Η ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΟΠΑΠΙΑ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 15/11/2017 12:21
Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός, δάσκαλος και αγωνιστής Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε σαν σήμερα, 15 Νοεμβρίου 1920.
Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο θέατρο σε μια ιστορική παράσταση, την ΑΓΡΙΟΠΑΠΙΑ του Ίψεν, που σκηνοθέτησε ο Κάρολος Κουν και σηματοδότησε την έναρξη του ιστορικού Θεάτρου Τέχνης. Η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1942 στο Θέατρο «Αλίκης», παρά την Γερμανική Κατοχή.
Το «Θέατρο Τέχνης» ιδρύθηκε το 1942 στην αρχή της Γερμανικής κατοχής, είχε πει ο μεγάλος δάσκαλος. "Η ανάγκη για ένα τέτοιο νέο θέατρο, ένα θέατρο συνόλου, είχε ωριμάσει μέσα μου πολύ πριν, τον καιρό που ιδρύθηκε η ημι-επαγγελματική «Λαϊκή Σκηνή». Η εποχή της κατοχής ήταν μια συναισθηματικά, πλούσια εποχή. Έπαιρνες και έδινες πολλά. Μας ζώνανε κίνδυνοι, στερήσεις, βία και τρομοκρατία. Γι’ αυτό σαν άνθρωποι αισθανόμασταν την ανάγκη πίστης, εμπιστοσύνης, συναδέλφωσης, έξαρσης και θυσίας. Δούλευα με αυτό το υλικό σε μια αίθουσα που μας είχε παραχωρήσει στο Ωδείο, 10-12 ώρες την ημέρα. Εκεί που προετοιμαζόμαστε, ήρθε ένας παλιός φίλος ο Κ. Χατζηαργύρης, ο οποίος μας είπε ότι βάζει τα λεφτά, κι έτσι πήραμε το θέατρο «Αλίκης»… . Πεινούσαμε αγρίως, ήμασταν σε κατάσταση τρομακτική. Αλλά υπήρχε πίστη που σήμερα δεν την βρίσκεις εύκολα», αφηγείται ο ίδιος ο Κουν γι’ αυτή την παράτολμη ενεργεία του για την εποχή."
Η απόφαση του Καρόλου Κουν να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο του Ίψεν σίγουρα δεν ήταν τυχαία. Έργα που εξερευνούν την ψυχολογική αλήθεια των ηρώων, τα ψέματα και τις αυταπάτες πάνω στις οποίες οικοδομούν τις ζωές τους οι άνθρωποι, συνέθεσαν το ρεπερτόριο του Θεάτρου Τέχνης στα πρώτα κρίσιμα χρόνια της πορείας του. «Σε αυτούς κυρίως βρήκαμε τους εαυτούς μας», έλεγε αργότερα ο Κουν για τον Ίψεν και τον Τσέχωφ, τους δύο συγγραφείς που τον καθόρισαν.
Είναι περίεργο ότι οι Αθηναίοι, παρά τις συνθήκες πείνας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν τότε, έσπευσαν να γεμίσουν τη μικρή αίθουσα του θεάτρου Αλίκη.
Εκείνη τη μέρα γράφτηκε μια χρυσή σελίδα στην Ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου και μαζί ανδρώθηκε ένας από τους πιο σημαντικούς μας ηθοποιούς, που έχει καταχωρηθεί στη συνείδηση όλων ας όχι μόνο ως σπουδαίος ερμηνευτής , αλλά και αγωνιστής.
Έφυγε στις 5 Μαΐου 1999