ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 19/10/2021 22:45
Ο Άρης Μπινιάρης μας ξανασυστήνει το θρυλικό έργο του Δημήτρη Ψαθά, «ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ», αλλιώς. Έχει τον δικό του τρόπο να λέει σωστά τις ιστορίες με την ιδιαίτερη, προσωπική του σφραγίδα.
Για δεύτερη θεατρική σεζόν, η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Ιλίσια, με τον άμοιρο ιδεαλιστή Βασίλη να χάνει τα λογικά του, πιστεύοντας ότι είναι κόκκορας και τον γελοίο αντι-κομμουνιστή ποιητή Φανφάρα να απαγγέλει ξανά την εμπνευσμένη ποίησή του, χαρίζοντας μοναδικές στιγμές στο κοινό.
Ο αντισυμβατικός κόσμος του σκηνοθέτη επιτυγχάνεται με τη σύζευξη τριών συστατικών: θέατρο, κινηματογράφος και μουσική, σε πλήρη αρμονία. Η 60's ατμόσφαιρα αποτυπώνεται διακριτά με τη μπάντα, σε στυλ «The Beatles», που αναλαμβάνει τον ρόλο αφηγητή στην άκρη της σκηνής. Η ηλεκτρισμένη, αιρετική μουσική του Φώτη Σιώτα, κύριος δραματουργικός παράγοντας της παράστασης, επιβάλλει φορτισμένα μουσικοαφηγηματικά κρεσέντο στο φινάλε των επιμέρους σκηνών. Ο Γιάννης Λατουσάκης, ως αφηγητής με σαρδόνιο χαμόγελο, δίνει κάθε φορά το έναυσμα και τη λήξη της δράσης μαζί με τους δύο μουσικούς, Μιχάλη Βρέττα και Αντώνη Μαράτο. «Θα 'ναι όμορφες οι μέρες που θα 'ρθουν», τραγουδούν με ορμή και το έργο ξεκινά αλλιώς. Όχι, ακριβώς μπροστά στα μάτια μας αλλά μέσω ζωντανής κινηματογράφησης, δηλαδή σαν να βλέπουμε live σινεμά. Όλη η θεατρική δράση, που κινηματογραφείται εκείνη τη στιγμή από τον Δημήτρη Αδάμη, εμφανίζεται στον κατάλευκο τοίχο – οθόνη του Πάριδος Μέξη, σαν ασπρόμαυρη ταινία με μοναδικά σκηνικά αντικείμενα, ένα τραπεζάκι, ένα τηλέφωνο και μία καρέκλα.
Έτσι, έχουμε τη χαρά να παρακολουθούμε σε γκρο πλαν τις συγκρούσεις του συντηρητικού Βασίλη με τον μαχητικό κομμουνιστή συνάδελφό του Μάνο, στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Φαρλάκου, τις μοναδικές απαγγελίες του ποιητή Φανφάρα, τις ιδιοτροπίες της αυταρχικής κυρίας Φαρλάκου, τη συγκατοίκηση της μητέρας και προοδευτικής αδελφής του Βασίλη, Ντίνας, άρτι αφιχθείσες από το χωριό. Μούτες, γκριμάτσες, διάλογοι, κινησιολογία, όλα σε απόσταση αναπνοής, όπου τίποτα και κανείς τους δεν ξεφεύγει από το οπτικό σου πεδίο.
Ώσπου, ο πρωταγωνιστής τρελαίνεται με την ατυχία του, μπαίνει σε ψυχιατρείο και τότε σταματά η κινηματογραφική προβολή. Ο τοίχος καταρρέει και πλέον η θεατρική δράση αποκτά χρώμα και άλλη διάσταση σαν ένα ιδιόμορφο μιούζικαλ, μία ιδιότυπη γιορτή της νέας τους ταυτότητας. Αριστεροί και δεξιοί γίνονται ένα σώμα, γελούν, τραγουδούν, πίνουν και χορεύουν, με μοναδικό θεό τους το χρήμα, ξεχνώντας το παρελθόν που τους χώριζε. Μόνος ανέπαφος της κατάστασης και ψυχικά καταρρακωμένος, ο Βασίλης, τους ζητά απεγνωσμένα στοργή και αγάπη, με συναισθήματα πικρίας και αγωνίας χαραγμένα στο βλέμμα του.
Το διαχρονικό, ηθογραφικό έργο του Δημήτρη Ψαθά σκιαγραφεί αδρά τα ανθρώπινα πάθη και τη δύναμη του χρήματος. Ο Άρης Μπινιάρης διασκευάζει και σκηνοθετεί, με έμπνευση και ζήλο, ένα ρηξικέλευθο θεατρικό προϊόν με την πολύτιμη αρωγή της Θεοδώρας Καπράλου στη δραματουργική επεξεργασία. Σε κάθε σκηνοθετικό του ταξίδι, γνωρίζει πολύ καλά τους ηθοποιούς και τα εργαλεία του, φροντίζει να τα αναδεικνύει και να τα σέβεται. Ο ίδιος έχει επιμεληθεί τους στίχους των εμβόλιμων τραγουδιών, που όχι μόνο δεν αλλοιώνουν τη ροή του έργου, αλλά αντιθέτως την αναδεικνύουν.
Ενδεικτικά τα κοστούμια και οι περούκες του θιάσου από τον Πάρι Μέξη.
Σωστές οι φωτιστικές δημιουργίες της Στέλλας Κάλτσου.
Αναφορικά με τους ηθοποιούς, όλοι τους καίριοι, ευθύβολοι, συγκεντρωμένοι, επιδέξιοι, ατόφιες παρουσίες που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για λάθη και αστοχίες. Λαέρτης Μαλκότσης, Ελένη Ουζουνίδου, Άνδρη Θεοδότου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Ηλίας Μουλάς, Λυδία Τζανουδάκη, Μαντώ Γιαννίκου, Θανάσης Ισιδώρου, Γιάννης Λατουσάκης σε μεγάλα κέφια, για 90 μοναδικά λεπτά.
Είναι τελικά ελπιδοφόρο και πολύ ευχάριστο να βλέπεις σε μια παράσταση θεατές όλων των ηλικιών. Ο Μπινιάρης έχει το χάρισμα να μετατρέπει το ήδη καλό υλικό σε ακόμα καλύτερο και αυτό το κοινό το αντιλαμβάνεται και το επικροτεί.