ΡΙΧΑΡΔΟΣ Β' - ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 17/09/2020 17:40
O Τάσος Νούσιας ενδύεται τον βασιλιά της Αγγλίας, Ριχάρδο Β’ και βουτά στα άδυτα της ψυχοσύνθεσής του, ενσαρκώνοντας παράλληλα τους ρόλους των κύριων αντιπάλων του.
Η θεατρική συνθήκη, μία έξοχη συμπυκνωμένη εκδοχή του σαιξπηρικού υπαρξιακού «Ριχάρδος Β'», ξεκινάει με αντίστροφη ροή. Ο ήρωας, έχοντας ήδη χάσει τον θρόνο του από τον αντίπαλό του Μπόλιμπροκ με τον πιο ατιμωτικό και βίαιο τρόπο, βιώνει πλέον την απόλυτη μοναξιά και γύμνια, φυλακισμένος και συντετριμμένος, χωρίς αξιώματα και προνόμια. Ώσπου ένας απροσδόκητος επισκέπτης, που εμφανίζεται στο παράθυρο της φυλακής και ισχυρίζεται πως είναι ο πρώην σταβλίτης του, γίνεται η αφορμή ώστε να επιστρέψει νοερά στα λάθη του ένδοξου παρελθόντος, βαδίζοντας στα επίπονα μονοπάτια της αυτογνωσίας που θα του επιφέρει τελικά την λύτρωση της ψυχής του.
Η ιστορία του Ριχάρδου Β΄ ξεκινάει από την τρυφερή ηλικία των δέκα ετών που αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας του, διανύοντας όλο το φάσμα της απόλυτης θέωσης, ως επίγειος θεός,, μέχρι τη συντριπτική τελμάτωσή του. Ο ηγέτης, φορώντας το κοστούμι της επίπλαστης αθανασίας, αμετροέπειας, εγωπάθειας και πλήρους ματαιοδοξίας, μεταλλάσσεται από ένα καθάριο και αξιαγάπητο πρόσωπο σε έναν μονάρχη, επιζήμιο για τον λαό του, με ληστρική διάθεση και αλαζονικό χαρακτήρα. Με σωρεία λανθασμένων αποφάσεων, κάνει την καταστροφική κίνηση που σηματοδοτεί την αρχή του ανατρεπτικού τέλους της παντοδυναμίας του. Αφήνει την τελευταία του πνοή στην ηλικία των τριάντα τριών ετών στην φυλακή από ασιτία, αφού προηγουμένως έχει αναμετρηθεί με τις ερινύες του παρελθόντος.
Εμπνευσμένη η σκηνοθετική προσέγγιση της Marlene Kaminsky, η οποία υπογράφει και την άρτια δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, βασιζόμενη στην ακριβή μετάφραση του Κ. Καρθαίου. Μία παράσταση γεμάτη εικόνες, δράση, λυρισμό, έντονη σωματικότητα και δραματική εσωτερικότητα, όπου αναδεικνύει στο έπακρον όλο το ανθρώπινο αδιέξοδο και την ματαιοδοξία του εφήμερου στο πρόσωπο του ήρωα. Εξαιρετικό τέχνασμα η αντιστροφή του κειμένου από το τέλος στην αρχή και η συμπύκνωση του δραματουργικού λόγου με όλα τα σπαράγματα που συνθέτουν τη συνολική πορεία του Ριχάρδου. Πρόκειται για ένα έργο, που ενώ είναι πολυπρόσωπο, ουσιαστικά επικεντρώνεται σε τρία πρόσωπα δημιουργώντας ένα διάλογο σε μονολογική μορφή με γρήγορες εναλλαγές και εξαιρετικά υψηλό χιούμορ σε καίρια σημεία-ανάσες.
Αρωγός της παράστασης, η απέριττη αλλά ισχυρά συμβολοποιημένη πολυμορφική, κινούμενη, ξύλινη κατασκευή, ιδέα της σκηνοθέτιδος, η οποία μεταμορφώνεται με χειρουργική ακρίβεια στα χέρια του πρωταγωνιστή.
Ειδική μνεία στους ανάγλυφους, διεισδυτικούς φωτισμούς της Σεσίλιας Τσελεπίδη, στα ενδεικτικά κοστούμια της Μαρίας Σιαφάκα και στις ατμοσφαιρικές ηχητικές δημιουργίες του Constantine, καθώς συνεπικουρούν στο ονειρεμένο αποτέλεσμα της θεατρικής συνθήκης.
Ο Τάσος Νούσιας μελωδεί το κείμενο με μια αξιοθαύμαστη ολιστική κατάθεση πνεύματος και σώματος. Ευθύβολος, επιβλητικός, καίριος κατορθώνει να εναλλάσσει το θυμικό και τις ψυχικές διαθέσεις του με ευκαμψία, αποδεικνύοντας τόσο την σκηνική του αυτοτέλεια όσο και την υποκριτική του αξιοσύνη. Μεταξύ παραληρήματος και διαύγειας, αμφιβολιών και αλαζονείας, χιούμορ και αυτολύπησης, ο Ριχάρδος του αποποποιούμενος τη διαδρομή της εφήμερης δόξας, οδηγείται στη λύτρωση.
Πλάι στον πληθωρικό πρωταγωνιστή, ο ταλαντούχος Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος κατακτά επάξια τον προσωπικό του ζωτικό υποκριτικό χώρο, κερδίζοντας τις εντυπώσεις του κοινού, κυρίως στην αλληγορική σκηνή του ως μοναχός με τα ξεραμένα φύλλα στα μανίκια του.
Συμπερασματικά, η παράσταση «ΡΙΧΑΡΔΟΣ Β' - ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ» είναι αγωγή ψυχής και ξεχωρίζει για τη σύλληψη της ιδέας, την ευφυή υλοποίησή της και την άψογη αισθητική της. «Πέτα ψυχή μου» φωνάζει ο Ριχάρδος στο φινάλε σε ένα απλόχερο ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Τάσο Νούσια προς όλους τους θεατές.