«ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 29/11/2021 20:23
Θρίλερ εσωτερικής αναζήτησης, που ακροβατεί μεταξύ μελοδράματος και γκροτέσκο, είναι το νεοελληνικό έργο «ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ», του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Ευθύμη Μπαλαγιάννη, στο θέατρο «ΑΡΓΩ». Σύγχρονο και καλογραμμένο, είναι ένα έργο συγνώμης μεταξύ πατέρα και γιου. Μία σχέση αγάπης και μίσους, μία καλά κρυμμένη αλήθεια και ένα παρεξηγημένο παρελθόν είναι οι κύριοι πυλώνες του. Ο συγγραφέας αναζητά τη λύση του προβλήματος μέσω του «μαύρου κουτιού», του κομβικού εκείνου σημείου, όπου αποθηκεύονται οι απαραίτητες πληροφορίες της ψυχικής συντριβής, όπως ακριβώς γίνεται και στα αεροπλάνα μετά τη μοιραία πτώση. Είναι εκείνα τα προσωπικά κουτάκια, στα οποία καταγράφονται το υποσυνείδητο, το ασυνείδητο, το συνειδητό, το απωθημένο τραύμα, οι λάθος επιλογές, οι ενοχές.
Γιατί ένα «χρυσό αγόρι» καταρρέει ψυχικά, με κρίσεις πανικού, εγκαταλείπει την ένδοξη καριέρα του στη μητρόπολη του καπιταλισμού και επιστρέφει στα πάτρια εδάφη; Εφιάλτες και επικίνδυνα παιχνίδια του μυαλού αποσαφηνίζουν βήμα-βήμα την προβληματική σχέση του θυμωμένου, «χρυσοπληρωμένου» Πέτρου με τον πληγωμένο ψυχικά, ετοιμοθάνατο από καρκίνο του εγκεφάλου, πατέρα του.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του Ευθύμη Μπαλαγιάννη εστιάζει διακριτά στις δραματουργικές αρετές του έργου: μυθοπλοκή που έχει αρχή, μέση και τέλος, αποτελείται από σύντομες υποενότητες -καθεμία με ξεχωριστό τίτλο- άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, οι οποίες αποσκοπούν στη λύση του γρίφου. Δημιουργώντας, λοιπόν, μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που κινείται μεταξύ γκροτέσκ ονειροφαντασίας, ψευδαισθήσεων και δραματικής πραγματικότητας και αναδεικνύοντας το σουρεαλιστικό χιούμορ, διαχειρίζεται εύστοχα την κλιμάκωση του σασπένς μέχρι το λυτρωτικό φινάλε.
Στο ρεαλιστικό σκηνικό σύμπαν της Αμαλίας Αντώνη -με τους έντονους, ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, του Χρήστου Μπαλαγιάννη, και την πρωτότυπη μουσική σύνθεση, του Γιώργου Ζαχαρίου- αποτυπώνεται καθαρά η σφοδρή οικογενειακή σύγκρουση.
Σε γενικές γραμμές, ο θίασος υπηρετεί ευσυνείδητα τη σκηνοθετική γραμμή.
Ο Γεράσιμος Μιχελής σκιαγραφεί -επιτηδευμένα υποκριτικά- έναν «πατέρα», διανοητικά χτυπημένο από την αρρώστια, με υπερβολικές κορυφώσεις, τόσο στις δραματικές όσο και στις σαρκαστικές του στιγμές.
Το «Golden Boy» αποτυπώνεται με δυνατό συναίσθημα και αλήθεια στο πρόσωπο του Ευθύμη Μπαλαγιάννη.
Μητρικά στοργική και γλυκιά η θεία «Ειρήνη», που υποδύεται με φυσικότητα η Ειρήνη Καζάκου. Υπομονετική, αγαπάει και στηρίζει και τις δύο πλευρές, εθελοτυφλώντας μπροστά στην τραγικότητα της κατάστασης.
Η Νίνα Έππα, ευθύβολη, με τον αέρα και τη σιγουριά της πετυχημένης γυναίκας, ταράζει τη ζωή του «Πέτρου» με τους μεγαλεπίβολους χειρισμούς της.
Τη συνεσταλμένη «Άννα», την παλιά συμμαθήτρια του «Πέτρου» ενσαρκώνει με συνέπεια και μέτρο η Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου. Η ερωτευμένη γιατρός καταφέρνει να μαλακώσει την καρδιά του, ώστε να δει την «πραγματική» ζωή αλλιώς.
«ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ», ένα οικογενειακό δράμα βασισμένο σε ελληνικό θεατρικό κείμενο με δυνατούς διαλόγους, υπερρεαλιστικές πινελιές και ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση.