«TRUE WEST» ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 27/10/2024 19:22
Το True West του Σαμ Σέπαρντ, η αυθεντική άγρια Δύση, είναι ο ύμνος στον ανώνυμο καλλιτέχνη. Ο μύθος γραμμικός, απλός με ρωγμές, από όπου αναδύονται πολύπλοκα ζητήματα ζωής. Έχουμε τη συνάντηση δύο «χαρισματικών», αλλά μπερδεμένων ανθρώπων. Στον έναν στρώθηκε ο δρόμος, στον άλλον όχι. Ωστόσο, και οι δύο χαρακτήρες δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, με κοινές καταβολές και υπαρξιακές αβεβαιότητες.
Επιθυμούν αυτό που δεν έχουν, για να καταλήξουν στην ίδια έρημο, αυτή στην οποία κατοικεί ο πατέρας τους. Η διαρκής αναζήτηση της ευτυχίας, μία φούσκα, μία ουτοπία. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη θλιβερή τους πραγματικότητα, από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς τους δαίμονες, καταλήγουν να αυτοκαταστρέφονται.
Η υπόθεση αφορά τη συνάντηση δύο αδελφών, έπειτα από χρόνια, στο πατρικό τους σπίτι. Ο μικρός, ο Όστιν, είναι επαγγελματίας συγγραφέας κινηματογραφικών σεναρίων. Ο μεγάλος, ο Λι, είναι ένας απόκληρος της ζωής που περιπλανιέται στην έρημο, ένας μοναχικός διαρρήκτης που, αν και άξεστος κι αγράμματος, διαθέτει τη ζωτικότητα του καλλιτέχνη. Με τη γοητεία που ασκεί στον παραγωγό του αδερφού του, κερδίζει την εύνοιά του και γίνεται και ο ίδιος σεναριογράφος. Όμως, αυτό δημιουργεί εντάσεις ανάμεσα στα δύο αδέλφια και η έκρυθμη κατάσταση, γεμάτη απειλές και μίσος, συνεχώς εντείνεται μέσα στη μικρή κουζίνα της μητέρας τους και τελικά καταλήγει σε αδελφοκτονία.
Το θέμα της κληρονομημένης, αναπόφευκτης πτώσης κυριαρχεί στο True West. Κάποιοι άνθρωποι είναι προσκολλημένοι στα απομεινάρια του παρελθόντος. Και έτσι ερχόμαστε στη στιγμή της συντριβής, όταν ο Όστιν, ο οποίος έχει επιτύχει το αμερικανικό όνειρο της μεγάλης καριέρας και της ευτυχισμένης οικογένειας, οδηγείται στην αυτοκαταστροφή. Ουσιαστικά, είναι «υποχρεωμένος» να διαλύσει τα πάντα, ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού και του πατέρα του, επιστρέφοντας στη μοίρα που είχε αποφύγει με σκληρή προσπάθεια, δουλειά, αποφασιστικότητα και αφοσίωση.
Ακραίος, ωμός, είναι ο ρεαλισμός του έργου του Σέπαρντ, διανθισμένος με υποδόριο χιούμορ, απόγνωση, ενθουσιασμό. Στο φινάλε, όμως, τελείται η υπέρβαση. Μετά την αδελφοκτονία, η μίζερη αυτή κουζίνα μετατρέπεται σε ένα τοπίο ερήμου, λουσμένο από ένα παράξενο φως. Εξάλλου, κι η ίδια η μητέρα είναι ένα πλάσμα ελάχιστα ρεαλιστικό, ένα «σκίτσο» μητέρας. Ο πόνος της μοιάζει σαν να έρχεται από «κάτι άλλο» κι ίσως να είναι τελικά η μνήμη των ηρώων, η μνήμη ενός άπιαστου αμερικανικού ονείρου που πέθανε κάπου στην αληθινή Άγρια Δύση, την σύγχρονη Αμερικανική πραγματικότητα.
Με την πλούσια, σε λεπτομέρεια, σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη, φωτισμένη άρτια από τον Νίκο Βλασόπουλο και τη θαυμάσια ενδεικτική μουσική αντίστιξη του Θοδωρή Οικονόμου (μουσικός επί σκηνής Mίκης Παντελούς), που εντάσσει τους θεατές στη μυθιστορηματική διάθεση του Σέπαρντ, η εύρυθμη, καλοστημένη παράσταση της Ελένης Καρακούλη με τα ευφυή σκηνοθετικά ευρήματα, αποκρυσταλλώνει εύστοχα μια σειρά ερωτημάτων για τη βάσανο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, την ουτοπία της πραγματικής ευτυχίας, την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου, τη σύνδεση με το παρελθόν και τις ρίζες, την αληθινή ανθρώπινη φύση. Το παρελθόν γεννά τη σύγκρουση, με τη μνήμη να κατέχει πρωτεύοντα ρόλο.
Μεγάλο ατού της παράστασης είναι οι ερμηνείες. Άρτιες, πληθωρικές, πνευματώδεις, συνειδητές, συμπληρώνουν το παζλ της θεατρικής πράξης με ένταση, ρυθμό, εκφραστικούς διαλόγους, εικόνες και συναισθήματα.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Νίκου Ψαρρά- Μάρκου Παπαδοκωνσταντάκη είναι χάρμα οφθαλμών. Η σκηνική τους χημεία είναι εμφανής και κατεκτημένη, σχεδόν αδιαπραγμάτευτη. Οι υποκριτικές τους ικανότητες αδιαμφισβήτητες, δίχως κενά, αστοχίες και χάσμα στη ροή της ιστορίας. Υπέροχοι!
Τους πρωταγωνιστές σιγοντάρουν ο εξωστρεφής «Σολ», του Νέστορα Κοψιδά, και η συγκινητική Αλεξάνδρα Παντελάκη στο σύντομο, αλλά κομβικό πέρασμά της.
TRUE WEST, το μυστηριώδες, σαγηνευτικό ταξίδι του Σέπαρντ μέσα από την ολοκληρωμένη ματιά της Ελένης Καρακούλη. Προσεγμένη δουλειά!