Ένα σύγχρονο έργο για τη μοναξιά, τη βαρβαρότητα, την κοινωνική υποκρισία, την έλλειψη τρυφερότητας και την «παράλληλη πραγματικότητα» πίσω από τη δημόσια εικόνα μας.

          Με βασικό στοιχείο την γκροτέσκα υπερβολή, η παράσταση σατιρίζει τον «κανιβαλισμό» της σύγχρονης εποχής, αγγίζοντας τόσο το υπαρξιακό ζήτημα όσο και το αίσθημα δικαίου.

          Ένα σπουδαίο έργο του Σοφοκλή, για δύο πρόσωπα, μία παράσταση κάθαρσης και ανάτασης ψυχής.

          Η συντονισμένη και ισότιμη ομάδα των ηθοποιών, εμψύχωσε το σώμα του κειμένου με ευθυβολία και παλμό, αναδεικνύοντας την αντιπολεμική χροιά της συνθήκης.

          Ένα σκηνικό υπερθέαμα με θεατρικότητα, ωραίο ρυθμό και τις απαιτούμενες δόσεις ειρωνείας και γλαφυρότητας.

          Θα μπορούσε να είναι πολύ ενδιαφέρουσα η διασκευή των Τάρλοου – Κύργια, καθώς το ζήτημα της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι τόσο γοητευτικό όσο και τρομακτικό. Δε μπόρεσε όμως.

          Καλοστημένη και ανατριχιαστικά επίκαιρη κωμωδία ηθών για τα κακώς κείμενα του νεοελληνικού κράτους.

          Απολαυστικοί οι ηθοποιοί, ξεδιπλώνουν ποικίλες σκέψεις και διαθέσεις, δοκιμάζοντας τη σχέση τους στον βωμό του χρήματος, χωρίς να γνωρίζουν τον λήγοντα του «τυχερού λαχείου».

          Η σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Παλούμπη πυροδοτεί την εύφλεκτη υπόθεση σε μια συνθήκη άκρατου ρεαλισμού που παρεισφρέουν, όμως, στιγμές χιούμορ, συγκίνησης και ρομαντισμού.

           Η παράσταση της Κιτσοπούλου, σε καλεί να στροβιλιστείς, με επιμελώς άτσαλα βήματα, στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.