'ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΤΕ' ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 21/03/2017 13:15
Tη Δευτέρα 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η Συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση της μουσικοθεατρικής παράστασης «Δε σε ξέχασα ποτέ» του Λέοντα Α.Ναρ, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Σιώνα, μία παραγωγή του ΚΘΒΕ που θα παρουσιαστεί, σε συνεργασία με τον ΟΜΜΘ, για 3 παραστάσεις (από τις 31 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου 2017) στην αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης, Κτίριο Μ2, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Τη Συνέντευξη Τύπου, η οποία έλαβε χώρα στο Φουαγιέ του Κτιρίου Μ1 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, άνοιξε ο Νικήτας Μυλόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΜΜΘ, οποίος δήλωσε: «Είναι η δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα που το Μέγαρο Μουσικής ανοίγει τις σκηνές του στο μεγάλο θέατρο της πόλης και της Βόρειας Ελλάδας. Μετά την πρόσφατη επιστροφή της ΚΟΘ, τις συμπράξεις με το Κρατικό Ωδείο, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τον Δήμο, το Πανεπιστήμιο και τόσους άλλους φορείς και οργανισμούς, το Μέγαρο επισφραγίζει τώρα με το ΚΘΒΕ την πολιτική των συνεργειών, συνδιαμορφώνοντας έτσι ένα υποδειγματικό πρότυπο στη διαχείριση του δημόσιου πολιτισμού».
Ο ίδιος ανέφερε ότι «στη Θεσσαλονίκη αυτήν την περίοδο λαμβάνει χώρα επιθετική πολιτική συμπράξεων πολιτιστικών οργανισμών με προφανή πλεονεκτήματα», όπως η επίτευξη οικονομικών κλίμακας και η ολιστική προσέγγιση διαφόρων μορφών της τέχνης.
Ο κ. Μυλόπουλος σημείωσε επίσης ότι ο διάλογος που έχει εγκαινιάσει ο ΟΜΜΘ με τη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβει το μεγαλύτερο τραύμα της πόλης, που είναι η εξόντωση των Εβραίων. «Είμαστε υποχρεωμένοι να επανερχόμαστε στο τραύμα αυτό ως φορείς του πολιτισμού. Κι αυτό, επειδή η τέχνη είναι ένας τρόπος να αναγνώσουμε καλύτερα το μυστικό που οδηγεί στη διαλεκτική μετάβαση του μοντερνισμού σε βαρβαρότητα. Με όχημα την τέχνη πρέπει να υψώσουμε ανάστημα σ΄ αυτήν την εποχή της βαρβαρότητας», κατέληξε.
Στη συνέχεια, ο Άρης Στυλιανού, Πρόεδρος Δ.Σ. ΚΘΒΕ, αφού ευχαρίστησε το Μέγαρο Μουσικής για την υποδοχή και τη φιλοξενία, υπογράμμισε: «Είναι πολύ σημαντικές οι συνέργειες που γίνονται στην πόλη από πολιτιστικούς φορείς όπως το ΚΘΒΕ και ο ΟΜΜΘ. Νομίζω ότι μέσα από αυτές τις συνεργασίες μπορούν να γίνουν πολύ όμορφα πράγματα, να ωφεληθεί το κοινό της Θεσσαλονίκης αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας και οι συμπολίτες μας να συμμετάσχουν περισσότερο στο “πολιτισμικό γίγνεσθαι”. Είμαστε πολύ περήφανοι που παρουσιάζουμε τη συγκεκριμένη συνεργασία, καθώς πρόκειται για ένα θεατρικό έργο του Λέοντα Α. Ναρ, ενός σημαντικού διανοούμενου της πόλης, ο οποίος εκπροσωπεί κατά κάποιο τρόπο μια ολόκληρη μερίδα συμπολιτών μας, που είναι οι σεφαραδίτες Έλληνες, θεσσαλονικιοί, εβραίοι, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό αφανίστηκαν από το ναζισμό».
Ο Γιάννης Αναστασάκης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ, δήλωσε χαρούμενος για τη συνέχεια της συνεργασίας με τον ΟΜΜΘ, η οποία επισφραγίζεται με μια πρεμιέρα παραγωγής του ΚΘΒΕ στο Μέγαρο Μουσικής, αναφέροντας: «Υπάρχουν πληγές σε αυτή την πόλη που πρέπει να τις “ξύσουμε” για να τις επουλώσουμε μετά, να θυμίσουμε και να θυμηθούμε ότι υπήρχαν άνθρωποι που αγαπούσαν, τραγουδούσαν, ερωτεύονταν. Αυτή είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση που θα ανασύρει μνήμες αλλά και θα διασκεδάσει τον κόσμο. Στόχος μας είναι να συνεχιστεί και να διευρυνθεί η συνεργασία μας με τον ΟΜΜΘ αλλά και με όλους τους άλλους φορείς της πόλης, καθώς θέλουμε να πηγαίνουμε παντού, να φτάσει ο πολιτισμός σε κάθε γειτονιά».
Ο συγγραφέας του έργου, Λέων Α. Ναρ, τόνισε: «Νιώθω πραγματικά ευλογημένος που το ΚΘΒΕ ανέλαβε να ανεβάσει αυτή την παραγωγή. Για μένα είναι κάτι καινούριο, δεν έχω ξαναγράψει θεατρικό έργο. Υπάρχει βέβαια μια κληρονομιά συγκεκριμένη, οπότε υπέρτατη ανάγκη υπήρξε η διαχείριση της μνήμης των πολλών απόντων και συχνά αυτή η άνιση μάχη που γίνεται σ’ αυτούς που “αμφισβητούν τα αναμφισβήτητα”. Στο έργο, λοιπόν, τίθενται διάφορα ζητήματα: η αδιαφορία που έδειξαν πολλοί συμπολίτες για την τύχη των γειτόνων τους, απ’ την άλλη η έμπρακτη στήριξη που απέδειξαν την ίδια στιγμή άλλοι και βέβαια ο έρωτας και η μετανάστευση».
Ο Μιχάλης Σιώνας, σκηνοθέτης της παράστασης δήλωσε: «Είναι ένα έργο στο οποίο μπλέκονται η μυθοπλασία με το ντοκουμέντο. Όταν κλήθηκα να το σκηνοθετήσω, βασικό μου μέλημα ήταν κυρίως να πάρει ο θεατής όλες τις πληροφορίες της ιστορίας κι όχι τόσο να υπερισχύσει η προσωπική ματιά του σκηνοθέτη». Ενώ μιλώντας για τη συνεργασία των δύο πολιτιστικών φορέων και για τη θεματική ενότητα «Πόλεμος, Μετανάστευση, Προσφυγιά», στο πλαίσιο της οποίας παρουσιάζεται η παράσταση, τόνισε τη διπλή χαρά του να βλέπει κανείς το καλλιτεχνικό έργο να γίνεται κοινωνικό.
Ο Γιάννης Κατρανίτσας, που υπογράφει τα σκηνικά & κοστούμια της παράστασης, συμπλήρωσε: «Είχαμε να αντιμετωπίσουμε το θεατρικό κείμενο του Λέοντα Α. Ναρ και νομίζω ότι κάναμε το σωστό. Είναι ένα έργο που αφορά ένα πραγματικό – παρόντα χρόνο, έτσι αντιμετωπίστηκε και από τον σκηνοθέτη και από μένα και από όλους τους συντελεστές χωρίς ρετρό διάθεση. Μια ιστορία που μας γυρίζει σε όλα αυτά που έχουμε αφουγκραστεί, που έχουμε ακουμπήσει με κάποιο τρόπο όλοι μας, που ανασύρει εικόνες και παιδικές μνήμες».
Τέλος, ο ηθοποιός Γιάννης Χαρίσης, που υποδύεται το ρόλο του εγγονού, ανέσυρε προσωπικές μνήμες από τα παιδικά του χρόνια, ενώ η ηθοποιός Σοφία Καλεμκερίδου, που ερμηνεύει το ρόλο της τραγουδίστριας, συναισθηματικά φορτισμένη για τη θεματική και τη συμμετοχή της στην παράσταση, αναφέρθηκε σε μια χαρακτηριστική φράση του έργου: «Στην ξενιτιά δεν έχει σπίτι. Πάντα φιλοξενούμενος είσαι».
***
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο του Λέοντα Α. Ναρ
«Δε σε ξέχασα ποτέ», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα. Μια μουσικοθεατρική παράσταση για έναν έρωτα που, μετά από πολλές περιπέτειες, αν και ανεκπλήρωτος, αναζητά δικαίωση. Μια παραγωγή του ΚΘΒΕ που θα παρουσιαστεί, σε συνεργασία με τον ΟΜΜΘ, για 3 παραστάσεις (από τις 31 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου 2017) στην αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης, Κτίριο Μ2, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Πόλεμος, Μετανάστευση, Προσφυγιά».
Στη συνέχεια, το «Δε σε ξέχασα ποτέ» σχεδιάζεται να παρουσιαστεί σε επιλεγμένους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μια παράσταση για τη ζωή μιας διάσημης τραγουδίστριας που τραγουδάει επί σκηνής 10 σεφαραδίτικα και ρεμπέτικα τραγούδια, μερικά από τα οποία γνωρίζουμε, κυρίως, από την ελληνική εκδοχή τους («Μικρός αρραβωνιάστηκα», «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», «Μισιρλού» κά.). Ένα έργο, που θυμίζοντας πως οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν κάποτε μετανάστες, τιμάει την ιστορία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και υπενθυμίζει πως στην πόλη αυτή κάποτε ζούσαν αδερφωμένοι Ορθόδοξοι, Εβραίοι και Οθωμανοί.
Σημείωμα Συγγραφέα
Η Ζάνα, ο Γκάμπι, ο Ιντό, η Γράσια, αλλά και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του έργου (γιατί για μένα όλοι οι αφηγητές της ιστορίας πρωταγωνιστούν) επαναφέρουν την ιστορική μνήμη ενός κόσμου που εξοντώθηκε βίαια και λησμονήθηκε άδικα. Θέτουν διάφορα ζητήματα: Την αδιαφορία που επέδειξαν πολλοί συμπολίτες για την τύχη των γειτόνων τους, αλλά και την έμπρακτη στήριξη που επέδειξαν άλλοι την ίδια χρονική στιγμή. Τον έρωτα, τον έρωτα που υπάρχει, είναι κυρίαρχος, ακόμη και σε συνθήκες υπέρτατης εξαθλίωσης, την ώρα που οι περισσότεροι διαρκώς καταδιώκονται, τη στιγμή που σχεδόν όλοι μάχονται, όταν η πλειονότητα εξοντώνεται, αλλά κυρίως όταν η μειονότητα επιβιώνει. Τη μετανάστευση, εξακολουθητική συνθήκη ζωής για τον εβραϊκό, αλλά και για πολλούς άλλους λαούς που δοκιμάζονται.
Όλα αυτά συνθέτουν και τη δική μου κληρονομιά. Με τα σεφαραδίτικα, που άκουγα να μιλούν στο σπίτι παππούδες, γιαγιάδες και γονείς. Με το παράπονο, βέβαια, γιατί η δική μου γενιά καταλαβαίνει πλέον λίγες μονάχα ισπανοεβραϊκές λέξεις. Με την ανησυχία της συναισθηματικής αποστασιοποίησης που ίσως στιγματίσει τις επόμενες γενιές. Αλλά και με την υπέρτατη ανάγκη διαχείρισης της μνήμης των πολλών «απόντων». Και, κυρίως, με την άνιση συχνά μάχη απέναντι σε όσους αμφισβητούν τα αναμφισβήτητα.
Η φίλη Αθηνά Βοσινάκη ήταν εκείνη που πρώτη με παρακίνησε να γράψω το έργο και την ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Είπα, λοιπόν, να το δοκιμάσω: να συνδυάσω τις εικόνες, οι οποίες αφηγούνται από μόνες τους ξεχωριστά την ιστορία, τους ήχους, που αποτυπώνουν ποικίλες όψεις τους σεφαραδίτικου πολιτισμού, αλλά και την πρόζα, στην οποία «βουτώ» για πρώτη φορά.
Οφείλω θερμές ευχαριστίες στο ΚΘΒΕ για τη μέγιστη τιμή που μου επιφύλαξε, στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης για τη διαρκή ενθάρρυνση και στην οικογένειά μου που με στηρίζει εξακολουθητικά.
Λέων Α. Ναρ
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ο εγγονός. Η γιαγιά. Και οι δύο. Ανακαλούν εικόνες και εμπειρίες.
Ο ένας για να ορίσει ίσως τη σχέση του σεφαραδίτικου πολιτισμού με την ενεστώσα ζωή του, η άλλη γιατί από μικρή πάντα τραγουδούσε, πάντα αφηγούνταν.
Μια ιστορία όπου το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν∙ ένα ταξίδι με όχημα την –όχι και τόσο πρόθυμη πολλές φορές– μνήμη. Στην περίπτωση της Ζάνα, μέσα από αναμνήσεις, στην περίπτωση του Ιντό, μέσα από λέξεις και εικόνες. Ούτως ή άλλως, ό,τι κάνουμε και λέμε στο παρόν, εξαρτάται από το πώς έχουμε αντιληφθεί το παρελθόν.
Μιχάλης Σιώνας
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας
Φωτισμοί- Διδασκαλία κάμερας: Χάρης Πάλλας
Video mapping: Κλεάνθης Καραπιπέρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Λίλα Βλαχοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Ναταλία Λαμπροπούλου
Διανομή: Σοφία Καλεμκερίδου, Γιάννης Χαρίσης
Μουσικοί επί σκηνής: Στέλλα Καμπουρίδου (καβάλ), Γιώργος Μιναχείλης (κανονάκι), Ηλίας Σαρηγιαννίδης (πολίτικο λαούτο).
Ημέρες παραστάσεων:
Παρασκευή 31/3/ 17, Σάββατο 1/4/ 17, & Κυριακή 2/4/17, στις 21.00
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Αιμίλιος Ριάδης, Κτίριο Μ2
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
15€, 12€, 10€ (μαθητικό - φοιτητικό - κάρτα ανεργίας – άνω των 65), 7€ (ομαδικό)
Για Ομαδικές Κρατήσεις: 2310-895.882, κα Ανατολή Κοκκινίδου