«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΥ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 03/03/2024 21:49
Αγαπούσε το σχολείο, αλλά τα μαθήματα του φαίνονταν βουνό. Δε μπορούσε να γράψει, να διαβάσει, να αποστηθίσει. Ήταν ο καθημερινός περίγελος της τάξης. Κάθε φορά ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Πάλευε σκληρά, διπλάσια και τριπλάσια από τον καθένα, αλλά όλα ήταν κουβάρι στο μυαλό του. Κανείς δεν γνώριζε τι του συμβαίνει, κανείς δεν τον κατανοούσε, κανείς δεν τον υποστήριζε, ούτε οι ίδιοι οι γονείς του που ήταν δάσκαλοι. Βίωνε διαρκώς την ενοχοποίηση, τη ντροπή, την αγωνία, τον θυμό, την πίκρα, το στιγματισμό, την χλεύη, την τιμωρία. Και πώς να επιβιώσει ένας μαθητής σε μια τέτοια σχολική συνθήκη; Πώς να νιώσει ένα παιδί ακούγοντας συνεχώς τη γνώμη του πατέρα προς τη μητέρα: «Εσύ θα τον καταστρέψεις… Εσύ τον κατέστρεψες...».
Όμως, είχε μάθει τον τρόπο να ελίσσεται στον χώρο του σχολείου, όπως οι ισοβίτες στην φυλακή. Μέσα σε αυτόν τον Γολγοθά, ο ήρωας όφειλε να ξεπεράσει τα εμπόδια για να φτάσει σε ένα στόχο που ο ίδιος δεν έβαλε ποτέ. Απλά προχωρούσε, όπως μπορούσε, και η τύχη ήταν με το μέρος του. Πολλές φορές, η προσαρμοστικότητά του τον βοήθησε να ξεπεράσει τα εμπόδια, να αναπτύξει δεξιότητες και να ξεγλιστρήσει από τις δυσκολίες. Η ευφυΐα, το χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός, η δημιουργική φαντασία, η κριτική σκέψη, η επιμονή, ο έρωτας και η πολλαπλή προσπάθεια ήταν οι ισχυροί ψυχικοί μηχανισμοί άμυνας που καθόρισαν την πορεία του. Ήταν η γέφυρα για να καλύψει τα κενά και να βγει νικητής, έστω και με ένα παράδοξο τρόπο, αποστομώνοντας όλους όσους αμφέβαλαν για εκείνον. Ανακάλυψε το κουμπί της δύναμής του και έθεσε ο ίδιος, μαχητικά, τα δικά του «θέλω», κερδίζοντας την καταρρακωμένη αυτοεκτίμησή του και την ίδια τη ζωή.
Το βιβλίο του συγγραφέα και βιολόγου Γιάννη Πάσχου με τίτλο «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» περιγράφει εύγλωττα και αυτοσαρκαστικά τις μαθησιακές δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ίδιος σε όλα τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, αλλά και στη μετέπειτα επαγγελματική του διαδρομή. Δυσκολίες που και ο ίδιος δεν ήξερε πού οφείλονταν, καθώς η διάγνωση έγινε στα 45 του χρόνια. Μέχρι τότε ήταν απλά «ο ανορθόγραφος μαθητής, ο ανορθόγραφος φοιτητής». Καμιά προσπάθεια, όμως, δεν πήγε τελικά χαμένη, ακόμα κι αυτή που εξ αρχής φαινόταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Ο σκηνοθέτης Ντίνος Ψυχογιός και ο ηθοποιός Δημήτρης Μαμιός αγκάλιασαν με αγάπη και ενσυναίσθηση τον ήρωα. Γιατί είναι μια ειλικρινής ιστορία ενηλικίωσης, που περνά δια πυρός και σιδήρου και με όχημα τη δυσλεξία, μιλάει με ευθύτητα για την περιθωριοποίηση όλων εκείνων «των κατεστραμμένων», «των στιγματισμένων», που η κοινωνία τους πετά σαν την τρίχα από το ζυμάρι. Δεν κουνάει, όμως, το δάκτυλο, αντιθέτως αποτελεί φάρο ελπίδας, πίστης και έμπνευσης για τους ανθρώπους με κάποια ιδιαιτερότητα. Είναι ένα γοητευτικό ταξίδι ενηλικίωσης προς την ευτυχία.
Ο Δημήτρης Μαμιός είναι βουτηγμένος σε μια θάλασα από βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες, περιοδικά, συγγράματα και προσπαθεί βήμα-βήμα να ορθοποδήσει. Και είναι, πραγματικά, το πιο ευφάνταστο συμβολικό σκηνικό που έχω δει φέτος, αυτό της Νίκης Ψυχογιού. Ουσιαστικό στην απλότητά του με χειροποίητα οριγκάμι πάνω σε αιωρούμενες στήλες από σελίδες βιβλίων. Εκεί, ο ήρωας ανεβαίνει πότε πότε και είναι σαν να δραπετεύει από τη σκληρή πραγματικότητα. Ωραία η μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη και ομιλούντα τα φώτα της Μαριέττας Παυλάκη.
Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό! Και ο Δημήτρης Μαμιός πλάθει τον ήρωά του με φωτεινό χαμόγελο, πειραχτική διάθεση και εξαίσιο χιούμορ. Στο πρόσωπό του καθρεφίζεται ένας νέος άνθρωπος που αναζητά τα όνειρά του και αγωνίζεται με πείσμα για αυτά. Και η τύχη του κλείνει το μάτι και η ζωή τον δικαιώνει. Γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο τελικά...
Υπάρχει ένας μαγικός κανόνας στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση: Όταν ένας μαθητής δυσκολεύεται να μάθει με τον τρόπο που τον διδάσκεις, δίδαξέ τον με τον τρόπο που μαθαίνει.
«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΥ», ένας μονόλογος που αναβλύζει δύναμη και φως, δίνοντας φωνή και έμπνευση στους «κατεστραμμένους» της ζωής. Πολύ ωραία δουλειά!