'ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ' Ή ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 29/12/2016 13:40
Σήμερα μου έστειλε στο ξενοδοχείο ένας γεωργός μια ντουζίνα μεταξωτά βρακιά... πράσινα, κόκκινα, λαχανί, φούξια, κίτρινα... μαζί με ένα δαχτυλίδι. Βγαίνω που λες, περιποιημένη η δικιά σου έξω, με τη γούνα ένεκα γενεθλίων και με ένα φόρεμα με σκίσιμο μέχρι πάνω, και τι να δω... Ο καψούρης έχει παρκάρει έξω ένα τρακτέρ! Δεν πίστευα στα μάτια μου, μου' φυγε η ψυχή. "Σε πειράζ';" μου λέει. Τι να με πειράζ΄, έχει και πρωτοτυπία! Έλεγα από μέσα μου: "Τι ρεζιλίκια είναι αυτά Παναγίτσα μου". Και να περνάνε από δίπλα τα φιλαράκια μου με την BMW και να μου κάνουν άγρια καζούρα...
Απόσπασμα από ένα μικρό μονόλογο της πρώτης τραγουδίστριας στα σκυλάδικα της περιφέρειας, όπως ακούγεται από την έξοχη Μαρία Διακοπαναγιώτου στην παράσταση Αυτή η νύχτα μένει, που το ζητούμενο ήταν ο καψούρης να αφήσει τα πολλά φράγκα στο μαγαζί και να γεμίσει με δώρα τη φίρμα που τραγουδάει. Όπως γράφει στο βιβλίο του ο Θάνος Αλεξανδρής κι όπως βλέπουμε και την ομώνυμη παράσταση που σκηνοθέτησε η Κίρκη Καραλή, τα καψούρια δεν ξεχώριζαν άντρες ή γυναίκες. Τους "άναβε" αυτό που έβλεπαν και άκουγαν στην πίστα... κι ό,τι ήταν περαστικοί από την πόλη τους και θα έφευγαν...
Αυτοβιογραφικό το βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, στο οποίο βασίστηκε η παράσταση Αυτή η νύχτα μένει. Όσα έζησε στις τουρνέ που έκανε στα σκυλάδικα της Αθήνας και της επαρχίας, οι τύποι που συνάντησε, η νύχτα που γνώρισε, οι ίντριγκες, οι έρωτες, οι φασαρίες που έγιναν σε κάθε πόλη... Όλα περνάνε μέσα στο δίωρο που διαρκεί η παράσταση. Με αριστουργηματικό σκηνοθετικό τρόπο, γνωρίζουμε όλους τους ήρωες του έργου, οι οποίοι σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, βρίσκονται πάντα πάνω στη σκηνή και αντιδρούν/συμμετέχουν σε όσα συμβαίνουν.
Η κάθε ιστορία έχει τη δική της αξία. Το ερωτευμένο ζευγάρι, η τραγουδίστρια κι ο μουσικός, που ξεκινούν να δουλεύουν μαζί, αλλά χωρίζουν διότι η νύχτα δεν τα σηκώνει αυτά και συναντιούνται τυχαία σε πόλεις-σταθμούς της περιοδείας τους. Η νεαρή τραγουδίστρια που με είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμία, απ’ την Υπάτη το ‘σκασε και πήγε στη Λαμία, εγκαταλείπει τα όνειρά της να ερμηνεύει Χατζιδάκι στα μπουζούκια και υποκύπτει στα θέλω της νύχτας. Ο showman που περιμένει να έρθει η αναγνώριση και τελικά, η νύχτα και τα καψούρια της επαρχίας των αποθεώνουν. Η πρώτη βεντέτα του μαγαζιού, με τις κρίσεις της και τους δαίμονές της, κρύβει το δικό της προσωπικό μυστικό μέσα στη νύχτα και ψάχνει εκείνον που θα την αγαπήσει, έστω και με τρακτέρ. Ο μαγαζάτορας που νοιάζεται μόνο για τα λεφτά που θα του φέρει η νύχτα από τις τραγουδίστριες που κάνουν κονσομασιόν. Η ανερχόμενη τραγουδίστρια που γίνεται παιχνίδι στα χέρια των αντρών της νύχτας και αδυνατεί να βρει την αληθινή αγάπη. Και κυρίως, ο ίδιος ο συγγραφέας, παρών στη σκηνή μαζί με τον εαυτό του σε νεότερη ηλικία, που δρομολογεί όλα τα συμβάντα και βάζει σε μια σειρά τις καταστάσεις, ώστε στο τέλος να μένει αυτή η νύχτα...
Η Κίρκη Καραλή -μετά την Γκάμπυ της προηγούμενης χρονιάς- προχώρησε σε πιο δύσκολα μονοπάτια και τα κατάφερε περίφημα. Πολύ δύσκολο να μεταφέρεις θεατρικά ένα βιβλίο-οδοιπορικό σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας στα χρόνια του΄80. Με δραματουργική επεξεργασία δική της και της Αναστασίας Τζέλλου, κατάφεραν να φέρουν στη σκηνή, όλα τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να μην έχει κενά η ιστορία. Με την επιλογή των ηθοποιών, η Κίρκη Καραλή, έφτιαξε την τέλεια διανομή για να υποστηριχτεί δυναμικά το κείμενο. Εκπληκτικοί όλοι τους, συναρπαστικοί στους μικρούς μονολόγους τους, εξαιρετικοί στη σκηνική και φωνητική τους παρουσία.
Η Λίλα Μπακλέση (θέλω να σου χαρίσω την καρδιά μου, είναι το όργανο του πόθου μου) πώς αφήνει το δάκρυ να κυλίσει από τα μάτια της όταν τραγουδάει... Ο Ιωσήφ Πολυζωίδης (Θάνο... παρεξήγησις..) έχει πιάσει ακριβώς το χαρακτήρα των ρόλων που υποδύεται, νομίζεις ότι έρχεται κατευθείαν από εκείνη την εποχή... Η Μάγδα Πένσου (κάτσε ρε φίλε να γνωριστούμε πρώτα, δεν είμαστε ζώα..) εντυπωσιάζει με τη μεταμόρφωσή της από αθώα τραγουδίστρια, σε θύμα γουναρά της Καστοριάς και στη συνέχεια σε αδίστακτη φίρμα. Ο Νίκος Μαγδαληνός (στα τραπέζια κάθεσαι, έτσι;) αν δεν ήταν υπέροχος ηθοποιός, θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στα μπουζούκια. Ο Νικόλας Μακρής (σε πόνεσα αγάπη μου;) είναι ο κατάλληλος ηθοποιός ώστε να κόψουν φλέβες όλες οι γυναίκες της νύχτας (και της μέρας!). Ο Νίκος Λεκάκης (η έλξη δεν είναι παρά το ακραίο σημείο της απομάκρυνσης) έχει ευαισθησία στην ερμηνεία του. Η Μυρτώ Γκόνη (καθαρίζω τουαλέτες, το όνειρό μου είναι να γίνω κι εγώ τραγουδίστρια) αλωνίζει τη σκηνή και υποδύεται με πάθος την wannabe πρώτο όνομα στα σκυλάδικα. Ο Ορέστης Πουλάκης (θα σας χoρέψω στο ταψί, θα σας κάνω να παραμιλάτε, εγώ είμαι δύσκολη και κυρία) με το αρρενωπό παρουσιαστικό του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον ήρωα που υποδύεται κι αυτή είναι η μαγεία στην ερμηνεία του. Ξεκινά ως υποστήριξη -φωνητικά, αμπιγιέρ, παιδί για όλες τις δουλειές- δίπλα στις βεντέτες των μαγαζιών και γίνεται η πρώτη φίρμα που τρελαίνει τα καψούρια, οι περισσότεροι οικογενειάρχες.
Η Μαρία Διακοπαναγιώτου είναι η αποκάλυψη της παράστασης είναι. Η Μαρία Διακοπαναγιώτου (όλοι εδώ μ΄αγαπάνε μάνα, και κάποια στιγμή θα αναλάβω τις ευθύνες μου) πού έκρυβε τέτοιο δυναμισμό; Εκτός από τη φωνή της που μπορεί να δώσει νέα ώθηση στα τραγούδια που λέει και να κάνουν δεύτερη καριέρα, έχει υποκριτικά προσόντα για να υποδύεται περσόνες με προσωπικότητα, όπως η Μπέμπα στο "Αυτή η νύχτα μένει". Είναι η ιδανική ενσάρκωση της τραγουδίστριας που έζησε μεγάλες δόξες και δεν άφησε τον καιρό να περάσει απλά από δίπλα της.
Αποκάλυψη είναι ο Ρένος Ρώτας, που τραγουδάει και χορεύει στην παράσταση. Υποδύεται τον Θάνο Αλεξανδρή σε νεαρή ηλικία, σε μια ωραία συνύπαρξη και των δύο στη σκηνή. Ο Ρένος Ρώτας (τι πουρό, τι καγκουρό) κάνει σταθερά βήματα στο θέατρο και αν συνεχίσει έτσι, θα έχει μια λαμπρή πορεία. Με τη βοήθεια της Κίρκης Καραλή, έπλασε το ρόλο τόσο πειστικά, που αναρωτιέμαι τι θα σκέφτεται ο Θάνος Αλεξανδρής να βλέπει τον εαυτό του στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Επίσης, αν κάποιος θέλει να κάνει τη ζωή του Γιώργου Μαρίνου ταινία ή θεατρικό, ο Ρένος Ρώτας είναι ο ιδανικός, χωρίς να τον αντιγράφει. Δείτε τον στην παράσταση και θα καταλάβετε.
Η ατμόσφαιρα, τα σκηνικά, τα θεϊκά κοστούμια του Απόστολου Μητρόπουλου, οι φωτισμοί, όλα είναι ΄80τίλα 100%. Προσθέστε τα γαρύφαλλα που πέφτουν τα βροχή και τα καψουροτράγουδα που ακούγονται και το show είναι έτοιμο. Η σειρά των τραγουδιών, είναι επίσης μια σκηνοθετική εξυπνάδα της Κίρκης Καραλή. Νομίζεις ότι έχουν τυχαία σειρά, όμως όταν ακούς στο τέλος την Μαρία Διακοπαναγιώτου να τραγουδάει το "Μου λες μ' αγαπάς, εγώ να δεις" σε μια καταπληκτική διασκευή, συνειδητοποιείς ότι όλα είναι μέρος της υπόθεσης. Ελληνικό τζουκ μποξ μιούζικαλ δηλαδή; Κι έτσι μπορείς να το πεις.
Πάνω από όλα, είναι μια παράσταση που αξίζει να δείτε. Κρίμα που θα παίζεται μέχρι τις 8 Ιανουαρίου, στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης. Εκτός που θα μπορούσε να κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, θα μπορούσε να αντέξει και ολόκληρη σεζόν. Έχει τραγούδι, άξιους ηθοποιούς, ωραία ιστορία και δεν προσβάλει τη νοημοσύνη των θεατών. Αυτή η νύχτα μένει είναι μια παράσταση που θα μείνει τελικά...