«ΤΑΟ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 15/03/2023 20:19
Είναι πολύ ελπιδοφόρο να γράφονται καινούρια θεατρικά έργα. Μπορεί οι κλασικοί συγγραφείς να θεωρούνται σίγουρη λύση, αλλά ο θεατής, πάντα, θα αναζητά νέο υλικό, που θα ξεχωρίζει για την αλήθεια, την αμεσότητα και την ειλικρίνειά του.
Μια τέτοια περίπτωση είναι το έργο του ηθοποιού Γιώργου Καφετζόπουλου, ο οποίος διαθέτει, εκτός απ' το «βαρύ» του όνομα και δυνατή πένα. Έγραψε το «ΤΑΟ» την εποχή της καραντίνας. Η περίοδος του εγκλεισμού αποδείχθηκε, ιδιαιτέρως, παραγωγική για τους δημιουργούς, που το πάθος και η φαντασία τους ξεσπούσε σε ανεμοστρόβιλο λέξεων.
Στο «ΤΑΟ» γελάς με το trash και τη βία τριών «νονών» της νύχτας, όπου το περίστροφο είναι η προέκταση του χεριού τους ως μέσο επιβολής ή άμυνας. Θυμίζει λίγο από ταινίες Ταραντίνο ή αδελφών Κοέν με τις «μπίζνες» και τα «γκάνια» του υπόκοσμου, σε πρώτο πλάνο. Και κάπου εκεί, μεταξύ συζητήσεων για ναρκωτικά, μαγαζιά, προστασίες, οίκους ανοχής, γκόμενες, οικογένεια, θρησκεία, πολιτική, προσφυγικό, τραπ κ.τ.λ., ξεφυτρώνει από το πουθενά, το «ΤΑΟ». Ο δημιουργός είχε την έμπνευση να ενώσει το ζεν της Ανατολής με την τρέλα της Δύσης. Αυτή η αρχέγονη συμπαντική δύναμη που γεννάει και ενώνει τα πάντα, λειτουργεί υπογείως και καταλυτικά στο έργο. Κόντρα τίτλος για μια παράσταση αιχμηρή με σπαράγματα ιδεολογιών, μύθων, θρησκειών και φαντασιώσεων.
Μια αναπάντεχη συνάντηση στο σαλόνι του σπιτιού ενός πρώην αρχιμαφιόζου. Δυο γενιές αντιμέτωπες μετρούν τις τακτικές και τις αρχές τους κάτω από την ομπρέλα «Αθηναϊκή Νύχτα». Ο Ανδρέας Καραμούτσος, μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή, ονειρεύεται ήρεμα γεράματα και έχει καταστρώσει ένα σχέδιο συνταξιοδότησης. Από την άλλη πλευρά, ο γιος του ο Γιάννης, είναι σε έξαλλη κατάσταση, γιατί ενώ θέλει να μπει στα κόλπα, όλη η πιάτσα τον θεωρεί καμένο χαρτί. Τους επισκέπτεται ο Ιωσήφ Μωυσίδης, ο τωρινός άρχοντας της νύχτας και πρώην πουλέν του Καραμούτσου… Τι θα συμβεί, όμως, όταν στην παρέα προστεθεί και το μυστηριώδες Τάο; Αυτή η απροσδιόριστη ενέργεια που κυβερνά το σύμπαν, που βρίσκεται μέσα στο καθετί, κρύβεται πίσω από καθετί και οι αισθήσεις δεν μπορούν να αντιληφθούν, απλά ακολουθείς τη ροή του ποταμού και δεν κάνεις τίποτα ενάντια στον «Δρόμο»;
Ο Καφετζόπουλος στήνει τη δραματουργική του πλεκτάνη σ' ένα γλωσσολογικά, ελεύθερο τερέν, κινούμενος στα θεατρικά νερά του νατουραλισμού. Με κυνισμό, γλώσσα ωμή, ορμητικότητα αλλά και απίστευτο χιούμορ, μιλά για έναν κόσμο, εκ πρώτης όψεως ξένο, που όμως είναι τόσο οικείος. Η ένταση διαρκώς στο pic, χωρίς δίχτυ προστασίας. Θέλει να τα πει όλα, να τα θίξει όλα χωρίς ανάσα. Και γι' αυτό, υπάρχουν κάποιες στιγμές πλατιασμού, φλυαρίας και επαναληπτικότητας, που θα μπορούσαν άνετα να αποφευχθούν, ώστε να μειωθεί και η διάρκεια της συνθήκης. Παρόλα αυτά, δεν αποπροσανατολίζεται το ενδιαφέρον του θεατή. Εξάλλου, πρόκειται για το βάπτισμα του πυρός και φαίνεται ότι ανοίγονται ωραίοι συγγραφικοί δρόμοι.
Αυτό το τρίγωνο ανδρικής παραβατικότητας αλλά και αρμονικής συνύπαρξης, σκηνοθετεί καίρια η Δανάη Σπηλιώτη, στο λιτό σκηνικό της ίδιας και του Γιώργου Χατζηνικολάου. Και με τη συνδρομή της Μαρίας Αναματερού στα κοστούμια, του Αντώνη Παναγιωτόπουλου στα φώτα και του Φώτη Σιώτα στο μουσικό κομμάτι, δίνει το γυναικείο touch στο κείμενο.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, σε τόνους χαμηλούς αλλά μεστούς, είναι η ήρεμη δύναμη επί σκηνής. Ενδύεται το βετεράνο αρχιμαφιόζο «Ανδρέα Καραμούτσο», ο οποίος έχει φάει τη νύχτα με το κουτάλι και πλέον ονειρεύεται μια ήσυχη ζωή σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Είναι εκείνος που μυήθηκε στην αρχαία κινεζική φιλοσοφία «Τάο», όταν βρισκόταν στην φυλακή. Είναι αυτός που προσπαθεί να το εξηγήσει στους άλλους δύο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και σε αυτό το σημείο αρχίζει η απόλυτη τρέλα.
Ο Γιώργος Καφετζόπουλος είναι ο «Γιάννης Καραμούτσος» ή αλλιώς ο τράπερ «Young Kay». Μηδενιστής, απολιτίκ και μέλος μιας ανερχόμενης συμμορίας επιθυμεί γρήγορη άνοδο, πλούτη και εύκολη ζωή. Ο ηθοποιός έχει ψυχή και αποδεικνύει το εύρος του ταλέντου του. Εντυπωσιακός και όταν τραγουδάει το τραγούδι «What΄s my name» των Goin' Through, ειδικά γραμμένο για το «Τάο» με μελετημένη κίνηση και εκφορά λόγου.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο «Ιωσήφ Μωυσίδη» από το Θοδωρή Σκυφτούλη. Είναι αυτός που εξουσιάζει τα πάντα στη νύχτα. Αγαπάει βαθιά τον Ανδρέα Καραμούτσο, ο οποίος υπήρξε μέντοράς του στα πρώτα του βήματα, είναι θρήσκος από την πλευρά της μάνας του και κομμουνιστής από τον πατέρα του. Εύπλαστος, αέρινος σκιτσάρει την περσόνα με το χαρακτηριστικό του παρουσιαστικό και είναι μια κινητή βόμβα γέλιου.
Μια κωμικοτραγωδία που αναβλύζει χυμούς. Κι ένα ειρωνικό σχόλιο για εκείνον τον δρόμο που θα σε κάνει μάγκα ή θα φέρει τη φώτιση. Η παράσταση στο «Επί Κολωνώ» επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι γράφονται ωραία έργα στις μέρες μας.