«Η ΑΡΚΟΥΔΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 07/05/2023 14:20
Η όμορφη χήρα Έλενα Πόποβα πενθεί τον χαμό του άντρα της Νικολάι, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του πιστού υπηρέτη της, Λούκα. Κλεισμένη ερμητικά στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, σε ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού του Πυροβολικού και νυν γαιοκτήμοντα, Γκριγκόρι Στεπάνοβιτς Σμιρνώφ, ο οποίος απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δύο γραμματίων που του χρωστούσε ο σύζυγός της. Η βαρυπενθούσα κυρία δεν έχει αντίρρηση να πληρώσει, η συμπεριφορά του πιστωτή, όμως, και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την αναστατώνουν. Η ένταση ανάμεσά τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Τα πιστόλια δεν αργούν να βγουν. Μοναδική λύση η μονομαχία. Μόνο που τη θέση του μίσους, παίρνει τελικά ο παθιασμένος έρωτας.
Το έργο «Η ΑΡΚΟΥΔΑ» πραγματεύεται το τρίπτυχο πένθος – χρέος - έρωτας με τον πιο παιγνιώδη κι ευαίσθητο τρόπο. Ο Άντον Τσέχωφ αναδεικνύει ανάλαφρα και σχεδόν φαρσικά την τραγική κωμωδία της ανθρώπινης ύπαρξης. Βαθύτατος γνώστης της ανθρώπινης ψυχής, τοποθετεί προσεκτικά στο μικροσκόπιο την ανελέητη, αιώνια διαμάχη των δύο φύλων, μόνο και μόνο για να αποκαλύψει τελικά την ματαιότητα και τον παραλογισμό της. Οι ήρωες του Τσέχωφ είναι έτοιμοι για μεγάλες πράξεις. Οχυρωμένοι πίσω από τον γιγάντιο εγωισμό και τις μίζερες κοινωνικές συμβάσεις, φιλονικούν για πράγματα μηδαμινά και ασήμαντα, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, ενώ, στην πραγματικότητα, λαχταρούν απεγνωσμένα το δικαίωμά τους στην ευτυχία.
Ο Νίκος Καρδώνης προτείνει μια σουρεαλιστική στυλάτη κωμωδία, στη μετάφραση της Δαυίδ Μαλτέζε. Σκηνοθετεί με ακρίβεια και δημιουργική τρέλα το vaudeville μονόπρακτο, τηρώντας ευλαβικά τις προϋποθέσεις του γαλλικού κωμειδυλλίου με καλαισθησία, μπρίο και ανατρεπτικό χιούμορ. Κρατά μεν αναλλοίωτους τους καρικατουρίστικους χαρακτήρες του έργου, αλλά τους δίνει άπλετο χώρο για stand up αυτοσχεδιασμούς.
Το έργο εμπλουτίζεται μουσικά με ζωντανές νότες και συνθέσεις, του Μιχάλη Λατουσάκη, σε στίχους Βασίλη Ανδρέου, που φλερτάρουν με βαριετέ και συγκλίνουν μαγικά στον κεντρικό πυρήνα.
Έξοχη η κίνηση, της Υβόννης Τζάθα, και λειτουργικά τα φώτα, της Ναυσικάς Χριστοδουλάκου.
Εμπνευσμένα τα σκηνικά και τα κοστούμια της Αλεξάνδρας-Αναστασίας Φτούλη.
Όσο για το τρίπτυχο των ηθοποιών, είναι χάρμα οφθαλμών και ώτων. Τρία ταλαντούχα «έξυπνα» σώματα κινούνται με απόλυτη αίσθηση του ρυθμού και άριστη επικοινωνία μεταξύ τους, αναδεικνύοντας το μεδούλι του έργου. Η Κατερίνα Λάττα, ο Γιάννης Δενδρινός και ο Γιάννης Λατουσάκης είναι πηγαίοι, απολαυστικοί, εκφραστικοί μεταδίδοντας αβίαστα το γέλιο.
Είδα μια παράσταση - αποκάλυψη, με χαρισματικούς ηθοποιούς, καταιγιστικούς ρυθμούς, αιχμηρούς διαλόγους και σαρκαστικό χιούμορ. Ο Δρ Τσέχωφ μας κλείνει πονηρά το μάτι: Make love, not war… και απαλλαγείτε, επιτέλους, από τους κοινωνικούς «κορσέδες»…