«ΤΖΟΝΙ ΜΠΛΕ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 06/11/2025 17:29
Τα έργα του Γιώργη Τσουρή είναι διαολεμένα καλά. Ξέρει να λέει πειστικά τις ιστορίες που σκαρφίζεται. Το «Τζόνι Μπλε», εμπνευσμένο από το «Small Engine Repair», του John Pollono, είναι μία ιστορία μνήμης και ενοχής, εκδίκησης και αυτοδικίας, με χαρακτήρες επικίνδυνα οικείους.
Τρεις φίλοι συναντιούνται σε ένα υπόγειο στη Νέα Ιωνία ύστερα από πολύ καιρό. Αυτή η υποτιθέμενη βραδιά συμφιλίωσης τα έχει όλα: ένα μπουκάλι ακριβό ουίσκι, πατατάκια, πίτσες, μουσικές, βωμολοχίες, αστεία, μυστικά, εξομολογήσεις και αίμα.
Ο ένας είναι χωρισμένος και πατέρας μιας έφηβης, που πέρασε στις πανελλήνιες εξετάσεις και έχει σκοπό να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη με τη μητέρα της. Οι άλλοι δύο είναι παιδικοί του φίλοι, που στην πορεία, χάθηκε η μεταξύ τους επικοινωνία, λόγω παρεξηγήσεων. Τους καλεί για να καπνίσουν «την πίπα της ειρήνης» σε μια φαινομενικά ήρεμη βραδιά όπως παλιά. Όμως, τα φαινόμενα απατούν και γρήγορα θα γίνουν πρωταγωνιστές ενός απροσδόκητου εφιάλτη, με την άφιξη ενός νεαρού επισκέπτη... το πάρτι ξεκινά!
Ο Τσουρής σκιαγραφεί αδρά τις ζωές που στριμώχνονται στα νεοελληνικά διαμερίσματα και τις πυροδοτεί στην πιο βίαιη εκδοχή τους. Ένα έργο – γρίφος που θίγει την πατριαρχία, την πατρότητα, τον σύγχρονο ανδρισμό, τη βία, τη σιωπή, τη φιλία, την προδοσία, τη γυναίκα, τη μητρότητα, τα social media, τις σχέσεις, πάντα στη φόρμα του ρεαλισμού ως δραματουργικό καύσιμο και με το απαιτούμενο συναισθηματικό τράνταγμα επί σκηνής. Η παράσταση κυλάει εύρυθμα με στακάτους διαλόγους, με έξυπνο χιούμορ, τρυφερότητα και η ενέργεια αποδεσμεύεται σταδιακά μέχρι το φινάλε. Υπάρχουν κλιμακωτές κωμικοτραγικές ατμόσφαιρες με εναλλασσόμενες σκηνικές θερμοκρασίες και σουρεαλιστικά στοιχεία μέχρι την αιχμηρή αλήθεια. Μέσα από το γέλιο, τα πιο δύσκολα φαντάζουν ευκολότερα. Ένα roller coster συναισθημάτων. Κλαις και γελάς ταυτόχρονα, όπως στη ζωή.
Αρωγοί της παράστασης, αποδεικνύονται το λειτουργικότατο σκηνικό της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη, οι καίριοι φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου και τα ενδεικτικά κοστούμια της Αλέγιας Παπαγεωργίου. Η μουσική των Γιώτη Κιουρτσόγλου και Γιωργή Τσουρή δρα ανακουφιστικά.
Ο θίασος, δυνατός και υποκριτικά συνειδητοποιημένος, καταθέτει την ψυχή του, κυριολεκτικά. Έτσι, είδαμε πειστικές ερμηνείες από τον πηγαίο Γιωργή Τσουρή, τον ευθύβολο Μάνο Καζαμία, τον παρορμητικό Στρατή Χατζησταματίου και την καίρια Βάλια Παπακωνσταντίνου. Θα σταθώ στην ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη, που ανταποκρίθηκε με επιδεξιότητα και μέτρο, εντυπωσιάζοντας με τα «εκκωφαντικά» του βλέμματα και τις «ομιλούσες» σιωπές.
Αν το αστείο «Τζονι Μπλε» με ταρακούνησε τόσο, ώστε να σκουπίζω τα δάκρυά μου, τότε τους βγάζω το καπέλο… Είναι εξαιρετικό!