ΕΙΔΑ ΤΙΣ 'ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ' ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΙΡΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 26/03/2019 15:20
Γράφει η Δήμητρα Φέξη - tospirto.net
Η πολυδιαβασμένη νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ «24 ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας» παρουσιάζεται δραματοποιημένη στο Θησείον, Ένα θέατρο για τις τέχνες, σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Ο Τσβάιχ διεισδύει στη γυναικεία ψυχή με ιδιαίτερη ευαισθησία και την κατανοεί σε τέτοιο βαθμό, που να αναρωτιέται κανείς, αν όντως αυτή η νουβέλα φέρει την υπογραφή άντρα συγγραφέα και όχι γυναίκας.
Μια σαραντάχρονη χήρα, της υψηλής κοινωνίας, έχοντας ολοκληρώσει έναν κύκλο ζωής με γάμο, παιδιά και θάνατο του συζύγου, ξαναβρίσκεται στο μηδέν και αποφασίζει να ταξιδέψει για να καταπολεμήσει τη μοναξιά της. Σε ένα ταξίδι της στο Μόντε Κάρλο θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον «έρωτα», με την έμπνευση για ζωή, στο πρόσωπο ενός νεαρού τζογαδόρου στο καζίνο. Το πάθος του τον οδηγεί σε χρεωκοπία. Το βράδυ της τυχαίας συνάντησής τους εκείνη γίνεται ο φύλακας-άγγελός του κι εκείνος ικανοποιεί την ανάγκη της να ξανανιώσει γυναίκα, να ξαναβρεί έστω για λίγες στιγμές τη χαμένη της νεότητα και ένα καινούριο νόημα στη ζωή της. Το επόμενο πρωί, υπό το φως της μέρας, την πλάνη της μεθυστικής νύχτας διαδέχεται γρήγορα η διάψευση οποιασδήποτε προσδοκίας για αλλαγή ζωής. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, που όμως είναι αρκετό για να αναστατώσει και να σημαδέψει για πάντα την ηρωίδα.
Η αφηγηματική δομή της δραματοποίησης με την ηρωίδα να εξιστορεί -είκοσι χρόνια μετά- το συμβάν στον συγγραφέα, θυμίζει συνεδρία στο «ντιβάνι» του ψυχαναλυτή. «Θεραπευτής» (Σήφης Πολυζωίδης) και «θεραπευόμενος» (Ιωάννα Μαυρέα) κινούνται στο χώρο καθισμένοι σε καρέκλες με ρόδες και στροβιλίζονται στο χωροχρόνο, ξυπνώντας επί σκηνής τις μνήμες εκείνου του 24ώρου.
Η δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή συμπαγής και συνεπής στην αφήγηση της ιστορίας, καθοδηγεί με μέτρο και χωρίς τερτίπια ή φλυαρίες, όλους τους ηθοποιούς επί σκηνής, δημιουργώντας δύο διαφορετικές ατμόσφαιρες- την πιο εσωτερική, ψυχαναλυτική, του τώρα, όταν συνδιαλέγεται η ηρωίδα με τον συγγραφέα, και την πιο γλαφυρή, εξωστρεφή του τότε, καθώς αναπαριστώνται μπροστά στα μάτια μας τα γεγονότα του μοιραίου 24ώρου. Η Μαυρέα στο σύνολο φοράει το κοστούμι της ηρωίδας με πληθωρικότητα και διαθέτει υποκριτική αμεσότητα στο δύσκολο ρόλο που κλήθηκε να ερμηνεύσει. Ο νεαρός Γιώργης Βασιλόπουλος στέκεται στο ύψος του ρόλου του με αξιοπρέπεια. Το πρωταγωνιστικό ερωτικό ζευγάρι στις μεταξύ του σκηνές, δείχνει λίγο αμήχανο, με μια επί τούτου αμηχανία χαρακτηριστική της σχέσης των δύο ηρώων. Ο Σήφης Πολυζωίδης, ιδιαίτερα έμπειρος, ερμηνεύει με διακριτικότητα, χωρίς εξάρσεις, μένοντας στη σκιά, έτσι ακριβώς όπως επιβάλλει ο ρόλος του. Ξεχωρίζει για τη χαλαρή και εκτονωτική -μέσα στη βαριά ατμόσφαιρα- κωμικότητά του ο νεαρός Άρης Νινίκας, ενώ η καλή ηθοποιός Ολυμπία Σκορδίλη εμφανίζεται για άλλη μια φορά συνεπής, στους διαφορετικούς ρόλους που καλείται να ερμηνεύσει. Το σκηνικό της Άσης Δημητρολοπούλου λιτό, εξυπηρετεί άψογα την αφήγηση φωτίζοντας τη γνωριμία των εραστών στο καζίνο με επίκεντρο το τσόχινο τραπέζι και τη φλογερή νύχτα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, με ένα μεγάλο σεντόνι να τυλίγει τους εραστές στο πάτωμα.
Η κινησιολογική καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Παπανικολάου είναι ευρηματική και συνεπής με την αφήγηση στο συγκεκριμένο σκηνικό χώρο, ενώ τα φώτα του Άλεξ Αλεξάνδρου αναδεικνύουν έξοχα την ατμόσφαιρα κάθε σκηνής και η μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου λειτουργεί συμπληρωματικά στη δραματουργική σύνθεση.
Εν ολίγοις, πρόκειται για μια προσεγμένη δουλειά, που μέσα από ένα καλοκουρδισμένο σύνολο συντελεστών, αναδεικνύει επί σκηνής την υπέροχη νουβέλα του Τσβάιχ, δίνοντας την ευκαιρία στο θεατή να τον γνωρίσει καλύτερα, να ταυτιστεί, ίσως, με την ηρωίδα, να προβληματιστεί γύρω από τη γυναικεία ύπαρξη, αλλά σε τελική ανάλυση και γύρω από τη μοναχική ανθρώπινη ύπαρξη πέρα από φύλο ή ηλικία.