ΕΙΔΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΑΣΟ ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΔΕΝΤΡΑ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 31/08/2015 10:15
Τα φετινά Αισχύλεια ξεκίνησαν τον κύριο κορμό των παραστάσεων τους τη Παρασκευή 28 Αυγούστου στο παλιό Ελαιουργείο στην παραλία της Ελευσίνας.
Το πρόγραμμα των παραστάσεων άνοιξε η καινούρια παραγωγή του θιάσου Baumstrasse “Δρόμος με δέντρα". Η ομάδα ιδρύθηκε πέντε χρόνια πριν και φέτος καταπιάστηκε με την παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία τους ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου. Η Μάρθα Φριντζήλα υπογράφει το α’ σχεδίασμα της τραγωδίας υποψιάζοντας μας για συνέχιση της έρευνας.
Το έργο είναι γραμμένο το 472 πχ μόλις 7 χρόνια μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας, στην οποία είχε λάβει μέρος και ο ίδιος ο ποιητής. Ο Αισχύλος θα μιλήσει για τη νίκη των Ελλήνων μέσα από την οίηση, την καταστροφή και τέλος το θρήνο των χαμένων, εισάγοντας έτσι στην τραγωδία την έννοια της θείας Νέμεσις. Η παράσταση ξεκινά με μια προβολή στον τοίχο του Ελαιουργείου. Τρεις νέοι ντυμένοι με Περσικές στολές και βαμμένοι σαν Φαγιούμ. Η εικόνα αυτή διατρέχει την παράσταση. Σε κάποια σημεία μάλιστα υπάρχει μια σαρκαστική διάθεση των τριών αυτών μορφών, ίσως για να τονιστεί η Περσική ύβρις.
Οι ηθοποιοί μπαίνουν σιγά σιγά στη σκηνή μέσα στο σκοτάδι, ενώ όλη η πάροδος είναι ηχογραφημένη και στον τοίχο του Ελαιουργείου προβάλλονται οι μορφές των κορυφαίων.
Ο σκηνικός χώρος είναι λιτός. Αφήνει γυμνή όλη την ορχήστρα και μόνο στο βάθος υπάρχει ένα τετράγωνο κτίσμα καλυμμένο με χρυσό. Τα σκηνικά έχουν επιμεληθεί από τον Βασίλη Μαντζούκη. Ο ίδιος έχει συνθέσει και τη μουσική της παράστασης, η οποία καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και το ύφος της .
Η δράση ξεκινά ουσιαστικά με την είσοδο της Ατόσσας (Τάνια Παπαδοπούλου) που εμφανίζεται και αυτή στα χρυσά πάνω στο παλάτι, αφήνοντας όμως ακόμα το χορό των γερόντων στο σκοτάδι. Μόνο λίγο πριν την έλευση του αγγελιοφόρου αρχίζει πια να φωτίζεται ο χορός μέσα στην ορχήστρα. Εδώ θέλω να τονίσω την επιλογή της Φριντζήλα να χρησιμοποιήσει στο χορό ηθοποιούς που τα χρόνια έχουν κάπως βαρύνει στη πλάτη τους (…αν και οι ηθοποιοί δεν έχουμε ηλικία κλπ κλπ….). Μάλιστα κάποιοι από τα μέλη του θιάσου βρεθήκαν μέσω μιας συνεργασίας που είχε η σκηνοθέτιδα με το σπίτι του ηθοποιού. Αυτά τα κουρασμένα σώματα λειτούργησαν εξαιρετικά, ειδικά μετά την παρουσίαση της καταστροφής από τον αγγελιοφόρο. Μια πολιτεία γερόντων, ορφανεμένη από τον ανθό της, τα νιάτα της που χάθηκαν όλα μέσα σε μια μέρα. Ιδιαίτερα στην επίκληση που το βάρος του ποιητικού λόγου έπεσε στον Αντώνη Βλησίδη -αφήστε με να καμαρώσω αφού είναι θείος μου και έγινα ηθοποιός γιατί μου πέρασε την αγάπη του για τη δουλειά μας- το θέαμα που παρουσίαζε ο χορός ήταν συγκινητικό.
Μου φάνηκε πως το στοίχημα της παράστασης αυτής ήταν η καθαρότητα του ποιητικού λόγου και η απρόσκοπτη πρόσληψη του από το κοινό. Όλος ο θίασος πάλεψε για αυτό το στόχο και όλοι έφεραν αποτελέσματα.
Η Ατόσσα της Παπαδοπούλου ήταν στιβαρή, με αναμφισβήτητη σκηνική παρουσία. Θα ήθελα όμως να διατυπώσω την επιφύλαξη μου για το επεισόδιο του Δαρείου όπου ενώ όλος ο χορός είχε καλυμμένα τα μάτια μπροστά στη θέαση του ανείπωτου, για εκείνη επιλέχτηκε μια οικειότητα που δεν κατάφερε να με κερδίσει σαν θεατή.
Ο αγγελιοφόρος του Βασαρδάνη – έτσι και αλλιώς υποκριτικός άθλος για όποιον ηθοποιό το επιχειρήσει- είχε ρυθμό και ένταση. Ενδιαφέρουσα η είσοδος του με τη μουσική και την κινησιολογία να μας οδηγεί σε ανατολίτικα μονοπάτια.
Ο Αργύρης Μπακιρτζής μετά τις Βάκχες επαναλαμβάνει τη συνεργασία του με την ομάδα. Εδώ αναμετρήθηκε με το ρόλο του Δαρείου. Με μια καθηλωτική χροιά φωνής ίσως να κράτησε λίγο πίσω το ρυθμό της σκηνής. Σε αυτό μπορεί να φταίει και το άγχος της πρεμιέρας.
Ήταν μια πολύ τίμια δουλειά με εξαιρετικές στιγμές. Δυστυχώς για φέτος έχουν μόνο δυο ακόμα προγραμματισμένες παραστάσεις. Στις 3 Σεπτεμβρίου στο Μαραθώνα και στις 17 στον Κορυδαλλό. Σπεύσατε.