Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΤΑΫΓΕΤΗΣ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 28/01/2018 15:12
Η Ταϋγέτη Μπασούρη, όπως ήταν ολόκληρο το όνομά της, αν και όλοι συνήθιζαν να την αποκαλούν μόνο με το μικρό της, έμεινε στην ιστορία, ερμηνεύοντας τους ρόλους της άσχημης στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Μάλιστα, η ίδια η Βασιλειάδου είχε πει κάποτε, κάνοντας χιούμορ, ότι αν γινόντουσαν καλλιστεία για άσχημες, η ίδια θα έβγαινε Σταρ Ελλάς και η Ταϋγέτη Μις!
Κανείς δεν ξέρει πόσο ακριβώς ήταν, γιατί κρατούσε τη χρονολογία γέννησής της επτασφράγιστο μυστικό, αλλά λέγεται ότι γεννήθηκε το 1917 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου και κατόπιν στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο στα πρώτα χρόνια της Κατοχής.
Γνωστή για τα πολιτικά της φρονήματα, υπήρξε μέλος του ΕΑΜ Θεάτρου, ενώ αργότερα εντάχθηκε και στο ΚΚΕ. Από το 1944 έως το 1948 συνεργάστηκε με το «Θέατρο του Λαού», στο θεατρικό χρονικό «’41-’44», με το θίασο του Άλκη Προβελέγγιου, με τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες», με το θίασο των πρωταγωνιστών Δήμου Σταρένιου - Αλέκας Παΐζη - Τίτου Βανδή, το θίασο Γιώννη Ιατρού - Ζωζώς Νταλμάς και το «Θυμελικό Θίασο» του Λίνου Καρζή.
Το 1948 εξαιτίας της δράσης της φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Πρώτα στο Τρίκερι, μετά στη Γυάρο και στη Μακρόνησο. Την περίοδο εκείνη έζησε σε ακραίες συνθήκες, βασανίστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια, πράγμα που της έμεινε σημάδι ανεξίτηλο. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία κι ενώ έπασχε από γεροντική άνοια, συχνά θυμόταν και μιλούσε για εκείνες τις μέρες. Ήταν γεγονός πως ποτέ δεν υπέκυψε , ούτε υπέγραψε δήλωση μετανοίας και συνήθιζε να λέει : «Ήμουνα κομμουνίστρια. Δεν μετάνιωσα για ό,τι πέρασα».
Έπειτα από την εξορία της επέστρεψε στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, ερμηνεύοντας σε δεύτερους ρόλους, και συμμετείχε σε αρκετές παραστάσεις, υπηρετώντας όλα τα είδη θεάτρου (τραγωδία, δράμα, κωμωδία, μουσική κωμωδία, επιθεώρηση).
Από το 1955 άρχισε η κινηματογραφική της καριέρα. Η πρώτη ταινία που εμφανίστηκε ήταν «Κάλπικη λίρα». Γνωστή για τον αυτοσαρκασμό της, πάντα έλεγε ότι μπορεί να μην ήταν όμορφη, αλλά είχε φωτογένεια, γι’ αυτό και τις πρότειναν ρόλους στον κινηματογράφο. Αγαπημένος της συνεργάτης σε πολλές ταινίες του οποίου συμμετείχε, ήταν ο Θανάσης Βέγγος.
Η αλήθεια ήταν πως η Ταϋγέτη ήταν μια ηθοποιός με ιδιαίτερη κωμική στόφα, που την έκανε αγαπητή στο κοινό. Το 1973 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση, συμμετέχοντας στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή».
Αν και στη σκηνή σκορπούσε απλόχερα το γέλιο, στην προσωπική της ζωή, ήταν μοναχική, αφοσιωμένη στη φιλάσθενη αδερφή της, τη φροντίδα της οποίας ανέλαβε σε πολύ νεαρή ηλικία, μετά από το θάνατο της μητέρας της. Σπάνια έβγαινε έξω και δεν παντρεύτηκε ποτέ. Μετά τον χαμό της αδερφής της το 1993, η Ταϋγέτη κατέρρευσε.
Το 1984 σε μεγάλη πια ηλικία, δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα ένσημα για τη συνταξιοδότησή της. Η Μελίνα Μερκούρη, που ήταν Υπουργός Πολιτισμού τότε, τη βοήθησε να προσληφθεί στο Εθνικό Θέατρο, όπου εμφανιζόταν μέχρι το 1992, και έτσι κατάφερε να πάρει σύνταξη. Η τελευταία της παράσταση ήταν «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι» του Μπέρναρντ Σο, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε στο σπίτι μιας ξαδέρφης της. Πέθανε τον Ιανουάριο του 2003 από εγκεφαλικό, μετά από νοσηλεία αρκετών ημερών.