ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ 'ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΡΥΣΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ'
- Ημερομηνία: Κυριακή, 09/07/2017 15:15
Εάν υπάρχει κάτι στο οποίο θριαμβεύει ο Τένεσυ Ουίλλιαμς -όχι πετυχαίνει, ούτε απλώς διεκπεραιώνει- στα έργα του, τότε αυτό είναι η σκιαγράφηση των γυναικείων χαρακτήρων.
Οταν δεν επιζητούσε τη μοναξιά, ο Ουίλλιαμς συνεχώς επέλεγε να συναναστρέφεται με γυναίκες, γυναίκες τις οποίες ύστερα «έντυνε» με μία κοσμική, ή μη, ζωή, «έλουζε» με μακροσκελής μονολόγους για να ακούσει το κοινό τις σκέψεις τους, και τοποθετούσε στη σκηνή για να τις απολαύσουμε κάτι που κάνουμε μέχρι και σήμερα. Πρώτα τη μητέρα του, μετά τις ηθοποιούς και φίλες του, και πάντοτε την «τρελή» αδερφή του, Ρόουζ.
Με το ίδιο πάθος για τις γυναίκες προσέγγισαν ένα από τα πιο λυρικά κείμενα του Ουίλλιαμς οι συντελεστές της παράστασης «Ξαφνικά, πέρσι το καλοκαίρι» της Εταιρείας Θεάτρου Χάπι Εντ, αφού οι αντρικοί χαρακτήρες –υποδεέστεροι σε αριθμό και ρόλο στο έργο– βυθίζονται στο φόντο, ενώ οι γυναίκες μιλάνε πιο πολύ, παίζουν πιο καλά και γεμίζουν τη σχεδόν άδεια σκηνή με την εκκεντρική παρουσία τους.
Τόσο η αρχή, όσο και η κλιμάκωση του έργου βρίσκουν τις δύο πρωταγωνίστριες, Βάιολετ και Κάθριν (σε μοναδικά συγκλονιστικές ερμηνείες των Μαρίας Κεχαγιόγλου και Έλενας Ρίζου) να κινούν τα νήματα και να αφήνουν κοινό και χαρακτήρες να κρέμονται στα χείλη τους, να αναμένουν την επόμενη τους κίνηση.
Η ευρηματική σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη αφήνει τις ηθοποιούς να εξερευνήσουν κάθε ίντσα της σκηνής (ιδιαίτερα το μεταλλικό κήπο ενός νεκρού χαρακτήρα που έξυπνα ζωντανεύει κάθε τόσο) και να εστιάσει την προσοχή μας στην κινησιολογία τους, στη μοναξιά που εκπέμπουν ακόμα κι όταν συνομιλούν με άλλους χαρακτήρες.
Στα τελευταία λεπτά της παράστασης, μάλιστα, δε φαίνεται να υπάρχει καν κάποια υλική απόσταση μεταξύ των χαρακτήρων, αφού ουσιαστικά διεισδύουμε κι εμείς κι αυτοί στο μυαλό της Κάθριν -ενός χαρακτήρα φαινομενικά τρελού, ίσως της ίδιας της αδερφής του Ουίλλιαμς- και συμπονούμε τη μοναξιά της και το θρήνο που νιώθει για το χαμό του ξαδέλφου της.
Λίγες οι γυναίκες που θα μπορούσαν να βγάλουν δύο τέτοιους ρόλους εις πέρας με επιτυχία, αλλά και λίγες οι φορές που εμφανίζονται τέτοιοι τετραδιάστατοι χαρακτήρες στη σκηνή, επίσης.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΓΟΡΑΚΗΣ - kathimerini