«Η ΓΙΔΑ Ή ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΒΙΑ;» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 25/10/2021 18:59
Το θεατρικό έργο «Η ΓΙΔΑ Ή ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΒΙΑ;», του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι (Edwrad Albee), επιστρέφει για τρίτη σεζόν, μετά από πολλές διακρίσεις και sold out παραστάσεις, στο θέατρο Αθηνών. Τη μετάφραση – σκηνοθεσία υπογράφει ο Νικορέστης Χανιωτάκης.
Ο Άλμπι κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι μ' ένα σύγχρονο σατιρικό δράμα, δοκιμάζοντας τα όρια της ηθικής αντοχής, απέναντι σε κάτι αποτρόπαιο, παράλογο και αντισυμβατικό.
Κρατάει τον καθρέφτη μπροστά μας και διερευνά σε βάθος κάθε πιθανή άβολη αλήθεια που μάταια καταπιέζουμε. Ο υπαρξιακός τρόμος, η υπαρξιακή εκκρεμότητα, η πλήξη και το άγχος του σύγχρονου ανθρώπου αντικατοπτρίζονται μέσα από τα πρωτόγονα, καταχωνιασμένα ένστικτά του. Η Σύλβια αποτελεί ισχυρό δραματουργικό εύρημα που σοκάρει, ταρακουνά, ξεβολεύει.
Ο Μάρτιν, ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας, ένας τυπικός και ισορροπημένος οικογενειάρχης, ξαφνικά ερωτεύεται μία γίδα, τη Σύλβια. Ανακαλύπτει ή έχει την ψευδαίσθηση ότι ανακαλύπτει την ερωτική έλξη στην αθωότητα του ζώου. Το τραγελαφικό μυστικό του έρχεται στην επιφάνεια και γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος, βιώνει την απόρριψη από την οικογένειά του και νιώθει αφόρητη μοναξιά όταν έρχεται αντιμέτωπος με το τρομαχτικά λυτρωτικό φινάλε.
Σκηνοθετικά, ο Νικορέστης Χανιωτάκης ρισκάρει και δικαιώνεται για άλλη μία φορά, έχοντας στο πλευρό του ένα αξιοπρόσεχτο κουαρτέτο ηθοποιών. Βουτάει σε βαθιά νερά με τόλμη και ευαισθησία, αποκρυπτογραφώντας το απαγορευμένο που θίγει ο συγγραφέας. Ο καταιγιστικός ρυθμός, οι ευφυείς διάλογοι, το καταλυτικό χιούμορ, οι συναισθηματικές ανάσες και οι απογειωτικές ερμηνείες συνθέτουν ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ρίχνοντας φως στις βαθύτερες στιβάδες της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και τις δύστοκες εσωτερικές ισορροπίες. Η μετάφραση του ίδιου είναι ρέουσα και ρεαλιστική.
Εμπνευσμένη η σκηνογραφική επιλογή της Αρετής Μουστάκα, αποδεικνύεται λειτουργική δραματουργική συνθήκη της παράστασης. Η περιορισμένη plexiglass κατασκευή στη μέση της σκηνής, μοιάζει με φυλακή για να τονίσει το αίσθημα εγκλεισμού, ασφυξίας, φρίκης, απελπισίας και αδιακρισίας των ψυχολογικά καταρρακωμένων ηρώων. Παράλληλα, τονώνει την ενσυναίσθηση του κοινού, που σε απόσταση αναπνοής παρακολουθεί την οικογενειακή τραγωδία και ξαφνιάζεται με τα εκτοξευόμενα βάζα σε ανύποπτες στιγμές.
Ενδεικτικά τα κοστούμια των ηθοποιών -επιλογής της προαναφερθείσας- εναρμονίζονται πλήρως με την εικόνα των ηρώων.
Ταιριαστό το μουσικό τοπίο, με το ύφος του έργου, που επιμελείται ο Γιάννης Μαθές
Η Χριστίνα Θανάσουλα ντύνει με τα σωστά ατμοσφαιρικά φώτα τη θεατρική συνθήκη.
Ο θίασος, αποκαλυπτικά χειμαρρώδης, ισορροπεί μοναδικά στο κωμικοτραγικό στοιχείο με τον κατάλληλο ερμηνευτικό οπλισμό.
Ο Νίκος Κουρής, ως «Μάρτιν», ματώνει επί σκηνής. Καίριος, σπαραχτικός, ατόφιος με τεράστια σκηνική ευθυβολία που ζωγραφίζει ανεπιτήδευτα όλες τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ήρωά του.
Η Λουκία Μιχαλοπούλου ενδύεται τον ρόλο της πληγωμένης και απατημένης «Στήβι», η οποία χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Αργά και βασανιστικά απογυμνώνει τη ζωή της από κάθε αυταπάτη και μένει ουσιαστικά μετέωρη. Για εκείνην, η ύβρις προς το ανθρώπινο είδος τιμωρείται μόνο με θάνατο. Αυθεντική, μεστή με πηγαίο ειρωνικό χιούμορ, κινείται με τρόπο ζηλευτό ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα.
Ο Γιάννης Δρακόπουλος ως «Ρος» αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της υπόθεσης. Είναι ο στενός φίλος της οικογένειας που αναλαμβάνει να αποκαλύψει το σκοτεινό μυστικό του Μάρτιν. Ερμηνευτικά πειστικός και ιδιαιτέρως απολαυστικός.
Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης, στον ρόλο του εφήβου ομοφυλόφιλου γιου της οικογένειας («Μπίλυ»), εξελίσσεται σε λαμπρό διαμαντάκι με αυθορμησία και ενθουσιασμό. Γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της ολέθριας καταστροφής της τέλειας οικογένειάς του, αφού στο πρόσωπο του πατέρα του βλέπει τον κτηνοβάτη και στο πρόσωπο της μητέρας του την φόνισσα.
«Η ΓΙΔΑ Ή ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΒΙΑ;», αιχμηρή, τολμηρή, αλληγορική, πολυεπίπεδη θεατρική συνθήκη που με όχημα το χιούμορ κατορθώνει να ξεπεράσει τις συμπληγάδες πέτρες του «δήθεν» και να φτάσει στην ουσία. «Θέλω οι θεατές να σκεφτούν κάτι πέρα από τη φαντασία, ό,τι πιο αβάσταχτο έχουν κρύψει μέσα τους και να το δουν με νέα ματιά», δηλώνει ο συγγραφέας.
Η παράσταση αποτελεί άρτιο θεατρικό προϊόν για τη σύλληψη της ιδέας και της ευφυούς υλοποίησής της. Όσοι δεν την είχατε παρακολουθήσει τις προηγούμενες χρονιές, είναι ευκαιρία, τώρα, να την ανακαλύψετε.