'ARMINE, SISTER'. ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 07/07/2017 14:48
Το έργο Armine, Sister είναι αφιερωμένο στην αρμενική ιστορία και πολιτισμό, και στην Γενοκτονία των Αρμενίων. Αρχικά θα παρουσιαζόταν σαν σεάνς όπου δεν θα καλούσαμε εμείς τους πεθαμένους, αλλά τα πνεύματα των πεθαμένων θα ζητούσαν να αποκαλυφθεί, να γίνει ορατό, να ξεθαφτεί ένα ίχνος του παρελθόντος. Ο τίτλος Armine, Sister προέρχεται από την προσφώνηση μιας επιστολής χωρίς διεύθυνση παραλήπτη, καταδικασμένης να περιπλανιέται στον χρόνο και στον χώρο.
Στο πλαίσιο του μέλλοντος μετά το Άουσβιτς, που οραματίστηκε ο Theodor W. Adorno για την ποίηση, την τέχνη και την παιδεία, θα θέλαμε να ρωτήσουμε: «Υπάρχει πιθανότητα ο 21ος αιώνας να μην γίνει αιώνας της άγνοιας;» Στο νέο μας έργο αναρωτιόμαστε για την Ευρώπη, πεπεισμένοι ότι η Ευρώπη είναι ένα ερώτημα που αγγίζει την ιστορία, την ταυτότητα, την αξιοπρέπεια. Μια από τις βασικές ιδέες του Armine, Sister είναι η διαχείριση των ιστορικών ταμπού και αναληθειών, σε αντιπαράθεση με το καθήκον κατάθεσης της αλήθειας.
Στο διάστημα ετοιμασίας της παράστασης, συχνά επικαλούμασταν την «Φούγκα του Θανάτου» του Paul Celan, όπου δολοφόνοι και θύματα ονειρεύονται στον ίδιο χώρο. Όπως ο χώρος ενός ονείρου, έτσι και ο χώρος της παράστασης / σεάνς της μνήμης κατοικείται από χιλιάδες όντα. Το Armine, Sister εξετάζει πόσο οδυνηρό ενδέχεται να είναι το να είναι κάποιος φορέας αναμνήσεων. Επίσης αποτελεί μια απόπειρα να ταυτοποιήσουμε / ορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές και να καταλάβουμε ποιοι είμαστε—εμείς, που πάντα στεκόμαστε στην άλλη μεριά της μνήμης, όπως στην άλλη μεριά της κάμερας. Βλέπουμε την ιστορία μέσα από μια χαραμάδα, διακρίνοντας μόνο ένα ίχνος, μια σκιά, μια σκέψη.
Για την παράσταση Armine, Sister, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις μοναδικές παραδόσεις της Ανατολίας, βασισμένοι στις φωνητικές ικανότητες της ομάδας μας, που καλλιεργούνται πάνω από δέκα χρόνια και προκύπτουν από την πείρα μας στην ερμηνεία πολυφωνικών τραγουδιών. Στο έργο συμμετέχουν μουσικοί από διάφορες μουσικές παραδόσεις της Μικράς Ασίας, της Ανατολίας και του Ιράν, τους οποίους γνωρίσαμε στις αποστολές μας: ο γεννημένος στο Βαν Dengbej Kazo, Κούρδος· ο Αρμένιος Murat Inclinalca, πρωτοψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή στην Κωνσταντινούπολη· οι αδερφές Mahsa και Marjan Vahdat, από την Τεχεράνη· και ο Vahan Kerovpyan, συνθέτης και κρουστός, Αρμένιος γεννημένος στο Παρίσι. Επίσης συνεργαζόμαστε με την τραγουδίστρια Virginia Pattie Kerovpyan και την τραγουδίστρια και κρουστή Selda Ozturk, που μένει στην Κωνσταντινούπολη. Κύριος συνεργάτης μας για το Armine, Sister είναι ο Aram Kerovpyan, γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη και πρωτοψάλτης του αρμενικού καθεδρικού ναού στο Παρίσι.
Μια παράσταση σταθμός στη σύγχρονη πορεία του Ινστιτούτου Γκροτόφσκι. Έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Μια μυσταγωγία που αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον θεατή.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το έργο Armine, Sister παραμένει μια σεάνς όπου δεν επικαλούμαστε, αλλά μας επικαλούνται. Χρειάστηκε να τελειώσω την εκτέλεση για να δημιουργήσω την αρχική υπόθεση ότι μια φωνή, που αποτελεί το κυρίως μέσο της παράστασης, θα μας επέτρεπε να ακούσουμε τη φωνή αυτών που είναι καιρό πεθαμένοι. Ήταν απλά μια καλλιτεχνική εικασία; Ήταν αλήθεια ότι μια τέτοια υπόθεση θα γνώριζε γνήσια επιβεβαίωση, ως αποτέλεσμα του φαινομένου να μοιραζόμαστε τραγούδια, στοιχεία μιας ζωντανής αρμενικής παράδοσης; Έχω ακράδαντη πεποίθηση ότι αυτοί που έφυγαν μας μίλησαν με τη σιωπή τους, την οποία εμείς ανακαλέσαμε και παραβιάσαμε με το τραγούδι. Θυμάμαι που, διασχίζοντας την Ανατολία, μπήκαμε σε μια ερειπωμένη εκκλησία όπου κάποτε αντηχούσαν αυτά τα τραγούδια, αγγίξαμε το χώμα στο δάπεδο και φοβόμασταν να αναρωτηθούμε αν είχαμε το δικαίωμα να ταράξουμε αυτή τη γαλήνη. Γνωρίζοντας ότι η ίδια η παρουσία μας αποτελεί ένα είδος διασταύρωσης, κατανοήσαμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε. Η μουσική μας χειρονομία προϋποθέτει παραβίαση της σιωπής και της γαλήνης, για να ακούσουμε ακόμα μια φορά τη φωνή του παρελθόντος. Δεν θα μας πει μια συγκεκριμένη ιστορία, δεν θα φέρει η ίδια ψυχικά τραύματα. Αντιθέτως, θα είναι μια φωνή ζωηρή, γεμάτη από τον αντίλαλο της αξιοπρέπειας και της ταυτότητας εκείνων που έφυγαν, και που κανείς πια δεν αναφέρει τα ονόματά τους. Αρκούσε να κάνουμε σ’ αυτούς αριθμητικές, γεωγραφικές, ημερολογιακές αναφορές, ή μήπως ήταν καλύτερο να τους αφήνουμε σιωπηλούς; Η τέχνη μάς επιτρέπει να ζωντανεύουμε αυτή τη σιωπή, ώστε να ακουστεί για άλλη μια φορά.
Jarosław Fret
Έγραψαν για την παράσταση:
«Η παράσταση του θεάτρου Zar εξελίσσεται όπως η πασχαλινή θεία λειτουργία, από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο μέχρι το τελικό ‘Χριστός Ανέστη’».
«Η αίθουσα του θεάτρου έχει μετατραπεί στο εσωτερικό μιας εκκλησίας. Τεράστιες κολώνες, τοποθετημένες «ρυθμικά», κάνουν ολόκληρο τον χώρο μνημειακό, αλλά παράλληλα κόβουν και τη θέα, κάνοντας κάθε θεατή να παρακολουθεί την παράσταση αλλιώς. Μερικές φορές ο θεατής πρέπει να γέρνει πολύ για να βλέπει. Το κοινό, καθισμένο σε πάγκους κατά μήκος των τοίχων, εξαναγκάζεται να αναλάβει ενεργό ρόλο. Αυτή η σύλληψη του χώρου μεταβάλλει όλους τους συμμετέχοντες στο γεγονός σε ερμηνευτές».
SING TO REMEMBER
MIROSŁAW KOCUR
Το Armine, Sister συνεχίζει να με στοιχειώνει όσο με γαληνεύει.
Η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι πρόκειται για μια αμείλικτη—άμεσα καθηλωτική και τραυματική—επίθεση στις αισθήσεις της όρασης και της ακοής. Δεν μπορώ να διαλέξω ποια σκηνή να δω και ποια να αποφύγω—θέλω να τις δω όλες. Δεν θέλω να χάσω τίποτα, διότι έχω απεγνωσμένη ανάγκη να βρω μια λογική στο έργο. Είναι σαν η εύρεση λογικής να αποτελεί τον μόνο τρόπο για να παραμείνει κανείς εχέφρων και ψύχραιμος. Έχω οράματα ανεμφάνιστων φωτογραφικών πλακών που ίπτανται ολόγυρα ΧΩΡΙΣ εικόνες, ΧΩΡΙΣ πρόσωπα, ΧΩΡΙΣ ονόματα—μα αυτές οι πλάκες είναι οι μόνες μαρτυρίες και αναμνήσεις από ό,τι συνέβη.
WITNESSING AFTER THE WITNESSING
SHAKEH MAJOR TCHILINGIRIAN
Οι μοναχικές γυναίκες απαρτίζουν ένα ψηφιδωτό από σκηνές που ανακαλούν, με ακριβείς και επαναλαμβανόμενες χειρονομίες, τον πόνο και το βάρος της μνήμης.
Το συχνά σπαρακτικό αλλά συγκινητικό ταξίδι που κάνουμε στο Armine, Sister, ξεκίνησε εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, σύμφωνα με τον γλυκομίλητο μα ευφραδή Jaroslaw Fret, καλλιτεχνικό διευθυντή του ZAR, που μας εισάγει στο έργο καθώς στέκει μπροστά στην εικόνα της ερειπωμένης εκκλησίας στην είσοδο του θεάτρου.
Εκεί ο Fret προετοιμάζει το κοινό του και για ό,τι θα ακολουθήσει, εξηγώντας τον ρόλο που μπορεί να παίξει το θέατρο στην υποβολή των πιο επειγόντων ιστορικών και προσωπικών μας ερωτημάτων. ‘Ελπίζω, πιστεύω’, λέει ο Fret, ‘ότι η τέχνη δίνει απάντηση τόσο για το ποιοι ήταν αυτοί, όσο και για το ποιοι είμαστε εμείς τώρα, 100 χρόνια μετά’.
POMEGRANATE JUICE TRICKLES LIKE BLOOD IN TEATR ZAR’S ARMENIAN GENOCIDE PRODUCTION
ROB AVILA KQED
3ο Φεστιβάλ Δάσους
1ο Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους
Πολωνία - Teatr Zar, Ινστιτούτο Γκροτόφσκι
«Αρμίν, αδερφή / Armine, Sister»
Βασιλικό Θέατρο, Τετάρτη 12 και Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017, στις 21.00
Ακατάλληλο κάτω των 15 ετών
Ηθοποιοί / μουσικοί: Davit Baroyan, Ditte Berkeley, Przemysław Błaszczak, Alessandro Curti, Jarosław Fret, Murat Içlinalça, Dengbesz Kazo, Aram Kerovpyan, Vahan Kerovpyan, Kamila Klamut, Aleksandra Kotecka, Simona Sala, Orest Sharak, Mahsa Vahdat, Marjan Vahdat, Tomasz Wierzbowski
Υπεύθυνος modal song studio: Aram Kerovpyan
Φωνητική συμβολή: Virginia Pattie Kerovpyan
Φωτισμός: Maciej Mądry
Μουσική δραματουργία, εγκατάσταση, σκηνοθεσία: Jarosław Fret
Ώρα έναρξης: 21.15
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 15€
Φοιτητικό: 12€
Ανέργων / ΑΜΕΑ: 10€
Κάρτα Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους: 60€
Προπώληση εισιτηρίων για το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους:
- Κεντρικό Εκδοτήριο Βασιλικού Θεάτρου
- Εκδοτήριο ΚΚΘΒΕ Πλατείας Αριστοτέλους
- Ticket hour.gr
- Καταστήματα Γερμανός
- OTESHOPS
Πληροφορίες: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Τ. 2315 200 200, www.ntng.gr