ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΡΑΦΤΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΑΤΡΟ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 03/03/2017 12:30
Εκεί όπου κάποτε στεγάζονταν οι μοδίστρες του Εθνικού Θεάτρου και οι ηθοποιοί δοκίμαζαν τα κοστούμια τους, εγκαινιάζεται στις 24/3, ο νέος χώρος της ομάδας Αμάλγαμα της Μαρίας Γοργία.
«Όταν πήρα αυτό τον χώρο, δεν ήξερα την ιστορία του. Τον διάλεξα γιατί έψαχνα ένα μέρος, που θυμίζει δημόσια υπηρεσία, μια εφορία ας πούμε. Το πρώτο που είδα ήταν ότι αυτή η πολυκατοικία έχει αισθητικά τα στοιχεία μιας υπηρεσίας του ‘80 ή του ’70: από τα πλακάκια και τις περσίδες, μέχρι τα ντουλάπια».
Η πρώτη παράσταση της ομάδας θα είναι «Το Μονόπετρο του Πύργου», μια συμμετοχική performance, εμπνευσμένη από τον «Πύργο» του Κάφκα. Οι θεατές θα μπαίνουν στον χώρο από την είσοδο του ισογείου, εκεί που γίνεται ο έλεγχος των κρατήσεων. Στον καθένα θα δίνεται μια αίτηση να συμπληρώσει, γεγονός που παραπέμπει στη διαδικασία μιας δημόσιας υπηρεσίας, και θα παίρνει έναν αριθμό. Όσοι έχουν την δυνατότητα, θα ανεβαίνουν με τα πόδια στον πέμπτο, βιώνοντας με αυτό τον τρόπο τη δυσκολία της μετακίνησης μέσα στον "Πύργο", ενώ οι υπόλοιποι θα χρησιμοποιούν το ασανσέρ. Το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης θα γίνεται εκεί, στον πέμπτο όροφο, ενώ κάποιες σκηνές θα πραγματοποιούνται ή θα ολοκληρώνονται με τη συμμετοχή του κοινού.
Με κεντρική επιρροή και έμπνευση τον «Πύργο» του Κάφκα και το βιβλίο του Νταίηβιντ Κούπερ «Ο θάνατος της Οικογένειας», που αναφέρεται στις παθογένειες της οικογένειας, η κ. Γοργία εξερευνά όχι μόνο «το αδιέξοδο της δημόσιας διοίκησης, αλλά και την αγωνία του ανθρώπου να ανήκει κάπου. Χρησιμοποιώ ως πηγή έμπνευσης το κείμενο του Κάφκα, καθώς και κάποια κομμάτια από το βιβλίο, όμως έχω αλλάξει τα φύλλα: ο Κ. ας πούμε έχει γίνει η Μ. και ο Κλαμ έχει γίνει η Κλαμ. Με ενδιαφέρει επίσης η προβληματική της οικογένειας που δημιουργεί στο άτομο την αίσθηση ότι από μόνο του είναι ελλιπές, αλλά υπάρχει αναφορά και στην έμφυλη κατάσταση, εξ ου και η επιλογή να αλλάξω τα φύλα. Για παράδειγμα, η γυναίκα, ακόμα και σήμερα, αν είναι μόνη της έχει αρνητικό πρόσημο κοινωνικά. Το βιβλίο του Κούπερ από την άλλη περιγράφει τις παθογένειες της οικογενείας, δεν αναφέρεται στην ελληνική βέβαια, που θεωρώ ότι έχει ένα πρόβλημα μη αποκόλλησης του ομφάλιου λώρου. Αναρωτιέμαι κι εγώ προσωπικά για την πρώτη σχέση του ανθρώπου με τη μητέρα, πώς και γιατί το μωρό έχει ήδη μια εξαρτητική σχέση με το που γεννιέται, πώς χτίζεται αυτή η αίσθηση της ελλειπτικότητας και ποια η βαθύτερη αιτία της. Το έργο τελικά περνάει από το προσωπικό στο συλλογικό και κοινωνικοπολιτικό, αλλά επιχειρούμε να προχωρήσουμε και σε ένα πιο βαθιά υπαρξιακό επίπεδο, χωρίς να έχουμε την απάντηση, ερωτήματα θέτουμε», συμπληρώνει.
Οι γυναίκες του θιάσου, η Μαρία Γοργία και η Νικολέτα Ξεναρίου, είναι χορεύτριες όμως οι άνδρες, που επιλέχτηκαν μέσα από μια ειδική οντισιόν, δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Η σκηνοθέτις εξηγεί την επιλογή της: «Διάλεξα άνδρες από 40 έως 60 χρόνων, γιατί με ενδιαφέρει αυτή η μέση ηλικία. Κάποιοι έχουν ελάχιστη σχέση με το θέατρο ή το χορό: ο ένας είναι νηπιαγωγός, ο άλλος γραφίστας, ο άλλος πανεπιστημιακός, κάποιος δουλεύει σε τράπεζα, κάποιος είναι διευθυντής σε μια δημόσια υπηρεσία, θέλω να πω ότι προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα. Όλοι όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικά: ήθελαν να εκτεθούν. Από τη μεριά μου με ενδιέφερε αυτό ακατέργαστο που έχουν οι μη επαγγελματίες, το στοιχείο του αφτιασίδωτου ρεαλισμού, ώστε να συγχέονται τα όρια μεταξύ πραγματικού και αναπαραστατικού».
Οι παραστάσεις στο χώρο ξεκινούν από τις 24 Μαρτίου μέχρι και 30 Απριλίου (εκτός των ημερών του Πάσχα), κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15, ενώ η είσοδος στην παράσταση γίνεται με ελεύθερη συνεισφορά.