«ΜΑΜΑ ΜΟΥ!» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 03/12/2024 13:01
Η μία δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μαμά. Η άλλη δεν γνώρισε ποτέ το μητρικό χάδι. Δύο τολμηρές, άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες, που η λέξη μητρότητα δεν τις ακούμπησε ποτέ, διεκδικούν με θάρρος τη σύσταση μιας ιδιόμορφης οικογένειας, παρά τα εμπόδια. Αποφασίζουν να συνάψουν ένα ιδιότυπο συμβόλαιο, μία εμπορική συμφωνία, έναντι αμοιβής και με πολύ συγκεκριμένους όρους.
Η ιστορία της Εσπεράνσα (το όνομά της σημαίνει ελπίδα) και της Αμπάρ (το όνομά της σημαίνει καταφύγιο) δεν παρουσιάζει, εκ πρώτης όψεως, μια σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης. Είναι μία ασυνήθιστη ιστορία με γραπτές συμφωνίες, κανελόνια ψαριών, παιδικά ποδήλατα με μπλε τιμόνι, οικογενειακά άλμπουμ που πρέπει να γεμίσουν και αγκαλιές που δεν έχουν γίνει ακόμα. Αλλά, μπορούμε να βάλουμε ρήτρες στην άνευ όρων αγάπη; Και πώς μπορεί να εξελιχθεί μια οικογενειακή σχέση κατά παραγγελία;
Αυτό το υπέροχα συναισθηματικό κείμενο της Καταλανής Μάρτα Μπαρσελό, «Μαμά μου!», (πρωτότυπος τίτλος: «Tocar mare») αποκωδικοποιεί τον ρόλο της οικογένειας σήμερα, με αρωγό την αγάπη. Γιατί η αγάπη μπορεί να σφυρηλατεί ισχυρούς δεσμούς έξω από παραδοσιακές νόρμες και στερεότυπα.
Η Εσπεράνσα, μια χαρούμενη και δυναμική, πρόωρη συνταξιούχος και η Αμπάρ, μια νεαρή διευθύντρια εταιρείας οπτικοακουστικών παραγωγών, συνθέτουν μια άτυπη οικογένεια, καλύπτοντας τα συναισθηματικά κενά της μοναχικής ύπαρξής τους. H Εσπεράνσα θα γίνει η μαμά της Αμπάρ έναντι αμοιβής. Τα πράγματα περιπλέκονται, όταν η Αμπάρ αποφασίζει να υιοθετήσει ένα παιδί, κάνοντας την Εσπεράνσα πλέον και γιαγιά. Αλλά η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια… Κι αυτό ακριβώς είναι και το σημείο που ξεκινά το έργο, και μέσα από flashbacks, παρακολουθεί την γλυκόπικρη πορεία αυτής της παράξενης «εμπορικής» σχέσης, και την εξέλιξή της τελικά σε μια πραγματική σχέση μάνας-κόρης, μιας και οι δυο γυναίκες έρχονται πολύ κοντά.
Η παράσταση του Νίκου Καραγέωργου, βαθιά ανθρώπινη και ουσιαστική, διαθέτει το πλεονέκτημα της γρήγορης ροής πλάνων και εναλλαγής συναισθημάτων με μια πλοκή σχεδόν κινηματογραφική. Η πολύ καλή μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ φωτίζει το καλογραμμένο κείμενο με ισόποσες δόσεις συγκίνησης και χιούμορ.
Η μουσική του Γιώργου Σαμπάνη σε στίχους Ελένης Γιαννατσούλια ενισχύει το στίγμα της συνθήκης με εσωτερική ένταση.
Το σκηνικό της Μαίρης Τσάγκαρη λειτουργικό στην απλότητά του
Τα κοστούμια της Σοφίας Δριστέλα ενδεικτικά των χαρακτήρων των γυναικών.
Η Σοφία Βογιατζάκη και η Νίκη Λάμη έχουν άψογη σκηνική χημεία με φυσικότητα και ειλικρίνεια, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα γλυκιάς μελαγχολίας. Η Σοφία Βογιατζάκη πλέκει ψιλοβελονιά τον ρόλο της μάνας και είναι εκπληκτική! Η Νίκη Λάμη στον ρόλο της κόρης πατάει γερά στα πόδια της και υπόσχεται πολλά. Ένα δίδυμο που αγγίζει ευαίσθητες χορδές.
ΜΑΜΑ ΜΟΥ!, μια ιστορία αγάπης έξω από πλαίσια και στερεότυπα. Γιατί το μυστικό της ευτυχίας, ίσως, απλά να κρύβεται σε μια συνταγή με κανελόνια.