«ΡΙΤΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 20/10/2024 12:24
Ο Τόνι και η Στέλλα, είναι αδέλφια, αλλά διαφέρουν πολύ. Εκείνος ενθουσιώδης και παρορμητικός, εκείνη αναποφάσιστη και αναβλητική. Κοινός παρονομαστής στη ζωή τους, δύο αγαπημένα θηλυκά. Ρίτα λένε τη μητέρα τους, όπως και τη σκυλίτσα του Τόνι. Εκτός από το όνομα, οι δύο Ρίτες μοιράζονται και κάτι ακόμα: έχουν άνοια. Κι αυτή η σημαντική παράμετρος, θα πυροδοτήσει μια μέρα την κατάσταση, θα ανατρέψει κάθε σταθερά και θα φέρει τα δύο αδέλφια αντιμέτωπα με αλήθειες που πονάνε.
Το «Ρίτα», της Καταλανής Μάρτα Μπουτσάκα, είναι ένα τρυφερό έργο. Αν και πραγματεύεται σκληρά θέματα, κατορθώνει να τρυπώσει στην ψυχή του θεατή με παιχνιδιάρικο τρόπο. Γιατί μέσα από την κωμωδία, τα πιο δύσκολα φαντάζουν ευκολότερα. Το κείμενο μιλάει για οικογενειακούς δεσμούς, για ανίατες ασθένειες, για την ηθική στο ζήτημα της ευθανασίας και τη δυσκολία να αφήσουμε να «φύγουν», όσοι αγαπάμε. Θέτει το ζήτημα του να ζεις με αξιοπρέπεια και ερευνά κατά πόσο νομιμοποιούμαστε να αποφασίζουμε τον θάνατο των άλλων.
Η Ρηνιώ Κυριαζή με τη συνδρομή της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ στη μετάφραση, πλάθει μία γλυκιά συνθήκη, γεμάτη συναίσθημα, που σε μετακινεί στον πυρήνα του έργου. Ένα σεντούκι αναμνήσεων ανοίγει επί σκηνής και με ανάλαφρο τρόπο, ξεδιπλώνει στιγμές, ευτράπελα ,συγκρούσεις και κυρίως αλήθειες. Γιατί στη ζωή, η αλήθεια είναι απαραίτητη, αλλά χωρίς την αγάπη, είναι ανυπόφορη…
Οι δύο πρωταγωνιστές, Ιφιγένεια Καραμήτρου και Γιώργος Καφετζόπουλος αποδίδουν θαυμάσια τους ρόλους τους, πιάνοντας το νόημα του έργου.
Το ρομαντικό σκηνικό της Νεκταρίας Ηλιάκη και τα παραμυθένια φώτα της Στέβης Κουτσοθανάση, σε αρμονία, απογειώνουν την όψη. Η μουσική της Λίνας Ζάχαρη και η κινησιολογία της Άλκηστης Πολυχρόνη έχουν ουσία.
«Άραγε, εσύ μέχρι πού θα έφτανες για κάποιον που αγαπάς πολύ»;
ΡΙΤΑ, τρυφερό πολύ, από νέους ανθρώπους με ταλέντο και ζήλο.