«ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 22/11/2023 19:16
Θα ήταν ένα χαρούμενο πρωινό με γέλια, αγκαλιές και φιλιά, αλλά η μοίρα είχε προγραμματίσει άλλα σχέδια. Η ευτυχία της οικογένειας επισκιάστηκε μια και καλή. Το μικρό τους αγοράκι, αντί να γιορτάζει τα γενέθλιά του, κείτεται τώρα νεκρό. Ήταν η κακιά στιγμή που βγήκε στο μπαλκόνι και συνέβη το μοιραίο. Οι γονείς, μάρτυρες της τραγωδίας, προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, αντιμετωπίζοντας διαφορετικά το τραγικό συμβάν. Πώς να αποχαιρετήσεις το παιδί σου; Πώς να συνεχίσεις να ζεις μετά από αυτό; Δεν το χωρά ανθρώπινος νους.
«Το δωμάτιο του παιδιού» του Καταλανού συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ είναι ένα σύγχρονο, ρεαλιστικό έργο με σουρεαλιστικές προεκτάσεις, το οποίο μιλά για την απώλεια, το πένθος, τη διαχείριση του τραύματος, τις οικογενειακές σχέσεις, την αγάπη, τη μοναξιά. Κι ενώ το κείμενο πραγματεύεται ένα πολύ σκληρό θέμα που σε καταρρακώνει κυριολεκτικά, εντούτοις φεύγοντας από το θέατρο νιώθεις τέτοια λύτρωση και ανακούφιση, γιατί έχει καταφέρει να τρυπώσει στην ψυχή σου με τόση φυσικότητα, ενσυναίσθηση και τρυφερότητα.
Το στοίχημα της παράστασης είναι να μετακινήσει τον θεατή στον πυρήνα του ζητήματος με γλύκα και όχι βίαια. Γι΄αυτό, η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα όμορφο παιδικό δωμάτιο με λευκά έπιπλα φτιαγμένα από βαμβάκι (σκηνικά - κοστούμια Ιωάννας Πλέσσα). Σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται κάπου ψηλά, ότι αιωρείται στα σύννεφα, ότι είναι ένας τόπος ονειρικός. Τίποτα κακό δεν μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο μέρος. Όλα κυλούν αρμονικά μέχρι το μοιραίο. Μια στιγμή αρκεί για να μετατραπούν οι ισορροπίες. Τώρα οι γονείς καλούνται να προχωρήσουν, όμως υπάρχει ένας τοίχος ανάμεσά τους. Έχουν δημιουργηθεί δύο διαφορετικοί τρόποι άμυνας: της άρνησης και της αποδοχής. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει. Τώρα, το λευκό δωμάτιο του παιδιού τους είναι η προσωπική τους φυλακή, που μάταια προσπαθούν να ξεφύγουν.
Η εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, η σκηνοθεσία των Παναγιώτη Γαβρέλα, Βαλέριας Δημητριάδου, Μαρίας Προϊστάκη και Γιώργου Χριστοδούλου είναι χαρισματικές σε σύλληψη και εφαρμογή, χωρίς διδακτισμό και συναισθηματικούς εκβιασμούς, καλώντας μας να δούμε την τραγικότητα της ύπαρξής μας.
Το κύριο πλεονέκτημα είναι σαφέστατα οι εξαιρετικές ερμηνείες της Βαλέριας Δημητριάδου και του Γιώργου Χριστοδούλου. Δύο νέοι, προικισμένοι ηθοποιοί που αποδίδουν με μέτρο, επιδεξιότητα και αφοσίωση τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων που ενσαρκώνουν. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο, να καλείσαι να υποδυθείς τον γονιό που πενθεί το παιδί του, όντας και ο ίδιος γονιός…
Δεν θα μπορούσα, φυσικά, να παραβλέψω και τους χαριτωμένους λιλιπούτειους πρωταγωνιστές του έργου, Ιάσονα Βασίλα και Δημήτρη Ζηκύρη, τους οποίους οι δύο ηθοποιοί αγκαλιάζουν με αγάπη.
Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη, οι βιντεοπροβολές και η μουσική της Κρυσταλλίας Θεοδώρου συνδράμουν επικοδομητικά στο όλον.
«ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», μια παράσταση που λάμπει σαν διαμάντι!