ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 21/07/2016 14:08
Καλλιτέχνες από τρία γνωστά καλλιτεχνικά σχήματα: Blitz (Γιώργος Βαλαής), The Erasers (Voltnoi Brege) και drog_A_tek (Μάκης Κεντεποζίδης, Στέφανος Κωνσταντινίδης, Θάλεια Ιωαννίδου) συμπράττουν, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, για να μας παρουσιάσουν μια lecture performace με τίτλο DARK MANIFESTO (Το σκοτεινό μανιφέστο).
Η καλλιτεχνική έρευνα παίρνει εμβληματική μορφή στην lecture performace (διαλεκτική) , ένα ταχύτατα αναπτυσσόμενο φαινόμενο στη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή των τελευταίων ετών. Αυτό το είδος, έχει τις ρίζες του στην performance και στην εννοιολογική τέχνη της δεκαετίας του 1960. Ισορροπεί ανάμεσα στα όρια της τέχνης και του ακαδημαϊκής έρευνας. Ως ένα υβρίδιο της έρευνας, της διάλεξης, των εικαστικών και παραστατικών τεχνών που εμπεριέχουν και το στοιχείο της τεχνικής της αφήγησης, η lecture performance αντιμετωπίζει καίρια ερωτήματα ως προς τις δυνατότητες της τέχνης, σε μια κοινωνία γνώσης και πληροφορίας, καθώς και ως προς τους μηχανισμούς που παράγουν και διαμορφώνουν αυτή την γνώση.
Στη συγκεκριμένη απόπειρα των Detach, μουσική, εικόνα και κείμενο, συνθέτουν ένα μανιφέστο για την πραγματικότητα που βιώνουμε και για το σκοτεινό μέλλον που είναι ήδη εδώ. Μπροστά σε μια οθόνη και χρησιμοποιώντας ως όπλα τους laptop, μουσικά όργανα, κείμενα, παραμορφωτές ήχου, εικόνες και τη μουσική, οι τέσσερις performers συνθέτουν το δικό τους μανιφέστο για αυτόν τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Μέσα από αεροφωτογραφίες από data center και αεροδρόμια, καταλόγους με τα μανιφέστα του προηγούμενου αιώνα, νέες μορφές εργασίας, προσωπικές φωτογραφίες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι Detach τελικά αποτυπώνουν ποιητικά, έναν νέο κόσμο που στοιχειώνεται βασανιστικά από καθετί παλιό.
Ο Γιώργος Βαλαής, που αφήνει μόνο για λίγο τους Βlitz και συμπράττει με τους Detach, εξηγεί: «Το σκοτεινό μανιφέστο είναι μια παράσταση που βασίζεται σε κείμενο, μουσική και video. Μιλάει για το παρόν και για το μέλλον που έρχεται, μιλά για την μίξη ψηφιακού-πραγματικού, μιλά για την επέλαση της τεχνολογίας που έχει αλλάξει τις ζωές μας και εξαφάνισε όλο τον κόσμο που ξέραμε.
Μιλάμε για αυτόν τον κόσμο, που είναι ήδη παρών, μέσα από μια σκοτεινή, θλιμμένη ματιά, παρόλο που υπάρχει και μια αισιοδοξία. Προσπαθούμε να κάνουμε μια ποιητική σύνθεση, που να αφορά αυτήν την μετάλλαξη της πραγματικότητας που βιώνουμε και που είναι και το μόνο που παραμένει σταθερό, μέσα σε ένα κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο».