάλογη της ωριμότητάς του ως ηθοποιός.»''ATTIKIPRESS'', Hρώ Μητρούτσικου
« Στην πορεία κάθε ικανού ηθοποιού φτάνει πάντα, πιστεύω, σε χρόνο ανύποπτο, μια ιδιαίτερη, μια μοναδική στιγμή. (...) Κάτι που τον απογειώνει. (...) Η στιγμή αυτή για τον Νίκο Αλεξίου είναι ο Κόλχαας. (...) Καρφωμένος σε μια καρέκλα, χωρίς σκηνικά, χωρίς εφέ και σουσούμια, μόνος με τον λόγο του Κλάιστ, (…) παλεύει γενναία και κερδίζει: με καθήλωσε ― μας καθήλωσε όλους ― επί μια ώρα και είκοσι λεπτά. Ο Νίκος Αλεξίου, αν και χωρίς τρίτο ― σκηνοθετικό ― μάτι από κάτω, άφησε πίσω ευκολίες και μανιερισμούς και λιτός, απόλυτα λιτός, αντιμετωπίζει παλικαρίσια την πρόκληση.
Εκτός απ’ το ότι το συγκλονιστικό αυτό κείμενο για την Κοινωνική Αδικία (με κεφαλαία τα αρχικά…) είναι σαν σημερινό ― εκεί και τότε σαν εδώ και τώρα… ―, η ερμηνεία του Νίκου Αλεξίου, που υπογράφει επίσης μετάφραση, δραματουργική προσαρμογή και σκηνοθεσία, είναι εξίσου συγκλονιστική, η σημαντικότερη στην καριέρα του. »''ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝ'', Γιώργος Σαρηγιάννης
«Ο Νίκος Αλεξίου πήρε τη θέση του στην καρέκλα και ξεκίνησε να μας διηγείται την ιστορία... κι αυτόματα στα μάτια μας παρουσιάστηκαν λιβάδια με άλογα, οι άρχοντες κι ο έμπορος αλόγων, οι λασπωμένοι δρόμοι, οι φωτιές και οι κραυγές των πολεμιστών, ακούσαμε τον αέρα να σφυρίζει μέσα στα δέντρα, το νερό στα ποτάμια...
Μη νομίσεις πως υπήρχε κάποιος προτζέκτορας που τα έδειχνε όλα αυτά ή κάποια μουσική επένδυση. Ο αφηγητής μάς τα πρόσφερε όλα αυτά, με το λόγο και τη φωνή του - μεταμορφωνόταν στα πρόσωπα της ιστορίας και τα στοιχεία της φύσης. Μου θύμισε τους παππούδες στο καφενείο του χωριού, που διηγούνταν ιστορίες από τα παλιά και εμείς, παιδάκια συνεπαρμένα, παρακαλάγαμε να μην τελειώσουν ποτέ!»''SINWEBRADIO'', Θοδωρής Kανδύλης
-
Buzz Παράστασης
