'Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ' ΣΤΟ ΔΘΠ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 02/10/2017 22:20
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί στην Παιδική Σκηνή την εμβληματική παράσταση του σημαντικού μας σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη «Ο Μεγαλέξανδρος Νικάει τον Δράκο», με την υπογραφή του στο κείμενο και τη σκηνοθεσία, συνοδεία ζωντανής μουσικής με ορχήστρα.
Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ανανεωμένη μορφή της παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2007 με τίτλο «Ο Μεγαλέξανδρος & ο Καταραμένος Δράκος», με καθολική αποδοχή και διθυραμβικές κριτικές, σαν μια καινοτόμος μοναδική θεατρική εμπειρία, η οποία συνδυάζει τη μαγεία του αυθεντικού θεάτρου με τη γοητεία του θεάτρου Σκιών, αναδεικνύοντας και συνοψίζοντας δραματουργικά και αισθητικά, το πνεύμα και τον διαχρονικό χαρακτήρα του ελληνικού πολιτισμού.
Η σκηνή του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά με τη χρήση ειδικών κατασκευών αλλά και φωτισμών, μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο Θέατρο Σκιών.
Εξαιρετικές ερμηνείες, εντυπωσιακά κοστούμια, ειδικά εφέ και υψηλές τεχνικές προδιαγραφές κάνουν την παράσταση
«Ο Μεγαλέξανδρος Νικάει τον Δράκο»
ένα εικαστικό θαύμα και μια μουσική πανδαισία που προσφέρει στα παιδιά απόλαυση, εξάπτει την φαντασία , ψυχαγωγεί και ενθουσιάζει.
Τα παιδιά και οι συνοδοί τους θα δουν μιαν υψηλής αισθητικής, μουσική θεατρική παράσταση, με απαράμιλλες σκηνές δράσης και χιούμορ, που συνθέτουν ένα σύγχρονο αλληγορικό, αλλά εύληπτο παραμύθι για τη σωτηρία του Πλανήτη Γη, με θεατρική μαγεία και πηγαία συγκίνηση.
Έχει συνταχθεί από την θεατρολόγο-εκπαιδευτικό κ. Ηρώ Ποταμούση, φύλλο εργασίας σχετικό με την παράσταση, που θα είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων εκπαιδευτικών, για να επεξεργασθούν και να συγκρίνουν με τους μαθητές τους, πώς τα συμβολικά και αρχετυπικά στοιχεία και οι ήρωες του θεάτρου Σκιών μεταμορφώνονται εδώ, σε σύγχρονα, με νέους διακριτούς ρόλους, που αφορούν την σύγχρονη πραγματικότητα, και την ορθολογική διαχείριση του φόβου και της αμφιβολίας.
Έγραψαν για την παράσταση:
«Έμεινα άναυδος από θαυμασμό Ο Αβδελιώδης μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα. Μας γοήτευσε διδάσκοντάς μας πως η τέχνη είναι ύφος, είναι ρυθμός, είναι τεχνική, είναι ασκητική, είναι λιτότητα, είναι ακρίβεια, σαφήνεια και ουσία. Το εικαστικό θαύμα του Αβδελιώδη μας κάνει πλέον απαιτητικούς και οπλισμένους απέναντι στη φτήνια, τη μεταμοντερνιά και την κιτς αισθητική του πλαστικού». Κώστας Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα, 2008
“Σκηνοθεσία ασύλληπτη, κείμενα δροσερά και φρέσκα, φωτισμοί εξαιρετικοί, όλα με τη σφραγίδα Αβδελιώδη”.Το έργο απευθύνεται ανεπιφύλακτα σε παιδιά μικρά, μεγάλα, αλλά και ενήλικα”. Εφημερίδα Πολίτης, ΧΙΟΣ, 2007
“Ο Δήμος Αβδελιώδης εμπνέεται από την ελληνική παράδοση και λογοτεχνία, σμιλεύει το λόγο και την εικόνα, αναδεικνύοντας την ουσία της ομορφιάς με απλότητα και γνησιότητα όπως το καταφέρνουν οι αληθινοί ποιητές” Τέτοιο αραχνοΰφαντο στολίδι να «ντύνει» τους ηθοποιούς πρωτίστως, αλλά και τον περίγυρο δεν έχουμε ξαναδεί σ’ ελληνική παραγωγή». Ελευθεροτυπία, 2008 Γιώργος Βιδάλης
«Η παράσταση είναι ένα βήμα καίριο όχι μόνο για τη μοντέρνα αξιοποίηση του πολύτιμου αυτού είδους, αλλά και για το θέατρό μας γενικότερα και για την αναζήτηση του τρόπου με τον οποίο μπορεί κανείς να δημιουργήσει βασισμένος στους λαϊκούς κώδικες». “Όλα στο έργο και στην παράσταση είναι ταυτοχρόνως απόλυτα πιστά στο είδος και ριζικά μετακινημένα..Το παιχνίδι με τα φώτα και τα μινιμαλιστικά σκηνικά πολλαπλασιάζει ευρηματικά τη γοητεία του μπερντέ, υλοποιώντας θεατρικά έναν κόσμο μαγείας που είναι και κόσμος ουσίας». Ελευθεροτυπία 2008 Πέπη Ρηγοπούλου
«Ο Δήμος Αβδελιώδης καταφέρνει να παντρέψει τη μαγεία του θεάτρου με τη γοητεία του Θεάτρου Σκιών σε μια παράσταση που εντυπωσιάζει». Αγγελιοφόρος 2008, Θεσσαλονίκη Γιώτα Σωτηροπούλου
«Το εγχείρημα του Δήμου Αβδελιώδη εντάσσεται σε μια επιθυμητή στους καιρούς μας επιστροφή στις ρίζες, όχι ως παλαιολιθική ιδεολογία ούτε ως συντηρητικός δογματισμός μιας τάχα ακινησίας των καλλιτεχνικών μορφών. Αλλά μια επανεξέτασης των αρχών, ενός αναστοχασμού, μιας επίσκεψης στα αρχέτυπα». Κώστας Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα, 2008
«Ο Αβδελιώδης έστησε ένα σταυροδρόμι τεχνών και τεχνικών, εικόνων και μύθων, επανεξετάζοντας αρχέτυπα και παραδόσεις, αφαιρώντας δογματισμούς και καθηλώσεις. Το αποτέλεσμα: Μια σύγχρονη εικονοποιία με αναγνωρίσιμους κώδικες, που δεν αναπαράγει αλλά δημιουργεί εκ νέου τη μαγεία της αυταπάτης, της αφήγησης και της αφαίρεσης». Η Καθημερινή, 2008 Μαρία Κατσουνάκη
«Ο Δ. Αβδελιώδης χώρισε τη σκηνή σε τρία επίπεδα: στο πρώτο κινούνται ζωντανά οι ηθοποιοί, σε πρώτο πλάνο, σε τρίτο, υπάρχει ένας τεράστιος μπερντές, όπου κινούνται άλλοι ηθοποιοί ως σκιές και στο δεύτερο ανάμεσα στα δύο, βρίσκονται οι μουσικοί που παίζουν ζωντανά. Αισθητικά η παράσταση είναι εντυπωσιακή». Ριζοσπάστης, 2008 Θανάσης Καραγιάννης
«Σε μία εποχή που περισσεύει η πολιτιστική έκπτωση ο Δήμος Αβδελιώδης με μέσα λιτά, δίχως να καταφύγει στην εύκολη λύση του εκχυδαϊσμένου αστεϊσμού με σεξουαλικά υπονοούμενα και αναφορές στη σύγχρονη πολιτική, κατόρθωσε να αναδείξει μοναδικά μαι μεγάλη σχολή λαϊκής τέχνης. Η παράσταση ήταν μαγική σε όλα τα επίπεδα. Η πρωτότυπη σκέψη της χρησιμοποίησης ταυτόχρονα ζωντανών ηθοποιών και μπερντέ, η μυσταγωγική και επίσης η ανεπανάληπτη μουσική του συνθέτη Βαγγέλη Γιαννάκη». Πέτρος Μοσχούρης Αυλόγυρος, 2009
«Η παράσταση μάγεψε το κοινό χάρη στον ευφάνταστο τρόπο που συνδύασε την κομέντια ντελ’ άρτε με την ελληνική παράδοση του κουκλοθεάτρου». Περιοδικό Status, 2009
Ο ελληνικός και παγκόσμιος μύθος του δρακοκτόνου ήρωα Μεγαλέξαντρου, συντροφευμένου από τον κλαυσίγελω του ξυπόλυτου Καραγκιόζη αξιοποιείται με σεβασμό, αλλά και καλλιτενχική τόλμη. Μια παράσταση που αξίζει να προβληθεί και έξω από τα σύνορα της χώρας, καθώς αποτελεί άριστο πρέσβη του πολιτισμού μας και σημαντική ελληνική πρόταση στο διεθνές θεατρικό γίγνεσθαι». Δρ. Γιάγκος Ανδρεάδης«
«Ο Καραγκιόζης στα χέρια του Δήμου Αβδελιώδη, αποκτά ένα νέο πρόσωπο. Στην παράστασή του ο Δ. Αβδελιώδης συνδυάζει θέατρο, κινηματογράφο και θέατρο σκιών, με στοιχεία και από το βωβό σινεμά, για να δημιουργήσει μία «λαϊκή όπερα που απευθύνεται σε άτομα ηλικίας από 3,5 έως 103,5 χρόνων». ΕΠΤΑ, 2009 Ευάννα Βενάρδου
«Καταπληκτική παράσταση από έναν από τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς της νεότερης γενιάς, που συγκεντρώνει την απλότητα και την τρυφερότητα του ζωγράφου Θεόφιλου, τον ερωτισμό του Τσιτσάνη και τη θυμοσοφία του Τσαρούχη». Μακεδονία, 2007 Σπύρος Παγιατάκης
«Το θαυμαστό στην παράσταση είναι πως ο Αβδελιώδης κατάφερε, με λιτότητα, ακρίβεια, αμεσότητα και έμπνευση, αντλώντας τόσο από το μύθο του Καραγκιόζη όσο και από τους μύθους της Αρχαιότητας, ιδιαίτερα τα ομηρικά έπη, να φτιάξει ένα θέατρο που, όπως και τα γραφτά του Μακρυγιάννη ή οι πριμιτίφ ζωγραφιές του Θεόφιλου, είναι καθαρά λαϊκό Θέατρο ζωντανό, με ρυθμό και κίνηση, μια τολμηρή, όμορφη εμπειρία –μην το χάσετε!». Ελευθεροτυπία, 2009
Εισαγωγή στο έργο
Η πανέμορφη Ρηγοπούλα(Γη), μοναχοκόρη του Βεζύρη, του Ανώτατου άρχοντα της Πολιτείας, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της, από έναν Δράκο που καταλαμβάνει ξαφνικά το μοναδικό Υδραγωγείο της Πόλης, και απαιτεί να τρώει κάθε μέρα όσους ανθρώπους θέλει, για να εξακολουθεί να παρέχει νερό στους κατοίκους της.
Ο Βεζύρης, ώσπου να δει τι θα κάνει με τον Δράκο, αποφασίζει να γίνεται αδέκαστη και αδιάβλητη κλήρωση, για το ποιοί θα είναι τα επόμενα θύματα, και να το μαθαίνουν μόνο τα ίδια τα θύματα μυστικά από τον έμπιστο αγγελιοφόρο Χατζηαβάτη, ώστε να μην διαταράσσεται η τάξη και η κοινωνική γαλήνη από πανικό.
Μια μέρα όμως ο κλήρος πέφτει και στη μοναχοκόρη του ίδιου του Βεζύρη, την θεϊκής ομορφιάς, Ρηγοπούλα του, που όλοι την αγαπούν, αλλά περισσότερο απ’ όλους ο Χατζηαβάτης.
Ο Χατζηαβάτης, έχοντας ορισθεί από τον Ανώτατο Άρχοντα, τον Βεζύρη, να ειδοποιεί προσωπικά και μυστικά, τα υποψήφια θύματα του Δράκου, έρχεται πρωί πρωί να το πει συντετριμμένος στην Ρηγοπούλα, που τόσο πολύ αγαπά. Φλέγεται να τη σώσει, αλλά έχει παραλύσει τόσο πολύ από το φόβο του Δράκου, που ούτε μπορεί να το διανοηθεί.
Ποιος είναι αυτός, λοιπόν, που θα τολμούσε να της σώσει τη ζωή, νικώντας τον Δράκο;
Φτάνοντας μπροστά στο Παλάτι για να της φέρει το μήνυμα, πέφτει πάνω στον Καραγκιόζη που κοιμάται, φαρδύς πλατύς μες στο δρόμο. Το απότομο και θορυβώδες ξύπνημά του, προκαλεί την επέμβαση του Αρχηγού της φρουράς του Βεζύρη, και τα πράγματα περιπλέκονται δραματικά αλλά και πολύ αστεία…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνικός χώρος – Χορογραφία – Φωτισμοί, Συγγραφή – Σκηνοθεσία : Δήμος Αβδελιώδης
Μουσική – στίχοι τραγουδιών: Βαγγέλης Γιαννάκης
Κοστούμια – μάσκες : Μαρία Γεράλδη-Πασσαλή
Γλυπτά: Αριστείδη Πατσόγλου
Σκηνικά, σκηνικές κατασκευές, Ζωγραφιές: Νικόλας Χατζής
Διδασκαλία Χορογραφίας: Μαριμύλλη Ασημακοπούλου
Επιμέλεια ενδυμάτων Μ. Γεράλδη-Πασσαλή
Σχεδιασμός φορέματος Ρηγοπούλας: Νίκος Κόκκαλης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Βοσκοπούλου, Αφροδίτη Σπυροπούλου, Ιωάννα Σπανού.
Βοηθός Σκηνογράφου: Μελίνα Καραβά
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Καραγκιόζης: Κωνσταντίνος Πασσάς
Υπασπιστής Βασιλιά– Μεγαλέξανδρος: Δανάη Ρούσσου
Αρχηγός Φρουράς Βεληγκέκας – Μπαρμπαγιώργος: Θεμιστοκλής Καρποδίνης
Χατζηαβάτης: Γιώργος Νικόπουλος
Στους ρόλους της Γοργόνας – Σκιάς Αφηγήτριας - Ρηγοπούλας, η Βερόνικα Αργέντζη
ΧΟΡΟΣ ΒΑΤΡΑΧΩΝ, ΠΕΤΕΙΝΑΡΙΩΝ, ΦΩΝΩΝ: όλος ο Θίασος
ΔΡΑΚΑΚΙΑ: Δανάη Ρούσου, Βερόνικα Αργέντζη, Γιώργος Νικόπουλος
ΚΙΝΗΣΗ Δράκου: Γιώργος Νικόπουλος, Θεμιστοκλής Καρποδίνης
Παίζουν επί σκηνής οι μουσικοί:
Αβδελιώδης Αλέξανδρος, πιάνο
Αβδελιώδης Γιάννης, τύμπανα, κρουστά, μεταλλόφωνο, μπουζούκι
Βιλιώτης Γιάννης, μπουζούκι, μαντολίνο, ηλεκτρική κιθάρα
Παπούλιας Μάριος, βιολί, φλάουτο
Διεύθυνση Παραγωγής: Αθηνά Ζώτου
Παιδαγωγικό υλικό – Φύλλο εργασίας μαθητών: Ηρώ Ποταμούση
Επιμέλεια προγράμματος: Αφροδίτη Σπυροπούλου
Υπεύθυνη σχολικών παραστάσεων: Ιωάννα Σαμπάνη
Προβολή- Επικοινωνία : Brainco (υπεύθυνη project Σταυρούλα Κεντιέ)
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Μαρίας Γεράλδη- Πασσαλή, χαράκτριας, ενδυματολόγου, που είχε φιλοτεχνήσει τα ενδύματα και τις μάσκες του έργου.
Ευχαριστούμε το ΟΜΗΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΧΙΟΥ καθώς και την κ. Δέσποινα Πασσαλή, για την ευγενική παραχώρηση ενδυμάτων της παράστασης.
Έναρξη παραστάσεων αποκλειστικά για Σχολεία
Τρίτη 21 Νοεμβρίου
Περιορισμένες Πρωινές Παραστάσεις
Υπεύθυνη για τις σχολικές παραστάσεις η κ. Ιωάννα Σαμπάνη στα τηλ. 2108101745 / 6944232047/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Συμπαραγωγή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και της Λυκόφως Production