ΕΝΝΕΑ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ. ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 02/12/2015 12:20
Τη μουσικοθεατρική παράσταση "9:05" που ετοίμασαν οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Θηβαίος και Οδυσσέας Ιωάννου, σκηνοθετεί για δεύτερο χρόνο ο Παντελής Βούλγαρης στο Θέατρο Διάνα. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός που γράφει τα κείμενα της εκπομπής του, δύο τραγουδιστές και έξι μουσικοί που αποτελούν την μπάντα τους, περιμένουν υπομονετικά το τραίνο των 9:05 και όταν αυτό καθυστερεί για τουλάχιστον μία ώρα, στήνουν μια αυτοσχέδια μουσική πρόβα τραγουδιών, διανθισμένη από κείμενα και τις αναμνήσεις του παραγωγού. Κείμενα και μουσική μπλέκονται και εναλλάσσονται γλυκά στην αίθουσα αναμονής του σταθμού, προσφέροντας στους θεατές ένα πρωτότυπο, όσο και έξυπνο κοκτέιλ παράστασης. Η χρονική αλληλουχία των τραγουδιών προφανώς συνδέεται με το χρονικό πλαίσιο στο οποίο κινείται κάθε τμήμα της αφήγησης. Η παράσταση δεν είναι απλά μια μουσική εμφάνιση των Θηβαίου, Παπακωνσταντίνου σε μια θεατρική σκηνή, αλλά έχει συνέχεια, ροή και έναν ιστό πάνω στον οποίο κινείται καθ' όλη τη διάρκειά της.
Δικαιολογείται έτσι απόλυτα η ύπαρξη σκηνοθέτη στην παράσταση και δη του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος καθοδηγεί με τη γνωστή του δεξιοτεχνία τους καλλιτέχνες. Κάνει τη μελωδία μία νοσταλγία και μία βαθύτερη αισθητική απόλαυση, ενώνοντας τα κείμενα, τα τραγούδια, τις εποχές, κάνοντάς τα τροφή για σκέψη για τους νεώτερους και ευκαιρία μνήμης για τους παλαιότερους. Πολλές μελωδίες γίνονται εικόνες και ο σκηνοθέτης προσθέτοντας διακριτικά και με μέτρο, δικές του εμπειρίες και βιώματα, μας ταξιδεύει στο παρελθόν, δημιουργώντας μέσα από τη μουσική, συναίσθημα. Ζωγραφικοί πίνακες, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, βίντεο, αλλά και ένα λειτουργικό "συναυλιακό" σκηνικό, γίνονται ένα και εξυπηρετούν το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα της παράστασης.
Τα μικρά αστεία και πειράγματα μεταξύ των τραγουδιστών, αλλά και της μπάντας δε λείπουν, σε σωστές δόσεις, δίνοντας μικρές χαριτωμένες ανάσες στο θεατή και προετοιμάζοντάς τον για την επόμενη ενότητα αφήγησης-τραγουδιών.
Η γλυκόπικρη γεύση, που αφήνουν κάποια από τα κείμενα του κυρίου Ιωάννου, έρχεται και γίνεται επίκαιρο σχόλιο για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδας σήμερα. Οι τρυφερές στιγμές δε λείπουν επίσης, ειδικότερα στα τραγούδια που αναφέρονται στη μητέρα.
Όπως λοιπόν είπα και στην αρχή, ο κύριος Βούλγαρης έδωσε όλη την γκάμα σκέψεων και συναισθημάτων, χωρίς υπερβολές και κράτησε τις ισορροπίες της παράστασης, ώστε να μη γίνει απλά μια μουσική συνάντηση δύο καλλιτεχνών, αλλά ένα πολύ πιο δεμένο, συμπαγές και συνεκτικό θέαμα.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, με μια καριέρα δεκαετιών στα ελληνικά μουσικά δρώμενα, συνεχίζει ακάθεκτος με το ίδιο κέφι και την ίδια διάθεση, που είχε και ως έφηβος. Η φωνή του πιο ώριμη, μεστή, αλλά αναλλοίωτη στο μέταλλο και την αισθαντικότητά της μέσα στο χρόνο, έχει γίνει σήμα κατατεθέν για γενιές και αποτελεί μια σταθερή αξία. Ξέρεις ότι θα περάσεις υπέροχα ακούγοντάς τον και θα σε ταξιδέψει σε μελωδικές θάλασσες, με ένα σχεδόν μόνιμο χαμόγελο στα χείλη του.
Ο Χρήστος Θηβαίος προσθέτει τη δική του ιδιαίτερη και ευαίσθητη φωνή και παρουσία στη σκηνή και στέκεται επάξια δίπλα του, είτε σε δικά του τραγούδια, είτε σε παλαιότερα κομμάτια άλλων δημιουργών, που τραγουδά για τις ανάγκες της παράστασης. Έχει μια ταξιδιάρικη και νοσταλγική ροκ διάθεση και η παρουσία του στη σκηνή είναι δυναμική και ακομπλεξάριστη. Δεν του λείπει και μια παιχνιδιάρικη διάθεση σε ένα διακριτικό "μουσικό" φλερτ, αλλά και σε κάποιες προσπάθειές του να παίξει πρόζα.
Ο Οδυσσέας Ιωάννου με τα κείμενά του, αντιπροσωπεύει την πιο ποιητική πλευρά της παράστασης, με τα εύστοχα και γεμάτα αναμνήσεις, λυρισμό και συναίσθημα σχόλιά του, τόσο για το παρελθόν, όσο και για το παρόν. Είναι οι γέφυρες, οι οποίες συνδέουν τις μουσικές ενότητες των τραγουδιών και ενσωματώνεται πλήρως στην παράσταση, αποτελώντας δυναμικό μέρος αυτής. Η επιλογή δε των "σταθμών" στους οποίους αναφέρεται, προσεκτική και επιτυχημένη.
Η Μαίρη Μπρόζη με το υπέροχο παίξιμό της στο βιολί και τις μεγάλες της ερμηνευτικές δυνατότητες γίνεται ένα εξαιρετικό εργαλείο, που άλλοτε συνοδεύει τους πρωταγωνιστές και άλλοτε παίρνει στα χέρια της στη σκυτάλη και στέκεται επάξια δίπλα τους. Δείχνει να έχει παιδεία και όλα τα εχέγγυα να ανέβει ψηλότερα.
Τα υπόλοιπα πέντε μέλη της εξαιρετικής μπάντας που δημιουργεί τη μουσική πανδαισία στο Θέατρο Διάνα και συνοδεύει τους τραγουδιστές στο ταξίδι τους είναι οι Ανδρέας Αποστόλου και Μάξιμος Δράκος (πιάνο), Στέφανος Δημητρίου (drums και κρουστά), Βαγγέλης Πατεράκης (ηλεκτρικό μπάσο) και Γιάννης Αυγέρης (κιθάρες και πνευστά).
Ο Αντώνης Δαγκλίδης επιμελήθηκε ένα σύνθετο σκηνικό, που αφενός, είχε μια διακριτικότητα και μια λιτή γραμμή ενός σιδηροδρομικού σταθμού, αφετέρου είχε όλη τη ζωντάνια και το δυναμισμό ενός μικρού στούντιο προβών. Υπηρέτησε επιτυχημένα το όραμα της παράστασης.
Η ενορχήστρωση ήταν του Ανδρέα Αποστόλου.
Τους εξαιρετικούς φωτισμούς επιμελήθηκε η Κατερίνα Μαραγκουδάκη και φώτισε την προσωπικότητα των καλλιτεχνών επί σκηνής, συμβάλλοντας δημιουργικά στην αισθαντική ατμόσφαιρα που δημιουργείται.
Συμπερασματικά, το 9:05 στο Θέατρο Διάνα δεν αποτελεί απλά μια αφορμή να πάμε να ακούσουμε δύο σημαντικούς καλλιτέχνες να συμπράττουν στη σκηνή και να γλεντήσουμε. Πάμε να θυμηθούμε, πάμε να σιγοτραγουδήσουμε μαζί τους, πάμε να προβληματιστούμε δημιουργικά, πάμε να αισθανθούμε και κυρίως να τους γνωρίσουμε λίγο βαθύτερα και πιο ολοκληρωμένα. Το τελικό αποτέλεσμα έχει υψηλή αισθητική, ποιότητα, ήθος και ένα απόλυτο σεβασμό στη μουσική. Και φέτος θα αποτελέσει μία από τις καλύτερες προτάσεις θεατρικής εξόδου.