«Ο ΕΡΑΣΤΗΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 24/12/2023 11:20
Ένα ευφυές παιχνίδι ερωτικής συνωμοσίας στήνει ο Χάρολντ Πίντερ με το αιχμηρό του έργο «Ο Εραστής», καταγράφοντας την αντισυμβατική εκδοχή μιας συζυγικής σχέσης. Ένας υπόγειος, «πολιτισμένος» πόλεμος προσωπείων και ρόλων. Δύο σύζυγοι επινοούν το τέλειο παιχνίδι για να κρύψουν το εσωτερικό τους δράμα. Η ερωτική απιστία θα αποκαλύψει με τον πιο αναπάντεχο τρόπο τη βαθιά μοναξιά που τους συνδέει, αλλά και την απεγνωσμένη ανάγκη για κατανόηση και αληθινή επικοινωνία.
Ένα φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι, ο Ρίτσαρντ και η Σάρα, ασφυκτιούν στο απομονωμένο σπίτι τους έξω από το Γουίντσορ και εφευρίσκουν ένα περίεργο παιγνίδι για να ξεφύγουν από τη μονοτονία και την πλήξη της ρουτίνας τους. Αποφασίζουν, από κοινού, η Σάρα να βρει έναν εραστή, τον οποίο να δέχεται στο σπίτι, όταν ο Ρίτσαρντ θα βρίσκεται στο γραφείο του. Ο εραστής δεν είναι άλλος, παρά ο Ρίτσαρντ με διαφορετική ταυτότητα. Όμως, πολλές φορές ο άνθρωπος πέφτει στις παγίδες που ο ίδιος στήνει!
Η απόδοση της περίφημης «Πιντερικής» ατμόσφαιρας αποτελεί ερμηνευτική και σκηνοθετική πρόκληση, αλλά εδώ δεν πέτυχε. Η ανθρώπινη μοναξιά, τα καφκικά υπαρξιακά κενά, οι νευρωτικοί απροσάρμοστοι ήρωες, η φυγή στο όνειρο και την ψευδαίσθηση, στον φόβο και την ενοχή, όλες αυτές οι αλήθειες που προσφέρει απλόχερα ο Πίντερ, κρυμμένες πίσω από τις λέξεις και τις σιωπές, θέτοντας μόνο ερωτήματα και αποφεύγοντας τις εύκολες απαντήσεις, εδώ έπεσαν στο κενό.
Στην Κεντρική Σκηνή του θέατρου του Νέου Κόσμου, η Κλέλια Ανδριολάτου και ο Πάνος Παπαδόπουλος σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στην παράσταση πάνω στη μετάφραση της Μαριλένας Μόσχου.
Το αποτέλεσμα αγγίζει τα όρια του τραγέλαφου και δε θυμίζει σε καμία περίπτωση το έργο του Πίντερ. Αφενός οι δύο νεαροί ηθοποιοί δε φάνηκε να έσκαψαν στο βάθος της ιστορίας, παρά αφέθηκαν σε μια επιδερμική ανάγνωση του κειμένου, μένοντας έτσι εκτός τόπου και χρόνου. Τοποθέτησαν τη δράση στο μπάνιο του σπιτιού (σκηνικό Μαγδαληνή Αυγερινού) με το πλυντήριο να πλένει ασταμάτητα τις «αμαρτίες» τους και να βγάζει τα άπλυτα στη φόρα. Στο βάθος, υπήρχε το υπνοδωμάτιο του ζευγαριού, το οποίο φαινόταν από την ανοιχτή πόρτα. (Απαράδεκτο οι θεατές των πλαϊνών θέσεων να μην έχουν καθόλου ορατότητα.) Αναλώθηκαν σε μούτες, αστεϊσμούς, σκηνοθετικά τερτίπια και ειρωνείες. Επανελάμβαναν τις πιντερικές ερωτήσεις και έδιναν την εντύπωση ότι δε γνώριζαν τον λόγο. Μάλιστα, φώναζαν δυνατά γιατί νόμιζαν ότι επειδή δεν απαντούσε ο συνομιλητής, μάλλον δεν…άκουγε. Θα έπρεπε να τους πει κάποιος ότι οι ήρωες του Πίντερ δεν είναι κουφοί. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να γίνει η μάχη με το χαρτί υγείας ή η σκηνή με τον φουρό του βικτωριανού φορέματος. Γιατί έπρεπε η Σάρα να φοράει ζώνη αγνότητας; Για να δείξει ότι είναι ερωτικό έρμαιο; Τις δε επιγονατίδες τις αφήνω ασχολίαστες…Φυσικά, το κερασάκι της τούρτας είναι η σφήνα Κιτσοπούλου. Για αρκετή ώρα, ακούμε τον ανεκδιήγητο καβγά ενός άλλου ζευγαριού, "στολισμένου" κατάλληλα α λά Κιτσοπούλου.
Η αίσθησή μου είναι ότι κατακρεουργήθηκε το κείμενο. Λυπάμαι, αλλά δε με άγγιξαν ούτε λεπτό. Και πιο πολύ λυπάμαι, που οι θεατές επιλέγουν παραστάσεις με μόνο κριτήριο τη τηλεοπτική δημοφιλία κάποιων ηθοποιών.